Του Ηλία ΓιαννόπουλουΕκλογές αύριο, οι πλέον κρίσιμες για τη χώρα, το παρόν και το μέλλον της και, βεβαίως, για τη ζωή των πολιτών, όλων εμάς!
Σκεφτόμουν, λοιπόν, να γράψω δυο κουβέντες για τις αυριανές εκλογές και να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από αυτές, το αποτέλεσμά τους ή τις όποιες συνέπειες αυτού του αποτελέσματος στη ζωή μας.
Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, το πολιτικό σκηνικό, δύο είναι οι κυρίαρχοι πόλοι: Αυτός που εκφράζεται από τη Ν.Δ., με το φιλοευρωπαϊκό μέτωπο που συγκροτήθηκε από δυνάμεις φιλελεύθερες και μεταρρυθμιστικές, και αυτός που εκφράζεται από το ΣΥΡΙΖΑ, με δυνάμεις της Αριστεράς και παλιούς σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ.
Ποια είναι, όπως όλοι συνομολογούν ανεξαρτήτως .........
πεποιθήσεων, τα δύο επικρατέστερα ενδεχόμενα για τις αυριανές εκλογές, θεωρητικά λαμβάνοντας υπόψη πως δε θα προκύψει από το αποτέλεσμα αυτοδυναμία κάποιου κόμματος;
Βγαίνει πρώτη η Ν.Δ. και, εκ των πραγμάτων, για να σχηματιστεί κυβέρνηση θα «πρέπει» να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και ίσως με τη ΔΗΜ.ΑΡ. (με γνωστές τις φιλοευρωπαϊκές θέσεις αυτών των κομμάτων για την Ευρώπη και το ευρώ). Τι γίνεται; Και να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη και αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει «στα κάγκελα», τις πλατείες, τους δρόμους και τα πεζοδρόμια την αντιμνημονιακή ρητορική, υψώνει πιο ψηλά τα λάβαρα κατά των δυναστών και των κατοχικών δυνάμεων της Τρόικας. Μπορεί να υπάρξει έτσι κοινωνική ηρεμία και γαλήνη; Όχι! Μπορεί να ανοίξει προοπτική; Ούτε! Υπό τέτοιες συνθήκες μπορεί να είναι βιώσιμη και παραγωγική μία κυβέρνηση; Χλωμό!
Μπορεί, ωστόσο, κάτι να γίνει, λένε όσοι επιθυμούν πρωτιά της Ν.Δ., σημειώνοντας ότι, τουλάχιστον, έστω και με θυσίες, θα παραμείνουμε στην Ευρώπη και το ευρώ! Πάμε στο δεύτερο ενδεχόμενο, που πρώτο κόμμα αναδεικνύεται ο ΣΥΡΙΖΑ! Συνεργαζόμενος με τη ΔΗΜ.ΑΡ. και την ανοχή ίσως του ΠΑΣΟΚ, σχηματίζει κυβέρνηση. Και αφού σχηματίζει κυβέρνηση, έρχεται η ώρα της υλοποίησης των προεκλογικών εξαγγελιών για καταγγελία του Μνημονίου! Και το καταγγέλλει! Και δε μας έρχεται η επόμενη δόση! Και δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις! Και αναγκαζόμαστε (όχι, δε μας διώχνουν) να φύγουμε εμείς από το ευρώ και την Ευρώπη, γυρνώντας στο «εθνικό μας νόμισμα», τη δραχμή. Χρεοκοπούμε, δηλαδή! Τι γίνεται τότε; Αν, δε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταγγείλει άμεσα το Μνημόνιο (τη δανειακή σύμβαση), η όποια κυβέρνηση έχει σχηματίσει θα πέσει είτε από τις ίδιες τις συνιστώσες του είτε από τη λαϊκή οργή για τον εμπαιγμό και τα προεκλογικά του ψέματα. Από το ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, διαβεβαιώνουν πως καταγγελία του Μνημονίου δε σημαίνει ταυτόχρονα και έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ και πως το δίλημμα είναι: «Μνημόνιο ή αξιοπρέπεια»!
Τι και ποιους, τελικά, να πιστέψει κανείς και να ψηφίσει; Και στο πρώτο και στο δεύτερο ενδεχόμενο, η πορεία της χώρας και της ζωής μας προδιαγράφεται, εκτιμώ, «ομιχλώδης». Μπορούμε, άραγε, με την ψήφο μας να αποφύγουμε τον εφιάλτη της ολοσχερούς καταστροφής;
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,
