Επιστολή Αναγνώστη: Από την χούντα στην μεταπολίτευση ή αντίστροφα

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 38 χρόνια από την εξέγερση που έλαβε χώρα στο κτήριο του πολυτεχνείου στην Αθήνα το 1973 επί της οδού Πατησίων. Το ημερολόγιο έγραφε 17 Νοεμβρίου όταν η μεγάλη διαδήλωση φοιτητών αμαυρώθηκε με θύματα νεκρούς άοπλους πολίτες.

Ο αγώνας χιλιάδων πολιτών που μαζι με τους φοιτητές είχαν καταλάβει τον χώρο της σχολής βάφτηκε με αίμα από τις δυνάμεις καταστολής της τότε εξουσίας.
Οι φοιτητές ζητούσαν επίμονα να ανατραπεί η τότε κυβέρνηση του Γεώργιου Παπαδόπουλου και να «πέσει» το πραξικόπημα των συνταγματαρχών της 21-4-1967.Απαιτούσαν επίσης κάποια δικαιώματα τα οποία είχαν καταλυθεί από την κυβέρνηση ενώ μέχρι τότε και ακόμα και σήμερα θεωρούνται δεδομένα σε ένα δημοκρατικό κράτος.
Διεκδικούσαν ελευθερία για την ζωή τους, του λόγου, ........

της έκφρασης και όχι την λογοκρισία, παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, ισότητα, ισονομία και άλλα κοινωνικά αγαθά.

Εν πάσει περιπτώσει η κατάληξη της εξέγερσης είναι γνωστή σ' όλους και την έχει καταγράψει η ιστορία.
Ίσως ορισμένοι κρίνουν τα γεγονότα από την δική τους οπτική γωνία,πάντως το πολυτεχνείο ακόμα και έτσι δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν,ούτε οι αγώνες που έδωσαν οι φοιτητές και ο απλός λαός.
Όπως και να έχει όμως θεωρείται δεδομένο ότι η εξέγερση που πραγματοποιήθηκε εκείνη την νύχτα στο πολυτεχνείο αποτέλεσε την αρχή του τέλους της δικτατορίας των συνταγματαρχών η οποία μετρούσε ήδη 6μιση χρόνια στην εξουσία.

Η δημοκρατία επανήλθε στην Ελλάδα και η εποχή της μεταπολίτευσης άρχισε από τον Ιούλιο του 1974. Μέχρι σήμερα η χώρα μας αριθμεί 38 χρόνια υγιούς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με κατοχυρωμένο σύνταγμα και δικαιώματα για τους πολίτες. Ορισμένα όμως γεγονότα των τελευταίων χρόνων μας θυμίζουν έντονα την εποχή του 73΄ και επικαιροποιούν το πολυτεχνείο όσο ποτέ.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην χώρα μας υπενθυμίζουν ότι οι αγώνες των φοιτητών και των πολιτών για ελευθερίες και δικαιώματα τα οποία είχαν καταλυθεί το 1973 και σε όλη την διάρκεια την δικτατορίας,φαντάζουν καθημερινότητα για τον Έλληνα του 2011. Όπως την εποχή εκείνη έτσι και τώρα η κοινωνία έχει αγαναντήσει, ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους και διαδηλώνει για τα δικαιώματά του, οι σχολές τελούν υπό κατάληψη ενώ ορισμένα δικαιώματα καταλύονται στην πράξη. Η ισότητα και η δικαιοσύνη όσο και αν ηχούν στα αυτιά των πολιτών από τους πολιτικούς μοίαζουν ουτοπικές.

Βέβαια κανείς δεν μπορεί να μιλήσει σήμερα για χουντικές κυβερνήσεις και για απόλυτα καθεστώτα και ούτε πρέπει να το κάνει αυτό γιατί μόνο κακό μπορεί να προξενήσει στον τόπο λέγοντας κάτι τέτοιο.Αυτό που είναι σημαντικό και πρέπει να τονισθεί είναι ότι οι αγώνες που έδωσαν οι φοιτητές και οι πολίτες το 1973 για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό επίκαιρες και θυμίσουν τις δυσκολίες και τα βάρη που σηκώνει ο Έλληνας το 2011. Έτσι θα πρέπει ο σημερινός Έλληνας να αγωνιστεί για να κατοχυρώσει τα δικαιώματα που άλλοι του έχουν καταλύσει,να διεκδικήσει το μέλλον και να δημιουργήσει ο ίδιος τις προϋποθέσιες μιας δίκαιης πολιτείας.

Καταλήγοντας θα πρέπει να υπογραμίσουμε ότι την δύσκολη οικονομική και πολιτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σήμερα στην χώρα μας την έχει κατά μεγάλο βαθμό καθορίσει η γενιά των ανθρώπων οι οποίοι το 1973 μάχονταν για την πτώση της χούντας.
Δηλαδή οι τότε πατριώτες και αγωνιστές είναι υπεύθυνοι σήμερα για την καταστροφή της χώρας.
Η γενιά που πολέμησε για την έξοδο της Ελλάδας από τον δήμιο της δικτατορίας έβαλε την χώρα μας σε μεγαλύτερα και δυσκολότερα προβλήματα. Σήμερα αντιμετωπίζουμε οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα ενώ το 1973 το πρόβλημα ήταν ένα, η αλλαγή της πολιτειακής εξουσίας.
Γι' αυτό το Πολυτεχνείο σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ και το σύνθημα «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» αντικατροπτίζει την σύγχρονη Ελλάδα. Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου αγγίζουν βαθειά τον σημερινό Έλληνα και του θυμίζουν ότι με αγώνες αποκτώνται τα δίκαια των λαών.

Τελικά τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα, την επέτειο ή το ίδιο το Πολυτεχνείο;

Νικόλαος Π Νικολακόπoυλος
Φοιτητής νομικής Αθηνών