Οδυσσέας Βουδούρης: Η Δημοκρατία, «παράπλευρη απώλεια» της οικονομικής κρίσης;

Ο Υπουργός Εξωτερικών είναι ένας από τους πλέον αφοσιωμένους στην ειδική του αρμοδιότητα και από τους πλέον φειδωλούς σε παρεμβάσεις γενικού πολιτικού χαρακτήρα. Προχτές, εξέφρασε απόψεις οι οποίες, κατά την άποψή μου, κινούνται προς αυτονόητη κατεύθυνση: πραγματικός διαχωρισμός των εξουσιών και ουσιαστικότερη δημοκρατία με περιορισμό των συνεχόμενων βουλευτικών θητειών. Αιτήματα που συγκεντρώνουν την συγκατάθεση μιας μεγάλης πλειοψηφίας πολιτών.

Συνεπώς, δημιουργεί εντύπωση η .........

σφοδρή αντίδραση που προκάλεσε η τοποθέτηση ενός πολιτικού, του οποίου το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έχει ακολουθήσει τη συνηθισμένη πολιτική διαδρομή. Η κριτική που ασκήθηκε, ότι μη όντας ο ίδιος βουλευτής, δεν δύναται να εκφέρει άποψη για τα κοινοβουλευτικά δρώμενα, πιθανά να ισχύει αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί την ουσία των όσων δήλωσε.

Επίσης διατυπώθηκε η άποψη ότι, οι δηλώσεις του κινούνται εκτός πλαισίου των επισήμων θέσεων που έχουν υιοθετηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο. Θα συμφωνήσω, ρωτώντας όμως αν αυτή η δυνατότητα είναι προνόμιο των βουλευτών-υπουργών;

Σε κάθε περίπτωση διαπιστώνω ότι σήμερα διαφαίνεται ένας μεγάλος κίνδυνος. Η οικονομική κρίση κινδυνεύει να προκαλέσει ως "παράπλευρη απώλεια" την απαξίωση της δημοκρατίας. Τα συνθήματα "κλείστε την βουλή!", "ναι στην δημοκρατία αλλά όχι στα κόμματα" συγκλίνουν δυστυχώς με λαϊκίστικες τοποθετήσεις σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να μειώσουμε τους βουλευτές επειδή τώρα έχουμε οικονομική κρίση. Αυτές οι τοποθετήσεις ενισχύουν το επικίνδυνο εγχείρημα ότι τελικά η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι μια πολυτέλεια για πλούσιες χώρες.

Πιστεύω, ότι ήρθε η ώρα να ανταποκριθούμε ουσιαστικά στις ανησυχίες των πολιτών και να αναθεωρήσουμε, μεταξύ άλλων, τα θέματα που άπτονται στην βουλευτική λειτουργία, όχι για να κουτσουρέψουμε την δημοκρατία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά για να την ενισχύσουμε. Στο πλαίσιο αυτό επαναλαμβάνω τις προτάσεις μου:

Πρώτον, να προβούμε σε μια συνολική αναθεώρηση της λειτουργίας της Βουλής, ώστε να εντοπίσουμε και να αντιμετωπίσουμε όλες τις σπάταλες πρακτικές που διαχρονικά, σε εποχές "παχιών αγελάδων", έχουν εδραιωθεί. Στο πλαίσιο αυτό να εξετάσουμε και την αλλαγή του αριθμού των βουλευτών με γνώμονα την καλύτερη αντιπροσώπευση του ελληνικού λαού και την αποτελεσματική λειτουργία της Βουλής.

Δεύτερον, να καταργήσουμε τον "μισθό" ή την "αμοιβή" του βουλευτή και να την αντικαταστήσουμε με την αποζημίωση εξόδων επί αποδείξει.

Τρίτον, να θέσουμε ένα όριο στις συνεχόμενες θητείες ή στο συνολικό χρόνο αυτών των θητειών, που ένας πολίτης μπορεί να ασκήσει το βουλευτικό αξίωμα, έτσι ώστε να καταρριφθεί η ιδέα ότι το βουλευτικό αξίωμα είναι τελικά ένα επάγγελμα, ενδεχομένως κερδοφόρο.

Τέταρτον, να θεσπιστεί το ασυμβίβαστο ταυτόχρονης άσκησης του βουλευτικού και του υπουργικού αξιώματος αφενός γιατί αυτό είναι πρακτικά αδύνατον και αφετέρου γιατί παραβιάζει την αρχή του διαχωρισμού των εξουσιών.