Η Νάντια, ομιλήτρια στην εκδήλωση για τη δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις

Πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Καλαμάτας, με ομιλήτρια την κα. Νάντια Γιαννακοπούλου, η ημερίδα με κεντρικό θέμα «Μεταμόσχευση: από το Μύθο στην Πραγματικότητα» που διοργάνωσε το Νοσοκομείο Καλαμάτας σε συνεργασία με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Πέραν της κας Γιαννακοπούλου, ομιλητές στην εκδήλωση ήταν ο κ.κ. Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Μεσσηνίας, ο κ. Δημήτρης Γάκης, Διευθυντής Χειρουργός Κλινικής Μεταμοσχεύσεων Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και ο κ. Κώστας Ωρολογάς, λήπτης μοσχεύματος.

Η ημερίδα ήταν η πρώτη που πραγματοποιήθηκε μιας σειράς αντίστοιχων που θα λάβουν χώρα και σε άλλα νοσοκομεία της χώρας και εντάσσεται στο πλαίσιο της εκστρατείας ενημέρωσης που έχει κηρύξει το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τις μεταμοσχεύσεις και τη δωρεά οργάνων.

Η βουλευτής Μεσσηνίας, τόνισε αρχικά ότι «η δωρεά ..........

οργάνων είναι ένα ζήτημα που δεν σχετίζεται μόνο με την επιστήμη, αλλά κυρίως με την ανθρωπιά και την αίσθηση προσφοράς».

Στην ομιλία της, η κα. Γιαννακοπούλου μεταξύ άλλων τόνισε ότι:

- Η δωρεά οργάνων, είναι δώρο ζωής. Συμβάλλει στη διατήρηση της ελπίδας, στη συνέχιση της ζωής κάποιου συνανθρώπου μας, αλλά και στην δημιουργία μιας κοινωνίας αλληλεγγύης. Η δε μεταμόσχευση, ως πράξη, υπερβαίνει τα όρια της ιατρικής, καθώς συνιστά μέγιστη πράξη αλτρουϊσμού.

- Οι αιτίες που έχουμε μείνει τόσο πίσω στο ζήτημα της δωρεάς οργάνων είναι πολλές. Κωδικοποιώντας τα βασικότερες από αυτές θα λέγαμε ότι είναι: α) η ελλιπής ενημέρωση, διαπαιδαγώγηση και ευαισθητοποίηση των πολιτών, β) η ελλιπής ενημέρωση και εκπαίδευση του ιατρικού προσωπικού, γ) η μη αναγνώριση των δυνητικών δοτών από το προσωπικό των κλινικών, δ) η μη ενημέρωση από το ιατρικό προσωπικό των Μ.Ε.Θ. του οικογενειακού περιβάλλοντος, ε) η μη συγκατάθεση των συγγενών και στ) το έλλειμμα εμπιστοσύνης στο σύστημα, τα πρόσωπα που το διαχειρίζονται και τις νομικές δικλείδες υπό τις οποίες λειτουργεί το πλαίσιο δωρεάς και μεταμόσχευσης οργάνων.

- Στόχος του νέου νομικού πλαισίου είναι η αύξηση των μοσχευμάτων και η επιτυχία των μεταμοσχεύσεων υιοθετώντας κανόνες ασφαλείας και υψηλά standards ποιότητας. Πλέον, η ελληνική νομοθεσία εναρμονίζεται απόλυτα με τις Ευρωπαϊκές Κοινοτικές Οδηγίες, ενώ διασφαλίζεται ακόμα περισσότερο η αξιοπιστία των μεταμοσχεύσεων και η ελεύθερη βούληση των πολιτών.

- Συγκεκριμένα, το νέο νομικό πλαίσιο, μεταξύ άλλων, εισήγαγε τρεις σημαντικές καινοτομίες: α) Τη διεύρυνση του κύκλου των δοτών, β) τη χιαστή μεταμόσχευση και γ) την εικαζόμενη συναίνεση.

- Μεταξύ άλλων, το νέο νομοθετικό πλαίσιο διευθέτησε α) την ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας των μοσχευμάτων και η ασφάλεια των μεταμοσχεύσεων, β) την ανασυγκρότηση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, γ) τη δημιουργία Εθνικού Μητρώου Υποψηφίων Ληπτών, δ) την ουσιαστική προσπάθεια για την καταπολέμηση των παράνομων κυκλωμάτων, ε) τη θεσμοθέτηση μιας σειράς από ποινικές και διοικητικές κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης των διατάξεών του νέου νομικού πλαισίου που αυξάνουν τις ποινές, στ) την ενημέρωση των πολιτών για τις τράπεζες βλαστοκυττάρων, την αυστηροποίηση του ελέγχου των ιδιωτικών τραπεζών και την ενίσχυση των δημοσίων τραπεζών.

- Πλέον, ως ελληνική πολιτεία, διαθέτουμε ένα καλύτερο θεσμικό πλαίσιο. Όμως τα προβλήματα δεν θα λυθούν με ένα νόμο. Δίπλα στο θεσμικό πλαίσιο υπάρχει η νοοτροπία. Η αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, η προσφορά χωρίς ιδιοτέλεια.

Κλείνοντας, η κα. Γιαννακοπούλου αναφέρθηκε στη σημασία των αξιών της ανθρωπιάς, της παιδείας, της φιλαλληλίας και της αλληλεγγύης για το ζήτημα της δωρεάς οργάνων και των μεταμοσχεύσεων αναφέροντας ότι:

«Τα ζητήματα της βιοηθικής, συχνά, αντανακλούν, σε φιλοσοφικές, ιδεολογικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τελικά βρίσκουν εφαρμογή στην καθημερινή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που, σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι άλλη από την τραγική απώλεια συνανθρώπων μας, επειδή δεν πρόλαβαν ή δεν είχαν τη δυνατότητα να μεταμοσχευθούν. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι πρέπει όλοι μας να ξεπεράσουμε τις όποιες φοβίες μας, τις όποιες αναστολές μας και να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια, που πραγματικά μπορεί να κάνει καλύτερη τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Όπως φυσικά πρέπει να στηρίξουμε την προσπάθεια των γιατρών και των νοσηλευτών μας, που σε μια δύσκολη εποχή, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.

Γιατί το οπτικό πεδίο της κοινωνικής μας ματιάς πρέπει να σταματήσει να συρρικνώνεται στο στενό κύκλο της οικογένειας. Ο «τρίτος» δεν πρέπει να είναι στην καλύτερη περίπτωση «αδιάφορος τρίτος» ή ακόμη ο «εχθρικός τρίτος», αλλά χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο, βαθύτερο και πιο ανθρώπινο. Χρειάζεται να δείξουμε το ενδιαφέρον στον πλησίον μας, όπως στον εαυτό μας. Χρειάζεται σκληρή δουλειά σε βάθος χρόνου, με κύριο πεδίο επικοινωνίας την παιδεία ώστε να μεγαλώσει μια γενιά ανθρώπων με την αλληλεγγύη ως υπέρτατη αξία, κι αυτή η γενιά να μπολιάσει και τους μεγαλύτερους για αντίστοιχες στάσεις και συμπεριφορές».