ΜΜΕ: από 4η Εξουσία έγιναν…Πρώτη!..

‘Αποφάσισε, διέταξε και έκλεισε την ΕΡΤ’ ο κ Σαμαράς, μετά μείναμε χωρίς ειδήσεις όταν έκλεισαν και τα υπόλοιπα κανάλια, μετά ‘αποφάσισε και διέταξε το άνοιγμα της ΕΡΤ’ το ΣτΕ και μετά κόντεψε να μείνουμε χωρίς Κυβέρνηση με τις διαμάχες των κκ Σαμαρά, Κουβέλη και Βενιζέλο…
Οι τρείς μάλλον πάνε να........

γίνουνε δύο αλλά με κάποιους ‘πρόθυμους’ να επιστρέψουν στα πολιτικά μαντριά η Κυβέρνηση, προς το παρόν, δεν κινδυνεύει να…πέσει!...
Κατηγόρησαν έντονα και διεθνώς οι Τούρκοι γείτονές μας που επί τρείς εβδομάδες συνεχίζουν τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις τους, τα Τουρκικά ΜΜΕ που «τηρούν σιγήν ιχθύος» για τα γεγονότα…Έτσι και στην Τουρκία, όπως και στην Αίγυπτο, εποχή της «Αραβικής Άνοιξης», το διαδίκτυο και τα αποκαλούμενα ‘social media’ υποκατέστησαν την TV…

Διαβάζω σε αμερικανική ιστοσελίδα, ότι στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς, μια χούφτα ανθρώπων που διοικούν μια χούφτα ομίλων εταιριών τεραστίων διαστάσεων ελέγχουν πάνω από το 90% όλων των ΜΜΕ, δηλαδή εφημερίδες, περιοδικά, εκδόσεις βιβλίων, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς!...
Με άλλα λόγια διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε ως «ειδήσεις» ή ως πολιτιστικά γεγονότα ότι θέλει να μας σερβίρει μια χούφτα ανθρώπων που επίσης ελέγχουν διεθνώς τις εταιρίες που μας σερβίρουν όλα τα προϊόντα που καταναλώνουμε και τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε!..
Η 4η εξουσία, δηλαδή τα ΜΜΕ είναι πλέον διεθνώς η…«πρώτη»!..

Διαφέρει πολύ αυτή η εικόνα από τα ελληνικά δεδομένα «συγγένειας» ΜΜΕ και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων;
Στην ευλογημένη χώρα μας όπου σήμερα κατοικούν 11,5 εκατομμύρια ανδρών, γυναικών και παιδιών (δέκα εκατομμύρια Έλληνες και ενάμιση εκατομμύριο αλλοδαποί), παραμένει άγνωστος ο αριθμός των…φιλελλήνων.
Κάποτε οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η Εκτελεστική εφάρμοζε, η Δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ κάθε φορά που εντόπιζε πρόβλημα, απεκάλυπτε πτυχές και ιδιαιτερότητες που θα έμεναν κρυμμένες επιτήδεια, ξεσκέπαζε πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή …γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για στοχασμό, σχολιασμό και μαθησιακές εμπειρίες!…
Όμως ο κόσμος άλλαξε, αλλάξανε οι καιροί, και είναι ΟΛΑ ψέματα, και ας φαίνονται για…αλήθεια!

Διεθνώς, αλλά με ιδιαίτερη ένταση στην Ελλάδα σήμερα ΔΕΝ διαβάζουμε, αλλά κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην επιδερμίδα στην οποία έμειναν και όσοι πριν μερικά χρόνια «θεωρούσαμε ανόητες και εφήμερες» τις επιδράσεις του big brother, του μπαρ, της φάρμας…
Τότε λίγοι είχαμε αναλάβει την ΕΥΘΥΝΗ που οφείλουμε να έχουμε ΟΛΟΙ οι επιστήμονες της συμπεριφοράς απέναντι στην κοινή γνώμη…
Δεν μπορεί να αποτελέσει ξεπερασμένη ηθικολογία ούτε όμως και να βαπτισθεί ως οπισθοδρομική η θέση ότι ως ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και μέλη της κοινωνίας στην οποία ζούμε και λειτουργούμε οφείλουμε να έρθουμε αρωγοί στην τηλεοπτική κοινή γνώμη που μάταια αναζητά ένα σημείο αναφοράς για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές…Τουτέστιν, ότι προφανώς, έστω σε επίπεδο αντιγραφής, κάποιοι τηλεοπτικοί παραγωγοί έχουν εμπλέξει και το ελληνικό τηλεοπτικό φιλοθεάμων κοινό σε μια διελκυστίνδα σύγχρονου Μιθριδατισμού!

