Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Η Πηγάδα του Μελιγαλά. Τι ήταν.

Η διακριτική αποσιώπηση της ταυτότητας των νεκρών αποτελεί συστατικό στοιχείο των «μνημοσύνων» του Μελιγαλά ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και συνδέεται με τη γενικότερη στρατηγική βάσει της οποίας επιχειρήθηκε στη χώρα μας η «δικαίωση» του ένοπλου δωσιλογισμού.

Με δυο λόγια: αυτό που συνήθως ..............

αποκρύπτει η φιλολογία περί «αθώων θυμάτων» είναι (α) το ιστορικό γεγονός ότι ο Μελιγαλάς υπήρξε βάση και ορμητήριο των ένοπλων συνεργατών της Βέρμαχτ που το 1943-44 έπνιξαν στο αίμα τη Μεσσηνία και τους γύρω νομούς και (β) ότι το μακελειό του 1944 ήταν το αποτέλεσμα μιας από τις σκληρότερες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, με εξουσιοδότηση του συμμαχικού στρατηγείου και της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

*Κωμόπολη 2.482 κατοίκων το 1940, ο Μελιγαλάς χρησιμοποιήθηκε το 1941-43 ως βάση ιταλών καραμπινιέρων (1941-43) και μιας διλοχίας γερμανικού στρατού (1943-44).

Όταν την άνοιξη του 1944 οι Γερμανοί συγκρότησαν τα Τάγματα Ασφαλείας, ένοπλους δωσιλογικούς σχηματισμούς με αποστολή την «αξιοποίηση της αντικομμουνιστικής μερίδας του ελληνικού λαού» για τη μετατροπή της αντιφασιστικής Αντίστασης σε εμφύλιο πόλεμο και την «εξοικονόμηση γερμανικού αίματος», εγκαταστάθηκε εκεί το 3ο Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά. Την υποστήριξή του ανέλαβε μια «πολιτική επιτροπή», με πρόεδρο τον πολιτευτή Περικλή Μπούτο και μέλη τον κοινοτάρχη, δυο δικηγόρους κι ένα γιατρό (Θεοδωρόπουλος 2001, σ. 133-4).

Ο τρόπος με τον οποίο «αξιοποιήθηκε» από τους ναζί αυτή η δωσίλογη «μερίδα του ελληνικού λαού» ήταν αναμενόμενος: Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί το Τάγμα στο Μελιγαλά, και τα γερμανικά αρχεία καταγράφουν τη συμμετοχή του σε «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» των κατοχικών στρατευμάτων. Στηριγμένοι στη Βέρμαχτ, οι ταγματασφαλίτες αναλαμβάνουν να κονιορτοποιήσουν τη μαζική βάση του ΕΑΜ με μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις και κάψιμο σπιτιών, εγκαινιάζοντας ένα φαύλο κύκλο βίας και αντεκδικήσεων, που θα οδηγήσει στις εκτελέσεις των ημερών της Απελευθέρωσης.

Η μάχη και η σφαγή

Η συμβολή τους στην πολεμική προσπάθεια του Αξονα υπήρξε ουσιαστική. Δεν είναι μόνο ο προϊστάμενός τους, αντιστράτηγος των SS Βάλτερ Σιμάνα που, στην τελική έκθεσή του προς τον Χίμλερ (2.11.44), διαπιστώνει ότι τα Τάγματα Ασφαλείας «ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργό καταπολέμηση των συμμοριών». Βρετανική έκθεση του 1944 τονίζει πως «η τοπική γνώση των προσώπων και του χώρου από τα Τάγματα Ασφαλείας, τους προσδίδει μοναδική αξία για τους Γερμανούς, που μπορούν έτσι να κρατήσουν την Ελλάδα με έναν ελάχιστο αριθμό δυνάμεων», (ΔΙΣ 1998, σ. 43). Αποκαλυπτική είναι τέλος η πρακτική της Βέρμαχτ να περιλαμβάνει τους νεκρούς, τραυματίες ή αγνοούμενους ταγματασφαλίτες στους πίνακες των δικών της απωλειών.

*Για τη στάση του πληθυσμού, αρκετά εύγλωττες είναι οι μεταπολεμικές αναμνήσεις του υποδιοικητή του Τάγματος Μελιγαλά, ταγματάρχη Καζάκου, για τις εκκαθαριστικές του καλοκαιριού του 1944 στον Ταΰγετο: «Η επιχείρησις αύτη απέβη άκαρπος», σημειώνει, «καθ’ όσον ο ΕΛΑΣ είχεν οργανώσει σχεδόν ολόκληρον την ύπαιθρον (Μεσσηνίας και Λακωνίας) από του εργάτου μέχρι του ανωτάτου τιτλούχου, ώστε επληροφορήθη εγκαίρως φαίνεται την όλην προπαρασκευήν» των Γερμανών και των συνεργατών τους.

Αντισυνταγματάρχης πλέον του ελληνικού στρατού, ο συντάκτης των παραπάνω γραμμών φροντίζει πάντως να διευκρινίσει, εν έτει 1955, ότι «η στάσις των Αρχών κατοχής υπήρξε ειλικρινής και φιλική» απέναντι στη μονάδα του (ΔΙΣ 1998, σ. 193). Αναφερόμενος πάλι στην αποχώρηση της Βέρμαχτ, δεν διστάζει να καταγγείλει τους Γερμανούς για «προδοτικήν στάσιν» (σ. 197).

*Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το Μελιγαλά στις 4.9.1944 και την Καλαμάτα την επομένη. Ο ΕΛΑΣ μπήκε στην μεσσηνιακή πρωτεύουσα στις 9 Σεπτεμβρίου, μετά ολοήμερη μάχη με τον εκεί «λόχο ασφαλείας» και τη χωροφυλακή. Στις 13 Σεπτεμβρίου ήρθε η σειρά του Μελιγαλά, όπου είχαν οχυρωθεί οι εναπομείναντες ταγματασφαλίτες. Οταν η ηγεσία τους απέρριψε το κάλεσμα του ΕΑΜ να καταθέσουν τα όπλα και να τεθούν στη διάθεση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, το λόγο είχαν τα όπλα. Οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν ισοδύναμες αριθμητικά (1.000-1.200 ένοπλοι εκατέρωθεν), ενώ οι αντάρτες διέθεταν την υποστήριξη χιλιάδων χωρικών του εφεδρικού ΕΛΑΣ, που συνέρρεαν από τα πέριξ με αυτοσχέδιο οπλισμό.

