Τέλος στα προκλητικά προνόμια των ΔΕΗΤζήδων

Τέλος στους «χρυσούς» εργαζόμενους και συνταξιούχους των ΔΕΚΟ και καταρχήν στους περίπου 60.000 της ΔΕΗ. Ενώ εδώ και δύο χρόνια μισθωτοί και συνταξιούχοι υφίστανται συνεχείς μειώσεις μισθών, δώρων και συντάξεων, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ απολάμβαναν εκτός από μονιμότητα, υπέρογκους μισθούς, προκλητικά επιδόματα και σχεδόν δωρεάν ρεύμα.

Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε ότι το ............

όφελος που προκύπτει κάθε χρόνο για κάθε υπάλληλο και συνταξιούχο της ΔΕΗ από την παροχή ορισμένης ποσότητας ηλεκτρισμού με μειωμένο τιμολόγιο θεωρείται εισόδημα που πρέπει να φορολογείται με βάση την κλίμακα φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, στην οποία ισχύουν συντελεστές φόρου από 10% έως και 45%. Από τη διατύπωση της γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους προκύπτει ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι της ΔΕΗ ενδέχεται να κληθούν να καταβάλουν τους επιπλέον φόρους εισοδήματος που προκύπτουν όχι μόνο από δω και στο εξής, αλλά και αναδρομικά, για αρκετά χρόνια πριν!

Η απόφαση αφορά περίπου 21.200 εργαζομένους και 37.000 συνταξιούχους της ΔΕΗ, οι οποίοι πληρώνουν κατά μέσο όρο το 25-30% της αξίας του ρεύματος που καταναλώνουν. Ουσιαστικά, πρόκειται για ποσό που ανέρχεται σε περίπου 1.300 με 1.500 ευρώ ετησίως για κάθε εργαζόμενο και συνταξιούχο.

Το μειωμένο τιμολόγιο χρέωσης είχε παραχωρηθεί στους εργαζομένους της ΔΕΗ από τη δεκαετία του 1960, ανεξάρτητα από ύψος των κιλοβατωρών ετήσιας κατανάλωσης. Από το 1990 διαμορφώθηκε ειδικό μειωμένο τιμολόγιο και ορίσθηκαν κατά περιοχή ανώτερα όρια κατανάλωσης σε κιλοβατώρες για το σύνολο των υπαλλήλων της ΔΕΗ καθώς και των συνταξιούχων.

37 επιδόματα

Μέχρι σήμερα στη ΔΕΗ η επιδοματική πολιτική χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως έμμεσος τρόπος για να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων, με αποτέλεσμα επιδόματα που ξεκίνησαν να χορηγούνται σε συγκεκριμένες κατηγορίες ειδικοτήτων και για ειδικούς λόγους να έχουν γενικευθεί.

Στις συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων της ΔΕΗ είχαν φτάσει να υπάρχουν 37 ειδικά επιδόματα, τα οποία λίγο ως πολύ λάμβαναν οι περισσότεροι: το επίδομα απομόνωσης, που αφορά τους εργαζόμενους σε περιοχές εκτός του τόπου κατοικίας τους, χορηγείται ακόμη και σε υπαλλήλους που έχουν προσληφθεί με το κριτήριο της εντοπιότητας. Επίσης το «Επίδομα μηχανικών εκτός πρωτευούσης» που χορηγείται ακόμη και σε υπαλλήλους μονίμους κατοίκους επαρχιακών πόλεων ακόμη και της Θεσσαλονίκης και το οποίο φτάνει στο 40% του βασικού μισθού.

Το επίδομα «κυρίως σταθμού παραγωγής», το οποίο συνεχίζει να χορηγείται σε υπαλλήλους που εργάζονταν σε σταθμούς παραγωγής που έχουν κλείσει, όπως η πετρελαϊκή μονάδα στο Αλιβέρι ή σε μονάδες που βρίσκονται τυπικά σε λειτουργία όπως η μονάδα του Κερατσινίου.

Με βάση τη συλλογική σύμβαση του 1976, το επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας χορηγείται όχι μόνο σε κατηγορίες εργαζομένων όπως οι «εναερίτες», οι υπάλληλοι των μονάδων ή των ορυχείων. Ειδικότερα το λαμβάνουν υπάλληλοι γραφείου «χειριστάς - διαβιβαστάς Ασυρμάτου Τηλεπικοινωνίας», « εις τους απασχολουμένους εις μηχανήματα φωτοστάτ, φωτοαντιαγράφων, φωτοτυπίας, ως και εις το προσωπικόν του Κλιμακίου Ανατυπώσεων της Διευθυνσεως Δημοσίων Σχέσεων», « εις τους απασχολούμενους εις το Φωτογραφικόν εργαστήριον της Διευθύνσεως Δημοσίων Σχέσεων με την εμφάνισιν και εκτύπωσιν φωτογραφιών».