Αναβάθμιση του ΚΕΚΥΚΑμεΑ και του ΚΑΦΚΑ ζήτησε ο Δημήτρης Κουσελάς.

Κατά τη διάρκεια συζήτησης του νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στην Ολομέλεια της Βουλής, «Ανασυγκρότηση φορέων κοινωνικής αλληλεγγύης, κέντρα αποκατάστασης, αναδιάρθρωσης Ε.Σ.Υ και άλλες διατάξεις», ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρης Κουσελάς έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση: .......

« Αγαπητοί συνάδελφοι,

Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη, μια πολύπλευρη κρίση, που συχνά θέτει σε δοκιμασία τους όρους διαβίωσης, και την κάλυψη των αναγκών υγείας χιλιάδων συμπολιτών μας, στις πόλεις και στην ύπαιθρο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, νομοσχέδια σαν αυτό που συζητάμε, αποκτούν κομβική σημασία, αν θέλουμε να μιλάμε για την αναγκαία, σήμερα, διατήρηση και μάλιστα την αναβάθμιση του κοινωνικού Κράτους.
Αλοίμονο αν, εν μέσω κρίσης, κάνουμε εκπτώσεις στην περισσότερο από ποτέ αναγκαία κοινωνική φροντίδα, αλληλεγγύη και υποστήριξη, στην αναγκαία δωρεάν υγεία και περίθαλψη!
Γι' αυτό σήμερα απαιτείται, περισσότερο από ποτέ, η αποτελεσματική ανασυγκρότηση και διασύνδεση των κοινωνικών μονάδων, με τον θεσμικό κορμό του κοινωνικού μας κράτους, το ΕΣΥ.

Έναν πρωτοπόρο για την εποχή του θεσμό της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο εισηγήθηκε ο Παρασκευάς Αυγερινός και προχώρησε ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς.
Σήμερα, όμως, σχεδόν 30 χρόνια μετά, χρειαζόμαστε ένα νέο, σύγχρονο και αναβαθμισμένο ΕΣΥ. Χρειαζόμαστε σύγχρονους και αναβαθμισμένους φορείς κοινωνικής φροντίδας και αλληλεγγύης, σύγχρονες και ολοκληρωμένες μονάδες υγείας και νοσηλείας.
Χρειαζόμαστε –και στο θέμα αυτό αργήσαμε- το Μητρώο δικαιούχων κοινωνικών παροχών του άρθρου 18, για να πατάξουμε μια σπατάλη, που στερούσε πολύτιμους πόρους απ’ αυτούς που πραγματικά τους είχαν ανάγκη.
Η μείωση της γραφειοκρατίας, η επίτευξη θετικών συνεργειών, η αποτελεσματική διασύνδεση σημαντικών αλλά συχνά αποκομμένων μεταξύ τους υποδομών, γνώσεων και ανθρώπινων πόρων, με ουσιαστική αναβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας και φροντίδας, είναι η μεγάλη πρόκληση αυτού του νομοσχεδίου.

Επιτρέψτε μου να εστιάσω στο Κεφάλαιο Β’, στο «Δίκτυο Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης».
Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Μεσσηνία, έχουμε εξαιρετικά θετικές εμπειρίες από τη λειτουργία του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοινωνικής Υποστήριξης και κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρίες (ΚΕΚΥΚΑμεΑ) που λειτουργεί στην Καλαμάτα και από το Κέντρο Αποθεραπείας-Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης Ατόμων με Αναπηρίες (ΚΑΦΚΑ) που λειτουργεί στα Φιλιατρά.

Αυτοί οι φορείς, με την πλούσια προσφορά και την αυταπάρνηση του προσωπικού τους, έχουν εδώ και χρόνια καταξιωθεί στη συνείδηση των συμπολιτών μας, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες φυσικής και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης.
Σήμερα, με το άρθρο 11 του παρόντος σ.ν., τα παραπάνω καταργούνται ως αυτοτελή ΝΠΔΔ και εντάσσονται, ως «Κέντρο Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης», στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας.
Και είναι, πιστεύω, εύλογο αίτημα των τοπικών μας κοινωνιών, αυτούς τους φορείς να τους δούμε να αναβαθμίζονται, στο πλαίσιο του νέου Εθνικού Συστήματος Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης.