Η μάχη κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες (13-15.9.44). Το τελικό ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι σκοτώθηκαν 60 αντάρτες και 800 «ράλληδες». Ο δεύτερος αριθμός περιλαμβάνει προφανώς χοντρικά και τους εκτελεσμένους των επόμενων ημερών.

Παρά τις αντιφάσεις, τις υπερβολές και τις αποσιωπήσεις τους, οι διαθέσιμες αφηγήσεις δίνουν μια γενική ιδέα όσων συνέβησαν μετά τη μάχη: Αρχικά σημειώθηκαν σποραδικοί φόνοι και καταστροφές περιουσιών. Ακολούθησε το ξεκαθάρισμα των συλληφθέντων με συνοπτικές διαδικασίες, από μια επιτροπή με επικεφαλής τους δικηγόρους Βασίλη Μπράβο και Γιάννη Καραμούζη. Από σημειώματα που δημοσιεύθηκαν αργότερα στον τοπικό εθνικόφρονα τύπο προκύπτει ότι αποφασιστικό ρόλο σ’ αυτή τη διαδικασία έπαιξαν οι τοπικές οργανώσεις της Εθνικής Πολιτοφυλακής, στις οποίες είχε ανατεθεί η συγκέντρωση στοιχείων για την προηγούμενη δράση κάθε αιχμαλώτου. Οσοι καταδικάζονταν οδηγούνταν σε ένα εγκαταλειμμένο ξεροπήγαδο έξω απ’ την κωμόπολη (την «Πηγάδα») κι εκτελούνταν.

*Πόσοι ήταν; Το 1945, το ιατροδικαστικό συνεργείο του Καψάσκη ανακοίνωσε ότι ξέθαψε 708 πτώματα. Στο μνημείο είναι γραμμένα 787 ονόματα από 61 πόλεις και χωριά. Η εθνικόφρων φιλολογία προβάλλει φυσικά πολύ μεγαλύτερα νούμερα: «περί τους 1.500 εις την Πηγάδα» μετρά ο Κώστας Καραλής (1958), «περί τα 1.800 άτομα πάσης ηλικίας και φύλου» βρίσκουν το Αρχηγείο Χωροφυλακής (1962) και ο καθηγητής Απόστολος Δασκαλάκης (1973), 1.900 τους θέλει ο Κων/νος Αντωνίου (1965), «άνω των 3.500 κατά τους μετριωτάτους υπολογισμούς» τους προτιμά η χουντική ιστορία του ΓΕΣ (1973). Ο Κοσμάς Αντωνόπουλος, πάλι, αναφέρει 2.100 «δολοφονηθέντες», παραθέτει όμως τα στοιχεία μόλις 699. Το βιβλίο που διανέμει ο «Σύλλογος Θυμάτων» περιέχει 1.144 ονόματα, ο συγγραφέας του όμως δείχνει μάλλον αναποφάσιστος: αλλού μιλάει για 1.500 νεκρούς (σ. 118), αλλού για «1.500 και πλέον» (σ. 115), αλλού για πάνω από 2.000 (σ. 26 & 166) κι αλλού για «5.000 εκατέρωθεν» (σ. 23). Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί περιλαμβάνουν όχι μόνο τους «σφαγιασθέντες» αλλά και τους νεκρούς της τριήμερης μάχης.

Την αντίθετη τάση επιδεικνύουν οι συγγραφείς της εαμικής πλευράς. Η αναλυτικότερη σχετική πηγή υπολογίζει 120 σκοτωμένους στη μάχη και 280-350 εκτελεσμένους στην Πηγάδα (Ξιάρχος 1982, σ. 38), ενώ δεν λείπουν αναφορές μέχρι και σε 1.200 νεκρούς.

*Πιο ενδιαφέρουσα απ’ αυτή την… κολοκυθιά αποδεικνύεται η εξέταση του καταλόγου της έκδοσης του «Συλλόγου Θυμάτων». Σε σύνολο 1.144 ονομάτων (οι 108 κάτοικοι Μελιγαλά) υπάρχουν μόνο 18 γυναίκες, 18 ηλικιωμένοι, ένας έφηβος και κανένα παιδί. Ολοι οι υπόλοιποι, το 96,8% του συνόλου, είναι άντρες λίγο πολύ μάχιμης ηλικίας. Κάθε άλλο παρά σφαγή «γυναικόπαιδων», δηλαδή…

Μνημόσυνο ακατονόμαστων

Ευθύς εξαρχής, οι εκδηλώσεις στη μνήμη των «σφαγιασθέντων» πήραν ρεβανσιστικό χαρακτήρα.

*Το πρώτο μνημόσυνο (24.6.45) καταλήγει σε απόπειρα λιντσαρίσματος των αντιστασιακών που κρατούνταν στη φυλακή της κωμόπολης (Β. Κλεφτόγιαννης, «Οπως τα ‘ζησα», σ. 143-4).

*Από το Σεπτέμβριο του 1945 η τελετή τυποποιείται, με φαινομενικό οργανωτή την κοινότητα και ουσιαστικό τη νομαρχία. Συμμετέχουν οι πολιτικές, εκκλησιαστικές, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές, τοπικοί πολιτικοί, τα σχολεία. Επί χούντας θα καθιερωθεί και αθλητικό τουρνουά ποδοσφαίρου και ανώμαλου δρόμου, με κύπελλα που αθλοθέτησαν τοπικοί παράγοντες και οι κυλινδρόμυλοι «Ευαγγελίστρια» («Θάρρος» 17.9.67).

*Παράλληλα, «διευθετείται» ο χώρος των εκδηλώσεων. Βασιλικό διάταγμα του 1953 συστήνει ερανική επιτροπή με πρόεδρο το μητροπολίτη και μέλη το νομάρχη, το διοικητή Χωροφυλακής κ.ά. Από τον δημοσιευμένο απολογισμό του εράνου, πληροφορούμαστε ότι τη μερίδα του λέοντος «συνεισέφεραν» τα σχολεία και οι φαντάροι: 244.413 και 65.529 δρχ. αντίστοιχα, σε σύνολο 332.614 («Σημαία» 19.9.54). Μ’ αυτά τα λεφτά χτίζεται παρεκκλήσι, «καλλωπίζεται» η Πηγάδα και υψώνεται ένας τεράστιος σταυρός.