Tο πρόβλημα με τις κάμερες που εισέβαλαν βάναυσα, βίαια και αδηφάγα στον προσωπικό μας χώρο εξαγοράζοντας την χυδαιότητα με το τίμημα της αναγνώρισης, της καθιέρωσης και της εισπρακτικής μας δυναμικής είναι ότι στο στυλ του αρχαίου μυθικού ηγεμόνα Μιθριδάτη μας οδηγούν σε ολοένα και δελεαστικότερες, ολοένα και περισσότερο απαξιωτικές καταστάσεις.
Όλοι όσοι ασχολούμεθα με τις επιστήμες της συμπεριφοράς και μαζί μας, κατά κύριο λόγο, όσοι θεραπεύουμε την ειδικότητα της επικοινωνιολογίας χρειάζεται να αποδώσουμε ΟΡΘΑ για την επιμόρφωση του ελληνικού τηλεοπτικού κοινού την εκπληκτική δύναμη της σύγχρονης τηλεόρασης στην άσκηση όχι της συνειδητής αλλά κυρίως της υποδόριας, της υποσυνείδητης, επίδρασής της στην καθιέρωση προτύπων συμπεριφοράς προς μίμηση και ταύτιση για τα παιδιά που στέκονται ευάλωτα και εύπλαστα μπροστά στους δέκτες και για μας τους μεγάλους που έχουμε σχεδόν συστηματικά οδηγηθεί στην αποδοχή της ψεύτικης «εικονικής πραγματικότητας» με την αποκρυστάλλωση μιας πολύ στρεβλής αντίληψης της…πραγματικότητας!

Στη μεταπολεμική περίοδο και με απίστευτα υψηλούς ρυθμούς στις τελευταίες δύο δεκαετίες από τα τρία επικοινωνιακά μέσα μεταφοράς μηνυμάτων, τον Τύπο (εφημερίδες-περιοδικά), το Ραδιόφωνο και την Τηλεόραση η τελευταία έχει πάρει την αδιαμφισβήτητη πρωτιά και μέσα από αυτήν περνούν και σε συνειδητό αλλά και σε υποσυνείδητο επίπεδο μηνύματα που καθιερώνουν εταιρίες και προϊόντα, που προάγουν αντιλήψεις και διαμορφώνουν απόψεις που καθιερώνουν στην κοινή γνώμη ως αναγνωρίσιμα πρόσωπα τα οποία στη συνέχεια και διεκδικούν και επιτυγχάνουν την εκλογή τους στα ύψιστα αξιώματα – όχι μόνο στην Ελλάδα μας – αλλά και σε κάθε δημοκρατική κοινωνία από το επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης α’ και β’ βαθμού μέχρι και εκείνο των Εθνικών Αντιπροσωπειών ως Βουλευτές και γερουσιαστές.
Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος» όχι μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκοσμιοποιημένη «τηλεοπτική δημοκρατία» δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην εικόνα. Ίσως άλλοι λαοί να μην νοιάζονται για αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα-κοιτίδα του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της λογικής δεν θα έπρεπε να μας…πειράζει, έστω… λιγουλάκι!

Το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία την οποία εμείς και διδάξαμε στους λαούς και σεβόμαστε. Το πρόβλημα έγκειται στον τύπο της δημοκρατίας και στο ρόλο της σύγχρονης ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ που λέγεται τηλεόραση.
Η τηλεόραση ως το Μέσο Επικοινωνίας που έχει αναδείξει τα ΜΜΕ ως «πρώτη εξουσία» με τη βοήθεια ψυχολογικών τεχνικών και ανεπίτρεπτης χρήσης στρατηγικών προπαγάνδας, ανελέητα και μεθοδικά αποβλακώνει!..

Απορώ πώς εμείς οι Έλληνες, ένας λαός λεξιπλάστης και λεξιλάγνος οδηγηθήκαμε – και εξαιτίας της άκριτης τηλεοπτικής μας εξάρτησης και εθελουσίας αποβλάκωσης σε λαό…διακεκριμένης… λεξιπενίας!
Τι κρίμα!...