Του Θανάση Νικολαΐδη ΣΤΟΝ αέρα, απολυμένοι κι απελπισμένοι; ‘Όχι, και ετοιμάζονται για μάχη. Στον πόλεμο Κυβέρνησης-ΕΡΤ και με τους «θεατές» και πάλι διχασμένους και απογοητευμένους.
ΟΣΟ κρατούσαν το πόστο τους (στην υδροκέφαλη ΕΡΤ), «μικροί», «μεγάλοι» και «μέτριοι», διορισμένοι, φυτευτοί και ουρανοκατέβατοι, είχαν και τα όπλα τους. Και, βέβαια, δεν εννοούμε κάποιους συμβασιούχους είτε δημοσιογράφους με ήθος που σκοτώνονταν στη δουλειά. Δεν είναι το ίδιο π.χ. Κ. Μπλιάτκας και Α. Τριανταφυλλίδης της «ευρωπαϊκής» ΕΤ3 με τα φυτευτά ενεργούμενα σε προσοδοφόρα πόστα και με αστρονομικούς μισθούς στα «Κεντρικά».
ΜΕ τα όπλα τους, λοιπόν, εκείνα τα .......
αστραφτερά, μεγάλου βεληνεκούς και πληρωμένα απ’ τον φορολογούμενο έπαιζαν το παιχνίδι τους. Σε κράτος (εν κράτει), «αγωνιστών» (μπροστάρηδων και μισθοφόρων). Ένας στρατός εξοπλισμένων για δουλειά, αλλά και για αντίδραση. Κι όταν, βέβαια, μιλάνε για «κερδοφόρο» ΕΡΤ, αφήνουν απ’ έξω την υποδομή, έτοιμη και δοσμένη. Τα δις για τον εξοπλισμό του δημόσιου τηλεοπτικού μας φορέα, με πανάκριβα μηχανήματα και την τελευταία λέξη της ηλεκτρονικής, πληρωμένα απ’ τον φορολογούμενο. Για να εργάζονται οι…πολυπληθείς της ΕΡΤ και ενίοτε να «ξαλαφρώνουν» το αρχείο της.
ΕΚΕΙ, λοιπόν, στον κόσμο εκείνο της πλησμονής των μέσων και των «μέσων», δεν μπορούσες να βγάλεις κουβέντα «αντιεργατική», θα σ’ έτρωγαν ζωντανό. Κι αν ήσουν κυβέρνηση, θα τους είχες απέναντι. Παραταγμένους, πάνοπλους και αποφασισμένους. Μπροστάρηδες αμαρτωλούς και μισθοφόρους εντεταλμένους. Για το «σύστημα» με τη νοοτροπία και τους ανθρώπους του.
ΚΑΙ η απεργία; Συνταγματικό και κατοχυρωμένο δικαίωμα, ωστόσο, όπλο για χρήση και κατάχρηση. Βαρύς οπλισμός για τα μεγάλα, η σφεντόνα τους για τα μικρά, πρόχειρα και καθημερινά. Σε τάπωναν ως υπερεξουσία και οι δεκαετίες πέρασαν με «αγώνες» και υποχωρήσεις.
ΠΕΣ, λοιπόν, πως αποφάσιζε κυβέρνηση να βάλει τάξη και πως ξεμυτούσε υπουργός για αλλαγές με…ανοικτή την ΕΡΤ. Θα τον είχαν φάει ζωντανό συνδικαλισταράδες, επιμένοντας στον δικό τους «πολιτισμό». Εξυγίανση με το ασκέρι πάνοπλο σε θέση μάχης; Μάταιος κόπος και τα κρυμμένα λαμόγια με τους φανερούς της εμπροσθοφυλακής θα’ χαν κόψει λαρύγγια και θα φωτογραφίζονταν πατώντας στο πτώμα της «εξουσίας».
ΔΕΝ είναι όνειρο, δεν είναι φαντασία. Είναι εικασία από μια ματιά στο παρελθόν και…πρόγνωση για το μέλλον. Δεν τους είδες; Απολυμένοι και ξεκρέμαστοι, αλλά λυσσώδεις για αντίσταση. Και αμετανόητοι. Σαν να μη συνέβη τίποτα κακό και αρνητικό στην ΕΡΤ-όαση στην Ελλάδα της ρεμούλας.
Εξυγίανση, λοιπόν με «ανοικτή» της ΕΡΤ; Ούτε με…κλειστή να το διανοηθείς.