Η τελική διαμόρφωση (μάντρες, πάρκινγκ κ.λπ.) θα γίνει επί χούντας, με πιστώσεις και επίβλεψη Ασλανίδη.

*Η χουντική επταετία γνωρίζει άλλωστε το απόγειο του ιδιότυπου αυτού γιορτασμού. Το 1967 το μνημόσυνο τιμά με την παρουσία του ο Παττακός, εξηγώντας ότι «η 21η Απριλίου απέτρεψε νέον Μελιγαλάν» και ανακοινώνοντας την αναβάθμιση της κοινότητας των 1.800 κατοίκων σε «ιστορικό» δήμο («Εθνος» 18.9.67).

*Το 1968 παρευρίσκεται πρώτη φορά ο «ανώτατος άρχων» της χώρας, στο πρόσωπο του αντιβασιλιά Ζωιτάκη («Θάρρος» 24.9.68). Το 1969, η επιμνημόσυνη λειτουργία μεταφέρεται από την κεντρική εκκλησία της κωμόπολης στο χώρο της Πηγάδας και η τροχαία εκδίδει προληπτικές οδηγίες για την κυκλοφορία («Θάρρος» 21.9.69).

*Το 1973, ενόψει φιλελευθεροποίησης, οι αρχές δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για το μνημόσυνο. Ειδικά δρομολόγια λεωφορείων και τρένων μεταφέρουν «προσκυνητάς» απ’ τους γύρω νομούς («Θάρρος» 14-16.9.73).

Αποκαλυπτικότερη είναι η «φρονηματιστική» λειτουργία της Πηγάδας τον υπόλοιπο χρόνο. Από τις τακτικές καταχωρίσεις του δελτίου πληροφοριών της νομαρχίας, πληροφορούμαστε ότι μεταφέρονται ομαδικά εκεί για «προσκύνημα» φαντάροι, ευέλπιδες, σπουδαστές επαγγελματικών σχολών, «κλιμάκια φοιτητών», δημόσιοι υπάλληλοι, φιλοξενούμενοι της «Εθνικής Εστίας», ταξιδιώτες των προγραμμάτων του «Εθνικού ιδρύματος» και -φυσικά- ολόκληρα σχολεία.

*Μετά τη Μεταπολίτευση ο επίσημος γιορτασμός συνεχίζεται, χωρίς ιδιαίτερους ενθουσιασμούς. Τον τόνο δίνουν τώρα οι δυναμικές εμφανίσεις της ακροδεξιάς: βασιλόφρονες που διαβεβαιώνουν ότι «σύντομα θα επιστρέψει ο Κωνσταντίνος», χουντικοί που προπηλακίζουν τον κοινοτάρχη «διότι ανεφέρθη στην αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού» (1976) και γιουχάρουν το νομάρχη (1977), χιτλερικοί που ψαρεύουν στα θολά νερά μιας εθνικοφροσύνης σοκαρισμένης απ’ την περιθωριοποίησή της… Ο τοπικός τύπος καταγράφει τα συνθήματα: «Τη λύση θα δώσει ο στρατός», «Ο Φλωράκης στο Γουδί», «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

*Ο κύκλος κλείνει το 1982, όταν το υπ. Εσωτερικών γνωστοποιεί στο δήμο τον τερματισμό της συμμετοχής των επίσημων κρατικών αρχών, «επειδή οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν κηρύγματα μισαλλοδοξίας και τροφοδοτούσαν επί 40 χρόνια το διχασμό». Τη σκυτάλη στην οργάνωση του μνημοσύνου παίρνει πια ο «Σύλλογος Θυμάτων Πηγάδας», που ιδρύθηκε το 1980.

*Από κοντά και η Ν.Δ., που βλέπει το μνημόσυνο του 1982 ως τη δέουσα απάντηση στην επίσημη αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει π.χ. με ειδικό δελτίο τύπου την έλευσή του «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία» 18.9.82). Σταδιακά, ωστόσο, η λογική του «μεσαίου χώρου» επικρατεί και τα φερέλπιδα στελέχη αποφεύγουν πια να δίνουν το παρών.

Η σταδιακή αυτή περιθωριοποίηση έχει, ωστόσο, ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα: πρώτη φορά τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους και οι πεσόντες ταγματασφαλίτες «τιμώνται» ως τέτοιοι. Ενα χαρακτηριστικό των επίσημων γιορτασμών ήταν η διακριτική αποφυγή κάθε αναφοράς στα δωσίλογα Τάγματα Ασφαλείας, με την προσφυγή σε εξωραϊστικά σχήματα λόγου: «αγρίως σφαγιασθέντες υπό αναρχικών στοιχείων», «μαρτυρικώς σφαγιασθέντες εθνικόφρονες πατριώτες», «θυσιασθέντες διά το μεγαλείον και την ελευθερίαν της Πατρίδος», «Ηρωες και Μάρτυρες οίτινες προσεφέρθησαν ολοκαύτωμα εις τον βωμόν της υπερτάτης θυσίας», ακόμη και «αδίκως σφαγιασθέντες διά την ελευθερίαν και τα ανθρώπινα δικαιώματα»!

*Μετά το 1982, αντίθετα, οι ομιλητές του «απολίτικου», «οικογενειακού» μνημοσύνου δεν αισθάνονται τέτοιου είδους αναστολές: «Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ υπήρξε χειρότερος κατακτητής από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς» διαβάζουμε π.χ. στον πανηγυρικό που εκφώνησε το 1999 η Ειρήνη Δορκοφίκη, διαβεβαιώνοντας τους συγκεντρωμένους ότι ο χαρακτηρισμός των ταγματασφαλιτών ως «προδοτών» και «συνεργατών των κατακτητών» δεν είναι παρά «αισχρή συκοφαντία» των κομμουνιστών και λοιπών «ευρωλιγούρηδων».

Στην ομιλία πάλι του 1997, ο δικηγόρος Βασίλειος Δημαρέσης ξεκαθαρίζει: «Οι ηρωικοί νεκροί μας δεν πολέμησαν με Ελληνες, διότι οι Κομμουνιστές έπαυσαν να είναι Ελληνες, τα εγκλήματά τους είναι εγκλήματα ξένων, εγκλήματα γενοκτονίας»!

