Θα ήθελα να αιτιολογήσω αυτή......
την απόφασή μου και τους πολλούς από τους προβληματισμούς μου, σχετικά με τη δυσλειτουργία του κόμματος καθώς και την απομόνωσή του, από τον Ελληνικό λαό και την Ελληνική πραγματικότητα - καθημερινότητα.
Είμαι από αυτούς που προσήλθαν στον πολιτικό χώρο των ΑΝ.ΕΛ, όταν η οργάνωση ήταν ακόμα σε βρεφικό στάδιο και δεν υπήρχαν καν γραφεία και τηλέφωνα. Τον πρόεδρο τον συνάντησα και μιλήσαμε όρθιοι και ανταλλάξαμε απόψεις, μέσα σε κλίμα το οποίο δεν κρύβω ότι ήταν έτσι όπως πίστευα, δηλαδή φιλικό, πατριωτικό, αληθινό και έθεσα τις δυνάμεις μου στον κοινό αγώνα για την σωτηρία της χώρας μας, ακούγοντας τα κελεύσματα του Προέδρου μας για καταθέσεις Ψυχής, αδιαφορώντας για πιέσεις και κριτικές που μπορούσαν να μου ασκηθούν από το υπάρχον πολιτικό σκηνικό που καταρρέει ή μάλλον έχει καταρρεύσει και δίνει τον ύστατο αγώνα του για να σωθεί και να επιζήσει.
Ήταν η εποχή που συνέχεια, πλήθος ανώνυμου κόσμου προσερχόταν στο χώρο των ΑΝ. ΕΛ, με μοναδικό σκοπό, την συμβολή του έστω και μ΄ ένα λιθαράκι έστω με όσες δυνάμεις είχε ο καθένας, για να μπορέσουμε ενωμένοι, όλοι μαζί, να αγωνιστούμε για την Ελλάδα.
Δίχως να γνωριζόμαστε, συζητούσαμε, ανταλλάσαμε απόψεις και δείχναμε περίσσιο θάρρος για αγώνα, για αγώνα μέχρις εσχάτων. Γεννιόταν η ελπίδα ότι ναι, δημιουργείται κάτι καλό, κάτι διαφορετικό, κάτι που είχαμε πιστέψει όλοι και ήταν αυτό που θα έδινε δύναμη, ακόμα και σ΄ αυτούς που δεν μας είχαν αγκαλιάσει, είτε να έρθουν κοντά μας και αυτοί, είτε να τους μεταδώσουμε τη δύναμή μας, για να πολεμήσουν κι αυτοί από τη μεριά τους. Δυστυχώς αυτός ο αγώνας δεν έγινε ποτέ, μόνο ο απλός κόσμος τελικά είχε τη θέληση να τον δώσει.
Είπαμε όλοι και το πιστέψαμε, ότι τέλος στις ταμπέλες στους Έλληνες και ΝΑΙ συμφωνώ, δεν υπάρχουν πια ΔΕΞΙΟΙ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ πλέον υπάρχουν αυτοί από αγαπάμε και θέλουμε το καλό της ΕΛΛΑΔΟΣ μας και αυτοί που είναι εχθροί της. Αυτοί που υπέγραψαν τα μνημόνια, αυτοί που παραχώρησαν την εθνική μας κυριαρχία σε μη Έλληνες, τοκογλύφους, που έχουν υποθηκεύσει ολόκληρη τη χώρα μας και το μέλλον της, που κακοδιαχειρίζονται τα εθνικά μας θέματα, που κακοδιαχειρίζονται τον εθνικό μας πλούτο και προσβάλλουν βάναυσα την επίσημη θρησκεία της πατρίδας μας.
Όταν η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα, τότε έκαναν την εμφάνισή τους και οι επαγγελματίες πολιτικοί, πολιτικάντηδες, καρεκλοκένταυροι, τα τσιράκια, οι γλύφτες και όσοι είδαν ότι μπορούν πάλι να βρουν πρόσφορο έδαφος και να πατήσουν σε ελπίδες και όνειρα ανθρώπων, που θέλουν να αγωνιστούν. Δηλητηρίασαν ιδέες, ψυχές, πράξεις και αγώνες.
