Προς το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο ΤριφυλίαςΕίναι σκληρή η οικονομική κρίση που διαπερνά κάθε ίνα του κορμιού και του μυαλού μας, μέρα με τη μέρα… Όλα γίνονται δυσβάσταχτα, κάθε ώρα και πιο πολύ!
Λύσεις δε διαφαίνονται…!
Πόσα να αντέξει ο νους ακόμα;
Πόσα να σηκώσει .....
η ψυχή του απλού πολίτη;
Αλλά,… νάτο, δεν ξεχνιέται, είναι καλοκαίρι, υπάρχει μέσα μας, ένα γαλαζοπράσινο πέλαγος, ευτυχώς, μας περιμένει, λύση για όλους μας, καταφύγιο ψυχής και νου!
Η φυγή σε μια γωνιά, σε μια παραλία της ιδιαίτερης πατρίδας!
Εκεί θα πάμε, όλοι μας!
Εκεί, που το συναίσθημα δένει με την πελαγίσια ομορφιά και τις καλοκαιρινές βουτιές μας…
Εκεί, που το Ιόνιο μας χαμογελάει, εκεί, που μας καλεί για να μας διώξει τις σκέψεις από τη… μιζέρια του σήμερα, με υπόσχεση τη γαλήνη του, την ομορφιά του, την απεραντοσύνη του δικού του ορίζοντα!
Υπόσχεση για δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες εσωτερικούς μετανάστες, που ποθούν να ξαναδούν αυτήν την απεραντοσύνη.
Εκεί, στην παραλία του Στόμιου…!
Μα…, δεν υπάρχει Στόμιο πια, ρήμαξε κι αυτό μαζί με την Ελλάδα!
Χωρίς σκιά, χωρίς ένα κεντράκι για νερό, χωρίς καρέκλες, χωρίς τις προσδοκίες της γαλήνης που μας χάριζε.
Και… ο Λαγγούβαρδος, η Κυπαρισσία, είναι μακριά, θέλει πολύ βενζίνη πια, αλλά και ο Αγρίλης, παραμελημένος κι αυτός…
Γιατί κύριε Δήμαρχε;Γιατί κύριοι του Δημοτικού Συμβουλίου;
Ό,τι και όποιος κι αν ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας, σε σχέση με το Στόμιο, γιατί δεν τον αντιμετωπίσατε;
Γιατί δεν τον προβλέψατε;
Βουλές ανόητων ανθρώπων ή αδιαφορία της τοπικής αυτοδιοίκησης;
Τι άλλο πια θα συμβεί, που θα ξεριζώνει, όλο και πιο πολύ, την αγάπη του Έλληνα για την πατρίδα του;
Παρακάμπτουμε δεκάδες, ατέλειωτες, πανέμορφες παραλίες, για να ξανάρθουμε, να χαθούμε μέσα στα νερά του, κι εσείς το ξεχνάτε, αφήνοντας ρημαγμένη μια τέτοια ομορφιά;
Μα, οι παραλίες είναι ο λόγος που θα ξανάρθουμε, θα καταναλώσουμε στην τοπική αγορά, θα μιλήσουμε με συντοπίτες, θα δώσουμε και θα πάρουμε…
Μην αργείτε άλλο, μην αφήνεστε, έστω και τώρα, υλοποιείστε τα όνειρα τόσων κουρασμένων, αποκαμωμένων συμπατριωτών!
Γιώτα Τσαρμποπούλου
Λυκειάρχης
ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΑΚΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΤΑ ΜΙΣΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν με χαλάει προσωπικά καθόλου αν δεν έχει ξαπλώστρες ή νταπα ντούπα μουσική. εγώ όπως λέει η αναγνώστρια θυμάμαι το στόμιο χωρίς ξαπλώστρες και περνάγαμε υπέροχα, οικογενειακά με τις παρέες μας κλπ Τώρα ειλικρινά δεν θα με χαλάσει να ακούω το κύμα και να με ξεκουράζει γεμίζοντας τις μπαταρίες μου. Το νταπα ντούπα το έχει και η Βαρκιζα. σιγουρα. θυμαμαι την καντινα πάνω στα σκαλιά όταν ήμουν παιδί. Αλλά ακόμα και αν δεν είχε καντίνα το Στομιο δεν θα το άλλαζα.
ΑπάντησηΔιαγραφή