Αραγε, τι απ’ όλα αυτά θα μπορούσαν να «αμαυρώσουν» οι επίσημοι νοσταλγοί του Χίτλερ;

Τα ξεχασμένα θύματα

Μια ελάχιστα γνωστή πτυχή της τραγωδίας του Μελιγαλά αφορά τα θύματα των «αγρίως σφαγιασθέντων» ταγματασφαλιτών της Πηγάδας. Εδρα ιταλών καραμπινιέρων, γερμανικής διλοχίας και του Τάγματος Ασφαλείας, η κωμόπολη χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής ως στρατόπεδο συγκέντρωσης, χώρος βασανιστηρίων και τόπος εκτελέσεων αντιστασιακών και ομήρων. Η απουσία μιας ολοκληρωμένης καταγραφής όσων σκοτώθηκαν απ’ τους ταγματασφαλίτες είναι αποκαλυπτική για το κλίμα που επικράτησε στην περιοχή, τόσο κατά τα μετεμφυλιακά χρόνια όσο και αργότερα. Καταφανώς ελλιπή, τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ωστόσο διαφωτιστικά.

Ο απολογητής των ταγματασφαλιτών Κοσμάς Αντωνόπουλος παραθέτει τα ονόματα 27 ατόμων που εκτελέστηκαν στο Μελιγαλά από τις κατοχικές δυνάμεις. Οι 6 είναι κάτοικοι της κωμόπολης. Από τον πίνακα απουσιάζουν ωστόσο τα περισσότερα ονόματα που γνωρίζουμε από άλλες πηγές («Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1945», Αθήναι 1964).

Στο «Μεσσηνιακό βιογραφικό λεξικό» του Νίκου Καράμπελα (1962) αναφέρονται τα ονόματα 16 εκτελεσμένων στο Μελιγαλά το 1943-44. Στο δικό του βιβλίο ο Σπύρος Ξιάρχος καταγράφει τρεις ομαδικές εκτελέσεις 22 ατόμων κι άλλους 23 μεμονωμένους φόνους («Η αλήθεια για το Μελιγαλά», Καλαμάτα 1982, σ. 46-47). Απροσδιόριστο παραμένει, τέλος, πόσοι απ’ τους 924 εκτελεσμένους Μεσσήνιους που μνημονεύονται σε πρόσφατη έκδοση, θανατώθηκαν στην έδρα του Τάγματος (Τάσος Αποστολόπουλος, «Μεσσηνιακή εκατόμβη 1940-1944», Καλαμάτα 2000).

Αποκαλυπτικότερες είναι κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες: Στις 27.4.44 ο ΕΛΑΣ Λακωνίας σκότωσε σε ενέδρα τον γερμανό στρατηγό Κρεντς και 3 συνοδούς του. Ο «Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος» διέταξε σε αντίποινα τον τουφεκισμό 200 «κομμουνιστών» στο σκοπευτήριο της Καισαριανής κι όσων χωρικών θα συναντούσαν τα στρατεύματά του στην ύπαιθρο μεταξύ Μολάων και Σπάρτης. Οπως διαβάζουμε στη σχετική ανακοίνωση, οι ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκωνα έσπευσαν να τιμήσουν με τον τρόπο τους τη μνήμη του γερμανού στρατηγού: «Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς» («Καθημερινή» 30.4.44). Σαράντα απ’ αυτές τις «αυτόβουλες» εκτελέσεις έγιναν από το Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά την Πρωτομαγιά του 1944 – τριάντα στην Καλαμάτα και δέκα στο νεκροταφείο του Μελιγαλά. Μεταξύ των τελευταίων ήταν και μια 18χρονη επονίτισσα, η Ασπασία Ξιάρχου, από τη γειτονική Ανθούσα. Είχε πιαστεί (και βασανιστεί) από τους ταγματασφαλίτες ενώ επέστρεφε από την Καλαμάτα για το μνημόσυνο της μάνας της. Ενας κρατούμενος διέφυγε και, την επομένη, εκτελέστηκαν στη θέση του άλλοι δύο (Γιάννης Σχινάς, «Η εθνική Αντίσταση στη Μεσσηνία», Αθήνα 1984, σ. 98-99).

Ακολούθησε στις 15.6.44 ο τουφεκισμός 10 κρατουμένων στο Μελιγαλά (ανάμεσά τους 2 γυναίκες κι ένας ηλικιωμένος ανάπηρος) -σε αντίποινα, προφανώς, για το θανάσιμο τραυματισμό του ταγματασφαλίτη ταγματάρχη Γεωργανά στην Καλαμάτα. Την επομένη, 27 κρατούμενοι, 22 άντρες και 5 γυναίκες, τουφεκίστηκαν από το λόχο Καλαμάτας στις όχθες του Νέδοντα.

Δυόμισι δεκαετίες μετά την επίσημη αναγνώριση της ΕΑΜικής Αντίστασης, μάταια θ’ αναζητήσει κανείς στο Μελιγαλά ή τα περίχωρά του κάποιο μνημείο γι’ αυτούς τους πεσόντες. «Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο», ήταν η απάντηση του προέδρου του «Συλλόγου Θυμάτων Πηγάδας» κ. Μανιάτη, όταν τον ρωτήσαμε για τους εκτελεσμένους από το Τάγμα Ασφαλείας. Στην Καλαμάτα, μια λιτή στήλη (χωρίς ονόματα ή αριθμούς) στήθηκε από το Δήμο στο χώρο των εκτελέσεων, μακριά από τα μάτια του κοινού, μόλις το 2002. Η επιγραφή κάνει λόγο για «εκτελεσθέντες πατριώτες από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους», αποφεύγει όμως να αναφέρει την ακριβή ταυτότητα των εκτελεστών.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, σταματήσαμε στο επιβλητικό μνημείο για τους 204 εκτελεσμένους της Παλιόχουνης, λίγο πριν από τη Μεγαλόπολη. Απ’ αυτούς, οι 154 είχαν συλληφθεί από ταγματασφαλίτες στην Καλαμάτα και τουφεκίστηκαν απ’ τη Βέρμαχτ σε αντίποινα για την καταστροφή γερμανικής φάλαγγας απ’ τον ΕΛΑΣ. Το τμήμα της επιγραφής που πληροφορεί ότι σκοτώθηκαν «από τους Γερμανούς» έχει σβηστεί με φαιοπράσινη μπογιά.

