Το αγροτικό ζήτημα στη νεώτερη Ελλάδα δεν λύθηκε ουσιαστικά ποτέ. Οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου μας ήταν στραμμένες προς την εκβιομηχάνιση και τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας και με εξαίρεση 2-3 πολιτικούς ηγέτες θεωρούσαν πάντοτε τους αγρότες, πολίτες 2ης κατηγορίας. Η εσφαλμένη αντίληψη αυτή, πέρασε από τις ηγεσίες και τις νομεκλατούρες σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας. Οι αγρότες ήταν πάντα για αυτούς «παλαιοί άνθρωποι», αντιπροσώπευαν τον παλαιό, τον «πεπερασμένο» (κατά την αυτή εσφαλμένη ιδεοληψία) πολιτισμό. Ετσι, οι περισσότεροι τους γύρισαν...
στην πραγματικότητα την πλάτη, αδιαφόρησαν, υποτίμησαν, επηρεάστηκαν από ισχυρά συμφέροντα και άφησαν τον αγροτικό κόσμο έρμαιο στην τύχη του.
Μια προσεκτικότερη, όμως,. προσέγγιση των χαρακτηριστικών του τόπου μας θα αποδείκνυε εύκολα δύο πράγματα, που θα έπρεπε να έχουν καταστεί αυτονόητα :
- Η αγροτική παραγωγή καλύπτει άμεσες βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, των κατοίκων αυτής της χώρας.
- Τα χαρακτηριστικά της χώρας μας και της αγροτικής της παραγωγής αποτελούν ποιοτικό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των περισσοτέρων κρατών της Ε.Ε. και λοιπών κρατών του κόσμου.
Κατά συνέπεια η προστασία και η ανάπτυξη μιας οικονομίας που θα στηριζόταν στα προνομιακά χαρακτηριστικά αυτά και θα τα αναδείκνυε θα έπρεπε να αποτελεί άμεση προτεραιότητα μιας κυβέρνησης.
Στην πραγματικότητα όμως, ούτε καν μελέτη και εξεύρεση των ποιοτικών χαρακτηριστικών αυτών δεν έγινε και αφέθηκαν τα πράγματα να κυλούν μέσα στην γενική απαξίωση και εκμετάλλευση της αγροτικής οικονομίας από ντόπιους και ξένους μεταπράτες.
Β. Η Ε.Ο.Κ. και μετέπειτα Ε.Ε. επέφερε το πρώτο καίριο πλήγμα στην αγροτική οικονομία της Ελλάδας με δύο κύριους πυλώνες πολιτικής θεώρησης.
Ο 1ος αφορά το βορειοευρωπαϊκό βιομηχανικό διευθυντήριο, που ήθελε να αγοράζει τα ποιοτικά ελληνικά αγροτικά προϊόντα (τα οποία δεν μπορούσε να παράγει) σε χαμηλές τιμές τρίτου κόσμου και να πωλεί τα δικά του βιομηχανικά με τις όποιες τιμές αυτό θα επέβαλλε. Η συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα στρατηγική αυτή, το ντάμπινγκ αυτό, εκφράστηκε και υλοποιήθηκε με πολλούς τρόπους (συμφωνίες για το διεθνές εμπόριο, υποχρεώσεις εισαγωγής αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες, κλείσιμο αγορών κλπ.).
Ο 2ος αφορά την πολιτική της Κ.Α.Π., των ποσοστώσεων και επιδοτήσεων.
Με τις ποσοστώσεις στην παραγωγή η Ελλάδα υποχρεώθηκε να έχει εξαρτημένη αγροτική πολιτική και παραγωγή και να υποχρεούται να εισάγει μία σειρά από προϊόντα που είχε και η ίδια την δυνατότητα να παράγει.
Με τις επιδοτήσεις σε συγκεκριμένα προϊόντα έγινε ουσιαστική επιλογή του τι θα παράγει η Ελλάδα. Οι συνεχείς προτροπές και επιδοτήσεις για την αλλοπρόσαλλη συνεχή αντικατάσταση καλλιεργειών επέτεινε το πρόβλημα ουσιαστικής απαξίωσης και πλήρους αποδιοργάνωσης.
Υποχρεώθηκε δηλαδή η Ελλάδα σε υποτέλεια, η επιλογή των εν γένει προϊόντων, των καλλιεργειών, των ποσοτήτων και των δυνατοτήτων πέρασε σε ξένα χέρια και ετεροκαθορίζεται σε όλα τα ουσιώδη της στοιχεία.
Το 2ο καίριο πλήγμα στην ελληνική αγροτική παραγωγή το προκάλεσε η παγκοσμιοποίηση και η πολιτική του δήθεν «ελεύθερου ανταγωνισμού».