Είναι θετικό ότι ο κ. Υπουργός αποδέχθηκε τα αιτήματά μας για το ΚΑΦΚΑ Φιλιατρών.
Είναι επίσης θετικό ότι στο άρθρο 12, μεταξύ των σκοπών των νέων Κέντρων Φυσικής Αποκατάστασης, αναγνωρίζεται ρητώς και ο ρόλος τους στην παροχή υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, εκπαίδευσης και κοινωνικής επανένταξης, σε συμπολίτες μας με αναπηρίες.

Στη βάση αυτή, τα Κέντρα που καλύπτουν και αυτόν τον συγκεκριμένο ψυχοκοινωνικό ρόλο, θα πρέπει να μετονομαστούν σε «Κέντρα Φυσικής, Ιατρικής και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης». Η ονομασία αυτή αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα και δίνει έμφαση στα προγράμματα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης που ήδη λειτουργούν στο ΚΕΚΥΚΑμεΑ και πρέπει να στηριχτούν. ‘Οπως γνωρίζετε και από προηγούμενες Ερωτήσεις και παρεμβάσεις μου για το θέμα, τούτο αποτελεί πάγιο αίτημα του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ Μεσσηνίας.
Πιστεύω, επίσης, ότι η δωρεάν παροχή υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, προεπαγγελματικής και επαγγελματικής κατάρτισης και επανένταξης στον κοινωικό ιστό των συμπολιτών μας με αναπηρίες σε συμπολίτες μας που τις έχουν ανάγκη, είναι καθήκον, είναι αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας, ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες.
Γι’ αυτό, πρέπει να διασφαλιστεί η δωρεάν παροχή αυτών των υπηρεσιών, χωρίς να εξαρτάται η παροχή της από την ύπαρξη κάλυψης ή σύμβασης με ασφαλιστικό φορέα.
Ακόμα, λόγω της ιδιαιτερότητας των υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, ως όργανο διοίκησης των συγκεκριμένων Κέντρων θα πρέπει να ορίζεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Υποδιοικητής, με αντίστοιχες γνώσεις και εξειδικευμένη εμπειρία.

Τέλος, στις αποφάσεις που θα αφορούν στα συγκεκριμένα Κέντρα, θα πρέπει να μπορούν να συμμετέχουν και εκπρόσωποι της Εθνικής Συνομοσπονδίας ΑΜΕΑ και των πιστοποιημένων Συλλόγων-ΜΚΟ, που λειτουργούν υποστηρικτικά. Ξέρω κ. Υπουργέ ότι αυτό θέλετε να το εντάξετε στο καταστατικό λειτουργίας τους που θα γίνει το επόμενο χρονικό διάστημα. Θα βοηθούσε μια δήλωσή σας στα πρακτικά της Βουλής (ο κ. Μπόλαρης επιβεβαιώνει ότι αυτό θα γίνει στον Οργανισμό που θα δημιουργηθεί).
Οι ρυθμίσεις αυτές, είναι, νομίζω, απαραίτητες για την εύρυθμη ένταξη, διασύνδεση και λειτουργία αυτών των Κέντρων στο πλαίσιο του ΕΣΥ, προκειμένου να καλύπτονται πληρέστερα οι υπάρχουσες ανάγκες.

Τέλος, θέλω να κλείσω με τις ρυθμίσεις του άρθρου 30. Το άρθρο αυτό είναι παραφωνία στη λογική και τη φιλοσοφία του Ε.Σ.Υ. Οι πανεπιστημιακοί γιατροί δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τους συναδέλφους τους. Πρέπει να ισχύει για αυτούς ό,τι ισχύει για όλους τους Καθηγητές όλων των υπολοίπων Πανεπιστημιακών Σχολών. Ο Θανάσης Τσούρας ανέπτυξε εκτενώς τους λόγους για τους οποίους το άρθρο αυτό πρέπει να αποσυρθεί ή να τροποποιηθεί ριζικά.»