· Αναδημοσίευση τμήματος παλαιότερου αφιερώματος του «Ιού» της Ελευθεροτυπίας.

TVXS

22 σχόλια:

  1. ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΑΚΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΑΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΗΔΙΕΣ!!!!!!!!! οτι και να λετε η επετειος της σφαγης του Μελιγαλα ΣΥΝΤΟΜΑ θα αποτελει ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ οπως και η 29η αυγουστου μερα που νικηθηκαν οι ληστοσυμμοριτες απο τον ΕΘΝΙΚΟ στρατο στον Γραμμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΑΝ ΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙ ΕΔΩ http://aioniaellinikipisti.blogspot.gr/2011/01/blog-post_4769.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στὸν Φενεό Κορινθίας δολοφονήθηκαν μαρτυρικά περίπου 4.000 ἄνθρωποι ἀπό ὅλη τὴν Βόρεια Πελοπόννησο.Μετά ἀπό κράτηση τους στὴ Μονή Ἁγ.Γεωργίου ὅπου βίωναν κάθε εἴδους ἐξευτελισμούς καὶ μαρτύρια, σφάζονταν στὶς πέριξ τῆς Μονῆς πλαγιές.Ἀργότερα, στὸ κοντινό Κακοβούνι ἀνακαλύφθηκε ἕνα πολύ βαθύ βάραθρο.Ἀπό τότε, κάθε βράδυ δεκάδες κρατούμενοι ἔπαιρναν τὸν δρόμο γιὰ τὸν φρικτό θάνατο.Μέ τὰ χέρια δεμένα πισώπλατα, δέχονταν τὶς μαχαιριές καὶ τὰ χτυπήματα τῶν ἀριστερῶν φονιάδων ὅπως οἱ Πισογιαννάκης, Πρόβας, Σερμπέτης κ.ά. καὶ πετάγονταν, συχνά ἡμιθανεῖς, στὸ τρομερό βάραθρο.Ὅταν ἀνασύρθηκε μεγάλος ἀριθμός πτωμάτων, τὰ περισσότερα θάφτηκαν σέ ὀμαδικούς τάφους γύρω ἀπό τὸ βάραθρο.Πολλά ἀκόμη θύματα σέ ἄλλες τοποθεσίες, κατασπαράχθηκαν ἀπό ἄγρια ζῶα.
    Τὰ Στρατόπεδα Συγκεντρώσεως τῆς Κορινθίας καὶ Ἀργολίδος τελοῦσαν ὑπό τὴν ἐποπτεία τοῦ μπολσεβίκου κακούργου, Θεοδώρου Ζέγκου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΡΥΠΑ ΤΗΣ ΤΑΤΑΡΝΑΣ

    Στὴν φοβερή ἄβυσσο τῆς Τατάρνας Εὐρυτανίας, ῥίχτηκαν ζωντανοί πάνω ἀπό 3.000 ἄνθρωποι ἀπό ὅλη τὴν Δυτική Ἑλλάδα.Συγκεντρώνονταν στὸ χωριό Χαλκιόπουλο καὶ μετά ἀπό ἐξαντλητική καὶ βασανιστική πορεία στὰ βουνά, ἔφταναν στὸ
    βάραθρο.Ἐκεῖ, σπρώχνονταν στὸ χάος δεμένοι ἀνά δύο ἀπό τοὺς καρπούς, κάτω ἀπό τοὺς καγχασμούς, τὶς βρισιές καὶ τὰ χτυπήματα τῶν αἱμοδιψῶν Ἑλασιτῶν.Τὰ σώματα τους βρίσκονται ἀκόμη στὰ ἔγκατα τῆς γῆς λόγῳ τοῦ ἀχανοῦς βάθους ἀλλά καὶ τῆς ῥίψεως μεγάλης ποσότητος οἰκοδομικῶν ὑλικῶν.Ὑπολείμματα τῶν νεκρῶν ἐμφανίζονται σποραδικά στὴν λίμνη τῶν Κρεμαστῶν μέσῳ τῶν ὑπογείων ὑδάτων.
    Τὸ βάραθρο ἦταν ὑπό τὴν ἐποπτεία τοῦ ἀρχιεγκληματία κομμουνιστοῦ Θανάση Κλάρα(Ἄρη Βελουχιώτη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΣΑΣ????Οι κομμουνιστοφυλλάδες???Σαν δεν ντρεπόσαστε...Ηρωποιείσατε όλους τους φονιάδες,τους δώσατε ''αντιστασιακές συντάξεις'' και φροντίσατε επιμελλώς οι σελίδες αυτές να λείπουν απ όλα τα βιβλία της νεότερης ελληνικής ιστορίας...Κάνατε ήρωες δολοφόνους σαν τον Βελουχιώτη που λέει και ο άνθρωπος παραπάνω δεν σας φτλανει???αφήστε τους νεκρούς στην ησυχία τους...Έχω ζήσει στο Μελιγαλά και γνώριζω ανθρώπους που είχαν συγγενείς εκεί μέσα...Ποια ανωνυμία????Καθίκια...Νομίζετε ότι θα παραποιέιτε την ιστορία και δεν θα απαντά κανένας???Διαβάζουν και μικρά παιδιά αλήτες!!!!!!!ΤΟΛΜΑΤΕ και ΑΡΘΡΩΝΕΤΕ ΛΟΓΟ!!!!!!Προδότες και δοσίλογοι που με τις ευλογίες και προτροπές σας σφάζατε έλληνες πατρίωτες σε όλη την Μακεδονία ΜΑΖΙ με τους Βούλγαρους...Και ζητούσατε δια στόματος Βελουχιώτη την βοήθεια του Χότζα προκειμένουν να γλυτώσετε με αντάλλαγμα την Ήπειρο!!!!!!Για αυτό οι Μανώλης ήταν πρώτος στη κηδεία του...Και πόσα ακόμα!!!!
    Καποια στιγμή ο ιστορικός του μέλλοντος όταν ψοφήσουν κάτι τελευταίοι από εσάς που έχουν μείνει θα γράψει τις σελίδες αυτές που επίσημα ευρίσκονται κρυμμένες στα στρατιωτικά αρχεία,στα αρχεία του κράτους,στο πολεμικό μουσείο...Επιστολές και επίσημα έγγραφα που τα έχω δεί με τα μάτια μου και ακόμα αντριχιάζω...Τότε θα ναι αργά όμως...Παράσιτα...ΠΟυ θα μιλήσετε και για ''Χουντική ιστορία'' του ΓΕΣ!!!Αμ η αληθινή ιστορία δεν ειπώθηκε από το ΓΕΣ ποτέ για αυτό ακόμα γράφετε απο δώ και απο κεί τέτοιες μπούρδεολογίες...
    Και κάτι τελευταίο προς τους διαχειριστές του ιστιότοπου:Κανείς κύριοι δεν είναι υπέρ της λογοκρισίας μα αυτά όλα ξεπερνούν τα όρια...Προπαγάνδα και προσπάθεια επηρεασμού συνειδήσεων με ψευδή ''ιστορικά'' στοιχεία σας βρίσκουν σύμφωνους???Απαντήστε παρακαλώ να ξέρουμε αν θα μείνουμε μαζί σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τελικα υπαρχει πολυ φασισταριο στην Μεσσηνια .στον μελιγαλα υπηρξαν χυτες κ ταγματασφαλιτες που πρωτοι σκοτωναν .Ρε τσογλανια χρυσαυγιτες οι παπουδες σας δεν πηγαν στην αμερικη κλπ.Ηταν ολοι αγγελοι η υπηρξαν κλεφτες και βιαστες αναμεσα τους? αι σιχτιρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για τον 6:55 μ.μ.
    Πρώτα απ όλα λίγο καλύτερο λεξιλόγιο θα θέλαμε να χρησιμοποιήσετε.
    Δευτερον. Δεν γραψαμε εμείς το κείμενο αλλα απο το TV χωρίς σύνορα.
    Άδικα τα βάζετε μαζί μας. Μια Αναδημοσίευση είναι και τίποτε άλλο. ΟΥΤΕ γνώμη είπαμε ούτε τίποτα. Ακόμα και στην βικιπαίδεια αναφέρει στο άρθρο της "η μαχη του Μελιγαλά": "Η ουδετερότητα αυτού του λήμματος αμφισβητείται. Πιθανότατα παρουσιάζει κάποια γεγονότα ή απόψεις μονομερώς ή με δυσανάλογη ισορροπία σε σχέση με την αντίστοιχη βαρύτητά τους. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος."
    Δεν ξέρουμε τι πηγές χρησιμοποίησε το TVXS. Εμείς κάναμε αναδημοσίευση του άρθρου. Ούτε το δεχόμαστε ούτε το απορρίπτουμε.

