Του ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥΣαν πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών καταθέτω τις απόψεις του πολιτιστικού μας φορέα για το νέο σχέδιο νόμου του ΥΠΠΟ για τον κινηματογράφο.
Εξαφανίζει το ρόλο του σκηνοθέτη ως κυρίαρχου δημιουργού μιας ταινίας, ρόλο που δεν αμφισβητεί κανένας ευρωπαϊκός νόμος. Δεν στηρίζει το ανεξάρτητο σινεμά και το μικρό σκηνοθέτη, το μέλλον όλης της Ευρώπης σήμερα. Δεν εξασφαλίζει αξιοκρατικές διαδικασίες αξιολόγησης των ταινιών μέσω του ΕΚΚ, οδηγώντας έτσι μια γενιά νέων να στραφούν αλλού. Συγκεντρώνει υπερεξουσίες σε ένα πρόσωπο στο ΕΚΚ, δημιουργώντας πελατειακές σχέσεις και αναξιοκρατία μεταξύ του εκάστοτε υπουργού και του γενικού διευθυντή.
Δεν μεριμνά για το σενάριο και το ρόλο του. Δεν χαράσσει καμία πολιτική για τα φεστιβάλ ανά την περιφέρεια, ούτε καν για το Εθνικό Φεστιβάλ Δράμας, των νέων δημιουργών.
Καταργεί το «Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου», έναν ......
ιστορικό θεσμό που υπήρξε ανέκαθεν το σημαντικότερο βήμα των Ελλήνων δημιουργών.
Δεν στηρίζει τις κινηματογραφικές λέσχες της περιφέρειας όπου οι δημιουργοί καταθέτουν το έργο τους. Δεν παρακρατεί ποσό από την επιστροφή φόρου για ταινίες τέχνης και νέων δημιουργών. Δεν προβλέπει ποσόστωση στην αίθουσα υπέρ των ελληνικών ταινιών, πολεμώντας τις μονές αίθουσες. Καταργεί τα κρατικά βραβεία ποιότητος του ΥΠΠΟ, βασικό οικονομικό κίνητρο για ένα συντελεστή μιας ταινίας. Καταργεί το Εθνικό Συμβούλιο Κινηματογραφίας, όπου κατατίθενται όλες οι δημιουργικές απόψεις των φορέων.
Με τρεις κινήσεις κυνισμού χαρίζει το, συσσωρευμένο από προηγούμενα έτη, χρέος 15.000.000 ευρώ στα ιδιωτικά κανάλια, μειώνοντας το ποσοστό τους από 1,5% σε 0,75%. Ενισχύει την αδιαφάνεια με τη νέα μορφή του ΕΚΚ σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, παύοντας κάθε έλεγχο, και αφήνει στον αέρα αποφάσεις της προηγούμενης διοίκησης. Εκδικείται, καταργώντας τους 4 αιρετούς από το ΕΚΚ, που τόλμησαν να αναρτούν, με πρότασή τους και ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ., όλες τις αποφάσεις στο Διαδίκτυο, για να μην υπάρχουν έλεγχος, διαφάνεια και αξιοκρατία.
Το προηγούμενο μοντέλο, νόμος Μελίνας με τις αναγκαίες διορθώσεις του τότε υπουργού Ευάγγελου Βενιζέλου, ανέδειξε εκατοντάδες δημιουργούς που ξεπέρασαν τα σύνορα. Με το ίδιο μοντέλο σήμερα, οι νεότεροι ανοίγουν δρόμο και βραβεύονται και αυτοί με τη σειρά τους.
Εμείς, οι συνδικαλιστές και οραματιστές τού αύριο του Ελληνικού Κινηματογράφου δεν καταθέσαμε απλά τις προτάσεις μας σε έναν υπουργό για να μας κάνει το δικό μας νόμο. Τον Μάιο του 2007 υλοποιήσαμε ένα ανοιχτό δημοκρατικό συνέδριο με τα σημαντικότερα ονόματα της ευρωπαϊκής κινηματογραφίας. Τα πορίσματα του συνεδρίου έγιναν σχέδιο νόμου με τίτλο «Περί Κινηματογραφικής Πολιτικής» με την πλειοψηφία των φορέων και την προσυπογραφή 600 και πλέον προσωπικοτήτων που καταθέσαμε στην προηγούμενη ηγεσία του ΥΠΠΟ επί υπουργίας Αντώνη Σαμαρά, που δημοσιοποίησε ένα σχέδιο, κοντά στο σχέδιο των φορέων και της Μελίνας.
Η σημερινή ηγεσία του υπουργείου, παρά το ότι ήταν ενήμερη για όλη αυτή την προεργασία, με μια επιτροπή εν κρυπτώ παρουσίασε αυτό το σχέδιο από το πουθενά. Ο κρυφός πυρήνας των «Ομιχλιστών», που δεν ξεπερνάει τα 5 πρόσωπα, δημιούργησε αυτή την κίνηση για να περάσει αυτό το νόμο. Οι υπόλοιποι συνάδελφοι, τελευταία, διαφοροποιούνται, απομακρύνονται και σιγά σιγά αυτή η κίνηση φθίνει.
Το παρόν σχέδιο οδήγησε τους 11 φορείς να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε ένα νομοσχέδιο τροχοπέδη, έναντι 2 φορέων υπέρ, 10.000 μέλη των φορέων έναντι μιας μικρής ομάδας ανθρώπων υπέρ. Με δεδομένη την αντίθεση της κινηματογραφικής κοινότητας, όπως αυτή καταγράφηκε στη διαδικασία της διαβούλευσης του ΥΠΠΟ, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών ζητάει από τον υπουργό Πολιτισμού, κύριο Παύλο Γερουλάνο, να αναλογιστεί την ιστορική στιγμή και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ανοίγοντας ένα διάλογο πάνω στο νομοσχέδιο με όλους τους ανθρώπους του κινηματογράφου, χωρίς αποκλεισμούς.
Χάρης Παπαδόπουλος
Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών
