Προσβασιμότητα των ΑμεΑ στις παραλίες Ανθρώπινο δικαίωμα και υποχρέωση Πολιτείας και Δήμων!

Δεν είναι η πρώτη φορά ούτε και το πρώτο καλοκαίρι που, δυστυχώς, γράφω (επαναλαμβάνω) για το μέγα θέμα και πρόβλημα της θερινής εποχής, που είναι η προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ) στις παραλίες.

Έγραφα και ήλπιζα πως θα υπήρχε μία, έστω μικρή, πιθανότητα οι αρμόδιοι της Πολιτείας και του Δήμου Τριφυλίας να ευαισθητοποιηθούν και να πράξουν, επιτέλους, το αυτονόητο: να υλοποιήσουν πολύ μικρού κόστους (για να μην ακούσω πάλι το γνωστό τους «παραμύθι» πως δεν υπάρχουν, τάχα, λεφτά!) έργα για την προσβασιμότητα των ΑμεΑ στις δαντελωτές παραλίες, τις χρυσαφένιες αμμουδιές και τα καταγάλανα νερά της θάλασσάς μας!
Ήλπιζα πως, αναδεικνύοντας το πρόβλημα για την ..........

αδυναμία προσβασιμότητας των ΑμεΑ στις παραλίες της Τριφυλίας, κάποιος από τους αρμόδιους ίσως πράξει, επιτέλους, όπως τα θεσμικά του καθήκοντα επιβάλλουν, αλλά, κυρίως, συναισθανόμενος και αναλογιζόμενος την ευθύνη του, ως αυτοδιοικητικού παράγοντα, για την άρση του ιδιότυπου αποκλεισμού που υφίστανται οι συνάνθρωποί μας με αναπηρία.

Το καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα έντονη η ανάγκη ισότιμης συμμετοχής των ΑμεΑ στη χαρά και την ψυχαγωγία που παρέχουν οι παραλίες, οι ακτές, η θάλασσα. Ωστόσο, βιώνουν έναν ιδιότυπο αποκλεισμό με ευθύνη και της Πολιτείας και, κυρίως, του Δήμου Τριφυλίας. Για να είμαι όσο ακριβοδίκαιος μου επιτρέπει η ανθρώπινη αγανάκτησή μου από την προκλητική και προσβλητική στάση και συμπεριφορά της Δημοτικής Αρχής απέναντι σε αυτό το θέμα και στους συνανθρώπους μας με αναπηρία, οφείλω να αναγνωρίσω πως η Πολιτεία έχει ψηφίσει σχετικούς νόμους και έχουν εκδοθεί σχετικές εγκύκλιοι, εδώ και χρόνια. Για να εξασφαλιστεί μία λειτουργική, άνετη και φιλική παραλία για το σύνολο των επισκεπτών της, αλλά και το περιβάλλον, υπάρχουν συγκεκριμένες διατάξεις περί «Ειδικών ρυθμίσεων για την εξυπηρέτηση ΑμεΑ σε κοινόχρηστους χώρους» και το άρθρο 2 του νόμου «Περί αιγιαλού και παραλίας», όπου: «Αιγιαλός, παραλία, όχθη ή παρόχθια ζώνη είναι πράγματα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται».

Ο Δήμος Τριφυλίας, όπως και όλοι οι Δήμοι, έχει υποχρέωση και εκ του νόμου αλλά κυρίως ηθική, να εξασφαλίζει την προσβασιμότητα των ΑμεΑ. Παράλληλα, οφείλει να μεριμνά ώστε να υπάρχουν χώροι στάθμευσης αποκλειστικά για ΑμεΑ, με ειδική επιδαπέδια και επιστήλια σήμανση, WC και αποδυτήρια, όπου τουλάχιστον ένα (1) να διαθέτει διαστάσεις που να εξασφαλίζεται η κίνηση αμαξιδίου εντός αυτού, τηλέφωνα σε κατάλληλη θέση και ύψος, διάδρομοι πρόσβασης που θα επιτρέπουν την είσοδο στο νερό των χρηστών αναπηρικών αμαξιδίων κ.ά.

Δυστυχώς, ένα ακόμη καλοκαίρι, στις παραλίες μας, δεν υπάρχει τίποτα από τα παραπάνω. Καμία απολύτως μέριμνα. Η έλλειψη υποδομών είναι παντελής και η αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής πλήρης. Τα ΑμεΑ δεν είναι πολίτες β' κατηγορίας, ας το αντιληφθούν εκεί στο Δήμο Τριφυλίας. Έστω και τώρα, που έχουν και περισσότερο προσωπικό για κοινωφελή εργασία, δεν είναι αργά (ποτέ δεν είναι αργά για προσφορά σε έχοντες ανάγκη συμπολίτες μας), ας δημιουργήσουν υποδομές προσβασιμότητας και ας άρουν τον ιδιότυπο αποκλεισμό στον οποίο έχουν θέσει τα ΑμεΑ!

Ηλίας Γιαννόπουλος - Θάρρος