    Παρακαλώ τα επόμενα σχόλια να είναι πιο κόσμια.
    Κι εμείς είμαστε κατά της λογοκρισίας αλλά δεν δεχόμαστε βρισιές και γενικά κακή ποιότητα σχολίων.

    McH
    Διαχειριστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν γνωρίζουμε σε ποιόν αναφέρεσαι. Ξέρεις ότι σχόλια που δεν είναι σε κόσμιο επίπεδο διαγράφονται.
    Εσύ το επέλεξες.

    McH
    Διαχειριστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. http://img338.imageshack.us/img338/2382/67057192.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ποίοι είναι οι προδότες που συνεργάζοταν με τους Γερμανούς...
    http://img163.imageshack.us/img163/8664/95281898.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. http://sfoulidis.hostei.com/symfonia/images/athina.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μελιγαλάς 1944 – Το χρονικό της μεγάλης σφαγής

    http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/meligalas-1944-to-chroniko-ths-megalhs-sfaghs#.UFYGNrIaMX0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μετά από τόσα χρόνια "λησμονιάς" πώς προέκυψε θέμα Μελιγαλά δεν μπορώ να καταλάβω... Το τυράκι το είδαμε την φάκα όμως? Και να που όλοι ξαφνικά θυμήθηκαν την πηγάδα....Οι κομμουνιστές για τους δικούς τους λόγους (είναι μια ντροπή που δύσκολα ξεπλένεται), οι ποοολυυ δεξιοί για άλλους...(η ρεμούλα για το κατάντημα της ΝΔ επίσης δεν χωνεύεται). Και κάπου στη μέση....ο Μιχαλολιάκος!!!
    Ο άνθρωπος (και το κόμμα) του 0,2% που ξαφνικά βλέπει αξιωματική αντιπολίτευση!!! και με λίγη "προσοχή" και "περιποίηση" των ζωντανών που έχουν καταντήσει οι Έλληνες, κυβέρνηση??? Και εδώ είναι το "τυρί" αγαπητοί συνοδοιπόροι στην Ελλάδα του "καναπέ". Παράλληλα με το δόγμα του σοκ που εφαρμόζουν καιρό τώρα, έρχεται και το διαίρει και βασίλευε. Τι χρειάζονται? Μα λίγα πράγματα....Απλά να ξυπνήσουν μνήμες που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε, να αφήσουμε πίσω, και τον "καταλύτη", τον έναν που θα αναλάβει (με το αζημίωτο βέβαια)να ξαναβάλει τους Έλληνες στα χαρακώματα, τον έναν απέναντι στον άλλον. Και βρήκαν τον Μιχαλολιάκο. Ποιος είναι αυτός έχετε αναρωτηθεί? Ένας αποτυχημένος υπαξωματικός που έκανε καριέρα στη φυλακή και εκεί γνώρισε τον Παπαδόπουλο. Από την "γνωριμία" αυτή φρόντισε να πάρει μόνο κάποια στοιχεία του συνταγματάρχη...τα κακά. Μα να που το καθεστώς τον θεωρεί χρήσιμο πλέον. Και όπως φαίνεται η επιλογή αυτή πιάνει τόπο....Ξυπνήστε Έλληνες, ξυπνήστε (κι εγώ μαζί σας) κι ας στείλουμε στον αγύριστο όλα τα ρεμάλια του οίκου ανοχής που επιμένει να αυτοπροσδιορίζεται ως Ελληνικό κοινοβούλιο. Δεν αξίζει κανένας τους, εξαρτημένοι και προδότες είναι όλοι τους.
    Και θα κλείσω με μια "σημείωση" προς την συντακτική ομάδα του blog. Παιδιά μην αναδημοσιεύετε άρθρα (πιθανών) αμφιβόλου ποιότητος και (σίγουρα) υποκειμενικής τόσο αφήγησης όσο και αναφοράς των γεγονότων. Και η Ρεπούση ιστορικός είναι, την καταστροφή, το διωγμό και τον σφαγιασμό των Ελλήνων εκεί τα είδε σαν συνωστισμό. Τα γεγονότα, εμείς οι Μεσσήνιοι τα γνωρίζουμε πολύ καλά, χωρίς τις "γαρνιτούρες" των διαφόρων "ιστορικών" και πολιτικών. Από τις αφηγήσεις των παππούδων και των πατεράδων μας. Ξέρουμε την ιστορία του τόπου μας, και την Πηγάδα, και τον Αγιο Φλώρο, και το Πήδημα, και τον Ταύγετο, και την Μεγαλόπολη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ,ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ.ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ 15 ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ! http://kyparissia-news.blogspot.gr/2012/09/1691944.html#comment-form