Χάθηκε το ενδιαφέρον, οι ΑΝ.ΕΛ. απουσιάζουν από την καθημερινότητα, απουσιάζουν από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Έλληνας πολίτης.
Αυτό το ταξίδι είχε και τις μαγικές στιγμές του, όπως ήταν οι βουλευτικές εκλογές του 2012 που μου έκανε την τιμή ο πρόεδρος, να μου εμπιστευθεί μία θέση στο ψηφοδέλτιο των ΑΝ ΕΛ. στο Νομό Μεσσηνίας. Ήταν τόσο μαγικό τότε το ταξίδι, που δεν θα σταθώ στα κακώς κείμενα, που έγιναν τότε αιτία να χαθούν πολλές μάχες αλλά και ν ανοίξουν τα μάτια μου και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή αυτό το μαγικό που πήγε να φτιάξει ο κόσμος, έχει δηλητηριαστεί, έχει χάσει τη μαγεία και κέρδιζαν και κερδίζουν, μέρα με τη μέρα οι επαγγελματίες αυλοκόλακες και οι τιποτένιοι. Κρατώ όμως, το αγκάλιασμα του κόσμου σ΄ εμένα και σ΄ αυτήν την προσπάθειά μου, σ΄ έναν άνθρωπο που πρώτη φορά ασχολήθηκα με υποψηφιότητες, πρώτη φορά εκτέθηκα στη κάλπη και κατάφερα να κατακτήσω, τη δεύτερη θέση στο ψηφοδέλτιο των ΑΝ. ΕΛ. αλλά και να με ψηφίσουν περίπου 1500 ψηφοφόροι της Μεσσηνίας.
Λυπάμαι που αυτό το όνειρο δεν έγινε πραγματικότητα.
Λυπάμαι που αυτό το όνειρο έχασε το δρόμο του.
Λυπάμαι που σ΄ αυτό το όνειρο επικράτησαν οι λάθος άνθρωποι.
Γι αυτό πήρα την απόφαση να μην συνεχίσω σ΄ αυτό, αλλά να στραφώ σ΄ αυτό που πιστεύω ότι πλέον είναι το μέλλον της πατρίδας μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε όλοι εμείς που δεν έχουμε συμφέροντα, όλοι εμείς που πιστεύουμε ακόμα στην καθαρή έννοια της πατρίδας και όχι όπως την καπηλεύονται διάφοροι χώροι πλέον, όλοι εμείς που πιστεύουμε ότι έχουμε κάτι να προσφέρουμε, να φτιάξουμε την πόλη μας, το δήμο μας. Μόνο έτσι κατά τη γνώμη μου μπορεί να γίνει κάτι στο τόπο μας, στην πατρίδα μας. Να ξεκινήσουμε όλοι από το χωριό μας, τη πόλη μας, το δήμο μας. Καλυτερεύοντας τον τρόπο ζωής μας και την καθημερινότητά μας, εκεί αυτομάτως βελτιώνεται όλη η χώρα μας βελτιώνονται όλα, και προπαντός η νοοτροπία μας. Πρέπει όλοι να αγαπήσουμε το χώρο που ζούμε εμείς, που ζούσαν οι πρόγονοί μας και θα ζήσουν τα παιδιά μας. Αγαπώντας την ιστορία μας τα μνημεία μας την θρησκεία μας και τα σύμβολά μας, που με τόσους αγώνες και αίμα μας δόθηκαν να τα φυλάμε, μόνο άνθρωποι με μέλλον ευοίωνο και Έλληνες αντάξιοι των προγόνων μας μπορούμε να γίνουμε.
Αποχωρώ πιο πλούσιος σε φιλίες, πιο πλούσιος σε εμπειρίες, με μεγαλύτερη όρεξη για αγώνα με μεγαλύτερη θέληση και δύναμη απέναντι σ αυτούς που έχουν κάνει κακό στον τόπο μου
Με εκτίμηση
Γιαννόπουλος Δημήτριος
Επιχειρηματίας