Τα αγροτικά προϊόντα έγιναν απρόσωπα χρηματιστηριακά είδη, τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά ως στοιχείο της αξίας τους αμβλύνθηκαν στο έπακρο. Η λογική : φασόλια να είναι και ό,τι να είναι έχουν την ίδια τιμή / αξία ξεπέρασε τα ποιοτικά πλεονεκτήματα.
Οι αθρόες εισαγωγές προϊόντων χαμηλής αξίας αποτέλεσαν την κορωνίδα ενός πλήρως αθέμιτου ανταγωνισμού σε βάρος των Ελλήνων αγροτών, σε βάρος της αγροτικής παραγωγής. Αλλωστε, υπήρχε ευρωπαϊκό σχέδιο για την συρρίκνωση του ελληνικού αγροτικού πληθυσμού … .
Το ντάμπινγκ επεκτάθηκε και έγινε παγκόσμιος θεσμός. Η εισδοχή μεταλλαγμένων ή βιολογικά τροποποιημένων προϊόντων κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό τα συγκριτικά ποιοτικά πλεονεκτήματα των ενδημικών ελληνικών ή των προσαρμοσμένων στα ελληνικά δεδομένα ποικιλιών. Οι μεγάλες εμπορικές πολυεθνικές επέβαλλαν ανενόχλητες το δικό τους εμπορικό παιχνίδι εκμετάλλευσης σε κάθε επίπεδο. Σειρά παραγωγικών εταιρειών και μονάδων που στήριζαν την αγροτική οικονομία έκλεισαν και αποχώρησαν εις όφελος του εμπορίου. Τα απαξιωτικά αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα βιώνουμε στις μέρες μας, όπου π.χ. το ελληνικό σιτάρι πωλείται από τον παραγωγό του, όσο το ουκρανικό … .Γ. Εάν όμως το διεθνές περιβάλλον με την επικράτηση των καταληστευτικών δογμάτων του νέο-φιλελευθερισμού έγινε αρνητικό για την ελληνική αγροτική παραγωγή, καίριες και βαρύτατες ευθύνες αφορούν τις ελληνικές κυβερνήσεις και στην εσωτερική τους λειτουργία σε κάθε επίπεδο και πολιτική έκφανση: από τον κατακερματισμό της αγροτικής γης μέχρι την διάρθρωση και την κατεύθυνση της παραγωγής.
Στην πραγματικότητα ουσιαστική αγροτική πολιτική δεν σχεδιάστηκε και δεν υπήρξε στην Ελλάδα και οι όποιες προσπάθειες στην δεκαετία του ’80 εγκαταλείφθηκαν στην πορεία, Από το συμβουλευτικό πλαίσιο μέχρι το πλαίσιο οργάνωσης, από την πολιτική δανεισμού των αγροτών μέχρι τις πολιτικές ελέγχου των μεσαζόντων, τίποτα ουσιαστικό που να προστατεύει και να κατευθύνει σε ορθές επιλογές τον αγροτικό κόσμο δεν υπήρξε.
Σε όποια παράμετρο της αγροτικής παραγωγής και να δει κανείς ένα απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ χαρακτηρίζει τις κυβερνητικές πολιτικές, ιδίως μετά την επικράτηση του νέο-φιλελευθερισμού.
Οι ίδιοι οι αγρότες φέρουν κάποιες ευθύνες, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όσοι με φιλότιμο και θέληση προσπάθησαν έμειναν και μένουν απροστάτευτοι και αβοήθητοι απέναντι στις ισχυρές ντόπιες και αλλοδαπές εμπορικές εταιρείες και τις πρακτικές τους. Εάν γραφτούν αναλυτικά οι κυβερνητικές αθλιότητες και παραλείψεις θα γεμίσουν ολόκληρη πολύτομη εγκυκλοπαίδεια. Αλλα, ας αφήσουμε το καταστροφικό παρελθόν και ας δούμε το μέλλον … .
Δ. Πριν προχωρήσω, θα κάνω μία σύντομη (σύντομη γιατί δεν έχει πραγματική ουσία) κριτική στο πακέτο των 500 εκατ. Ευρώ, που υποσχέθηκε η κυβέρνηση της Ν.Δ. στους αγρότες για να παύσουν τις κινητοποιήσεις τους. Στην πραγματικότητα αποτελεί πολιτική επιδοτήσεων, πολιτική κουκουλώματος. Στην ουσία η κυβέρνηση με τα χρήματα μιας καταληστευμένης κοινωνίας έρχεται να επιδοτήσει την συνέχιση της φαυλότητας και της εξάρτησης των αγροτών από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Η κοινωνία επιδοτεί την κλοπή της από τις εταιρείες που εμπορεύονται αγροτικά προϊόντα.
Αναρωτιέμαι: τον επόμενο χρόνο με πόσα χρήματα θα «επιδοτήσουμε» σαν κοινωνία την κλοπή μας;
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.