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΕΙΣΤΕ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ! ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΙΓΑΛΑ.25 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ,ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΑΘΕΤΕ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αρχίζω να πιστεύω πως τέτοια άρθρα αναδημοσιεύονται εδώ μόνο και μόνο για να μπορέσει να βρεθεί αφορμή να βγει το μένος μερικών ενάντια σε ότι υπάρχει από αριστερά.
    Συγγνώμη κύριοι αλλά η ιστορία γράφεται από τους νικητές και από όσο μπορώ να ξέρω ο κομμουνισμός δεν νίκησε στον εμφύλιο οπότε καλό θα ήταν κάποιοι που μιλούν για παραγκωνισμούς, διαστρεβλώσεις και δημιουργήματα σήμερα είναι οι ίδιοι τα θύματα της δικής τους προπαγάνδας. Τι εννοώ ; Όσο ο κίνδυνος "των κομμουνιστών" ήταν πιο έντονος τα ιστορικά στοιχεία διαστρεβλώνονται όλο και πιο αντικομμουνιστικά τσουβαλιάζοντας θύτες και θύματα και αντιστρέφοντας τους ρόλους τους, ενώ όσο φεύγαμε από τον "κομμουνιστικό κίνδυνο" γραφόταν η ιστορία με έναν πιο κοσμοπολίτικο χαρακτήρα γιατί αυτό χρειαζόταν το ντόπιο κεφάλαιο για να παίξει καλύτερα στην παγκοσμιοποιημένη αγορά. Το άρθρο δίνει πηγές είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς και υπάρχουν και μαρτυρίες και αρχεία και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Όμως πολλοί εδώ που τρέχουν να πουν και να γράψουν κόλαφους αποκρύπτουν εσκεμμένα είτε λόγω άγνοιας είτε για πολιτικούς λόγους μεγάλες αλήθειες που δυστυχώς πονάνε. Όπως τι ήταν η Δικτατορία του Μεταξά, και τι ήταν τα έργα του όπως πχ η παράδοση στους Γερμανούς αμαχητί του οχυρού του Ρούπελ στις 26/5/1916, τι ανάμειξη είχε η Ένωση Κέντρου, οι ταγματασφαλίτες, ο ΕΔΕΣ, η Αγγλία και ο Σκόμπι στα Δεκεμβριανά του 1944. Ποιος είναι ο Τζέιμς Φλιτ και γιατί ο "εθνικός στρατός" που γράφουν κάποιοι νίκησε στον Γράμμο με οικονομική βοήθεια και πυρομαχικά των Αμερικανών. Αλήθεια πως εξηγείται την ύπαρξη ναπάλμ στο οπλοστάσιο του "εθνικού" στρατού εσείς που αρνείστε την χρηματοδότηση από τους Αμερικανούς ; Πόσο τυχαία ήταν η έλευση κεφαλαίων το 1949 από την Esso, την Dow Chemical και την Chrysler ; Η Ελλάδα ήταν το πρώτο πείραμα του δόγματος Τρούμαν, ενώ όλοι ήξεραν πως η ΕΣΣΔ δεν θα ανακατευτεί. Αλήθεια τι ήταν ο ΙΔΕΑ και ποιοι τον ετοίμαζαν στην Αίγυπτο που είχε καταφύγει η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία ; Μήπως από τον ΙΔΕΑ προήλθαν και τα πρόσωπα αλλά και η λογική του πραξικοπήματος του 1967 ; Αλλά κάθε φορά αναφέρονται διάφορα από εδώ και από εκεί για να αποχαυνώνεται ο κόσμος. Γιατί την μια καμαρώνει τον γέρο Καραμανλή να λέει πως ανήκει στην Δύση και σήμερα κάνει σημαία την απάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου "εμείς προτιμούμε να ανήκουμε στους Έλληνες" ενώ ταυτόχρονα κατακεραυνώνει και σκυλοβρίζει καθημερινά το ΠΑΣΟΚ. Από την μια ζητάει την πληρωμή των Γερμανικών αποζημιώσεων και ταυτόχρονα μιλάει πάλι για την αριστερά που μας έκανε και μας έρανε, τον κομμουνιστικό κίνδυνο κοκ, λες και κυβέρνησε κανείς από αυτούς. Γιατί κύριοι οι υποχρέωση των γερμανικών αποζημιώσεων χαρίστηκε από το δόγμα Τρούμαν ή αλλιώς σχέδιο Μάρσαλ, από εκείνο δηλαδή το σχέδιο που με τα λεφτά του και τα όπλα του πολέμησε ο "εθνικός" στρατός στο Γράμμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πεινασμένοι, χρεωμένοι, άνεργοι, χωρίς μέλλον και μέσα σ’ αυτή τη μιζέρια έτοιμοι να ασχοληθούν με το παρελθόν αντί να δουν μπροστά, να σχεδιάσουν και να δημιουργήσουν ελπίδες. Διότι είναι πιο εύκολο να κολλήσεις στο παρελθόν από το να κοπιάσεις για το μέλλον. Ας αφήσουμε την Πηγάδα στην ιστορία και ας δούμε μπροστά. Μπροστά είναι τα δύσκολα αλλά και τα εφικτά και του χεριού μας - όχι στο παρελθόν που δεν αλλάζει πια.

    Άντε να φιλιώνουμε να κοιτάμε θετικά εμπρός πριν μας το χώσουν πιο βαθειά…

    Άκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να και ένας πραγματκός Ελληνας που λέει κάτι καλό. Μπράβο Ακη.

