ΕΡΤ: Αθώοι του Αίματος δεν υπάρχουν!

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Συχνά πυκνά μου είστε ακατανόητοι. Εξαγριωθήκατε και δικαίως συσχετίζοντας τις αποδοχές στην ΕΡΤ με το οικονομικό περιβάλλον και τους πρωταγωνιστές, έχοντας προηγουμένως μείνει απόλυτα βουβοί όταν:

Το πολιτικό τσίρκο του καθεστώτος Σημίτη επέβαλε δια νόμου το διευθυντικό δικαίωμα απελευθερώνοντας ταυτόχρονα των δεσμών τους τις αποδοχές των επιτελών του δημοσίου.
Με το πρώτο παραχωρούνταν στον εκάστοτε .........

«αρεστό» η εξουσία ζωής και θανάτου επί των εργαζομένων και με το δεύτερο καταργούνταν η αυστηρή απαγόρευση της υπέρβασης των αποδοχών του, εκείνων του προέδρου του Αρείου Πάγου.
Κατά τον τρόπο αυτό στρώθηκε το χαλί πάνω στο οποίο πάτησαν οι αξιωματούχοι ολάκερου του δημοσίου και όλων των κυβερνήσεων από τα πολιτικά μεταξύ τους άρρηκτα συνδεμένα καθεστώτα των Σημίτη Καραμανλή, για να βάψουν τα «παιδιά τους χρυσά»! (διαβόλου σύμπτωση.. πρόκειται για τα ίδια, τα κατά του Ανδρέα Παπανδρέου βλάσφημα στις συκοφαντικές επιθέσεις που δεχόταν κατά συρροή και εξακολούθηση το βρώμικο 89.)

Επομένως μην μου ζητάτε απαιτητικά να πάρω θέση απέναντι σε συναδέλφους οι οποίοι ευεργετήθηκαν της συγκεκριμένης νομοθεσίας όταν στην συντριπτική σας πλειοψηφία δια της ψήφου σας πολιτικά επιλέξατε τους γεννήτορές της και κοινωνικά την στηρίξατε πάσει δυνάμει. Αθώοι του αίματος αυτού δεν υπάρχουν. Και δεν υπάρχουν ακόμη και εκεί όπου το δίκαιο αγγίζει το δίκιο σας. Εκεί δηλαδή όπου εντοπίζετε την δυσαρμονία των αποδοχών απέναντι στα πρόσωπα και την προσφορά τους. Ναι αρκετοί είναι μικρόνοες, εξειδικευμένοι αμόρφωτοι, σιελλώδεις, κοντού διαμετρήματος, γελωτοποιοί του άνακτος, μα πότε οι αυλές των εξουσιαστών πλαισιώθηκαν από πρόσωπα διαφορετικών χαρακτηριστικών;

Αν κατέφευγα σε ονομαστική καταγραφή των δυνατοτήτων (που τις ξέρω καλά) ενός εκάστου εξ αυτών (ούτε μια πρόταση δεν είναι σε θέση να συντάξουν επαρκώς) σε σχέση με τις οικονομικές τους προσόδους, απλώς θα άλειφα με βούτυρο το ψωμί του λαϊκισμού. Θα κολάκευα δηλαδή ένα από τα ταπεινότερα των ενστίκτων μας, την μισαλλοδοξία, προκειμένου να καταστώ έστω στιγμιαία ο δικός σας αρεστός. Όχι δεν θα το κάνω. Αρεστός ήμουν είμαι και θα είμαι αποκλειστικά εκείνων οι επιλογές των οποίων θέτουν το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Αρχή, της οποίας δεν εκτρέπομαι ποτέ. Ακόμη και όταν αυτή μου επιβάλλει να διέλθω στην απέναντι όχθη κόντρα στο ρεύμα. Όπως σήμερα που κάποιοι εκθειάζουν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές ενός κατ΄ επίφαση σοσιαλιστικού κόμματος. Δεν είμαι ψυχίατρος για να γνωρίζω αν το κάνουν υπερασπιζόμενοι ενός ακατάληπτου «εγωισμού» αλλά όπως και να έχει εγκληματούν.

Καταλήγοντας θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά. Γι αυτά και για τα όποια άλλα ρεμάλια απολύτως υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Εμείς που όταν από τα μπαλκόνια κάποιοι διαλαλούν το λιγότερο κράτος δεν αντιλαμβανόμαστε πως εννοούν περισσότερη αγορά.
Την απόλυτη ζούγκλα. Και τι ειρωνεία. Είναι οι ίδιοι που δράττονται του κρατικού σωσιβίου όταν οι ιδέες του σάπιου καραβιού τους ναυαγούν. Όπως σήμερα..

Ευγένιος Ανδρικοπουλος
Eandrik@otenet.gr