      Διαγραφή
  20. Διάβασα το άρθρο και τα σχόλια και έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα και με κριτική διάθεση. Η μάχη στο Μελιγαλά (13-15/09/1944) αποτελεί ένα από τα γεγονότα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου που συνέβησαν στην Ελλάδα, και θα πρέπει να την εντάξουμε σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν μια μάχη ανάμεσα στους άνδρες του ΕΛΑΣ, ο οποίος αποτελούσε τμήμα του συμμαχικού στρατού και του τοπικού τάγματος ασφαλείας το οποίο είχε συγκροτηθεί από τους Γερμανούς, μετά την απόσυρση των Ιταλών από τον πόλεμο, για καταπολέμηση των αντιστασιακών δυνάμεων και των κομμουνιστών.
    Ο δεύτερος παγκόσμιος αποτέλεσε κυρίως πεδίο σύγκρουσης των τριών μεγάλων ιδεολογιών της εποχής του, ήτοι του φιλελευθερισμού (Αγγλία, ΗΠΑ, Γαλλία), του κομμουνισμού(Σοβιετική Ένωση), και του φασισμού-ναζισμού (Ιταλία, Γερμανία). Σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη που ενεπλάκησαν στον πόλεμο υπήρξαν κόμματα και πολίτες που είχαν ιδεολογική συγγένεια με τα προαναφερόμενα καθεστώτα και μετά τον πόλεμο οι σχηματισμοί που προΰπαρχαν ή δημιουργήθηκαν μπήκαν στο μηχανισμό του πολέμου προς όφελος των ιδεολογικά προσκείμενων δυνάμεων. Ο δεύτερος παγκόσμιος τελειώνει με τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και την καταδίκη της φασιστικής-ναζιστικής ιδεολογίας. Οι πρωταίτιοι των εγκλημάτων των ναζί καταδικάζονται στη Νυρεμβέργη και τα κράτη αναλαμβάνουν την ευθύνη να τιμωρήσουν τους ναζί εγκληματίες πολέμου όπου τους βρουν καθώς και τους συνεργάτες τους. Αμέσως μετά αρχίζει ο ψυχρός πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ (φιλελευθερισμός) και στη Σοβιετική Ένωση (κομμουνισμός) αφού ο ναζισμός είχε συντρίβει.
    Στην Ελλάδα όπως και σε όλα τα κράτη της Ευρώπης που δεν ήταν σύμμαχοι των ναζί υπήρξαν κόμματα, σύλλογοι και ομάδες οι οποίοι, είτε είχαν ασπαστεί τη ναζιστική ιδεολογία, είτε για ωφελιμιστικούς λόγους, είτε και για τα δύο συνεργάστηκαν με τους ναζί Γερμανούς. Αυτοί στη συλλογική μνήμη έμειναν με το ονόματα, δωσίλογοι, ταγματασφαλίτες, ράλληδες. Στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο οι συνεργάτες των ναζί δικάστηκαν και καταδικάστηκαν με μεγάλες ποινές. Στην Ελλάδα συνέβη το μοναδικό και λυπηρό φαινόμενο οι Έλληνες συνεργάτες των ναζί να προσφέρουν τα όπλα τους στους παλιούς Έλληνες πολιτικούς που είχαν καταφύγει στο εξωτερικό, με αντάλλαγμα την αμνηστία που θα τους προσέφεραν αν νικούσαν στον εμφύλιο που άρχιζε με τις δυνάμεις τους ΕΛΑΣ. Όπως και έγινε.
    Εμείς σήμερα πέρα από τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος και ο εμφύλιος πόλεμος οφείλουμε να καταδικάσουμε ηθικά όλους αυτούς που συντάχθηκαν με τους ναζί στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Οφείλουμε να εξηγήσουμε στους νεότερους τις ιδέες και τα χαρακτηριστικά της ναζιστικής ιδεολογίας (πίστη στον ηγέτη, υπακοή, περιορισμός ελευθερίας, μίσος προς τους μετανάστες) που αιματοκύλισε την Ευρώπη, προς αποφυγήν. Τέλος οφείλουμε να προτάξουμε τις ιδέες και τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, και του διαλόγου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητοί συνανώνυμοι των 11:29 μ.μ. και 01:26 π.μ. ωραία τα λέτε περί αριστεράς...Με πλήρη κάλυψη για τα όποια κακά έκαναν οι αριστεροί ΕΛΑΣιτες (κυρίως οι καπεταναίοι). Κατηγορείτε και τον Εθνικό στρατό ότι έπαιρνε χρήματα και οπλισμό απο Άγγλους και Αμερικάνους....Σωστά! Γιατί όμως δεν λέτε και για τα παλικάρια του ΕΛΑΣ που τα έπαιρναν και απο τις δύο μεριές και απο την Ρωσσία και απο τους συμμάχους (χιλιάδες κασόνια με λίρες έπεφταν απο τα αγγλικά αεροπλάνα)...Ως εδώ λοιπόν. Οι φαντάροι του εθνικού στρατού πήγαν κληρωτοί, γιατί εκλήθησαν να υπηρετήσουν, δεν πήγαν γιατί γούσταραν. Ένας εκ των οποίων υπήρξε και ο πατέρας μου, ο οποίος τραυματίστηκε από θραύσμα νάρκης, όντας οδηγός - την συγκεκριμένη μέρα μετέφερε τραυματίες - χάνοντας την πλήρη λειτουργικότητα του γονάτου του ενός ποδιού του και την επιγονατίδα του. Και το κράτος έβγαλε σύνταξη (και) σε αναρχοσυμμορίτες ενώ στον δικό μου πατέρα το απόλυτο τίποτα. Και εξηγείστε μου και κάτι άλλο παρακαλώ. Εγώ είμαι από τα Φιλιατρά. Έχετε δει κάποιον "αντάρτη" φτωχό στην περιοχή μας???? Γιατί δεν ξέρω για εσάς εγώ όμως μπορώ να μιλήσω και με ονόματα για τεράστιες περιουσίες, για κλοπές μέχρι και των λαδιών απο τα καντήλια, τα φωτοστέφανα αγίων από εικόνες και διάφορα άλλα. Αφήστε λοιπόν τα παραμύθια περί καλών αριστερών και δοσίλογων δεξιών. Αυτά να πάτε να τα πείτε στον Μελιγαλά, στους Γαργαλιάνους και σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας για να λάβετε τις πρέπουσες απαντήσεις....
    Είπαμε όλοι να ξεχαστεί αυτή η μαύρη σελίδα για την πατρίδα μας, μην το παρακάνετε όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.