Δήλωση καραμπάτου για την πρόταση ανακύρηξης Καντάφι σε επίτιμο διδάτορα του πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Απαντώντας σε δημοσίευμα Αθηναϊκής εφημερίδας -που για δικούς τους λόγους έσπευσαν να αναπαραγάγουν μερίδα τοπικών ΜΜΕ και όπως συνηθίζουν το τελευταίο διάστημα με τρόπο αντιδεοντολογικό- σε σχέση με παλαιότερη πρόταση των Επιμελητηρίων Μεσσηνίας και Αρκαδίας για αναγόρευση του Καντάφι σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Μέχρι πριν από λίγες ημέρες όλες οι χώρες της Βόρειας Αφρικής βρίσκονταν κάτω από λιγότερο ή περισσότερο καταπιεστικά καθεστώτα, τα δύο εκ των οποίων (Τυνησία, Αίγυπτος) ήδη ανατράπηκαν, ενώ αυτό της Λιβύης πνέει τα λοίσθια….

Με τη λογική των επικριτών μας, θα έπρεπε ........

η χώρα μας, μέχρι πριν από λίγες ημέρες, να μην διατηρεί οικονομικές σχέσεις με τις εν λόγω χώρες. Αντίθετα η χώρα μας, όπως και όλες οι άλλες χώρες και φυσικά και οι διάφορες μεγάλες δυνάμεις, ανέπτυξαν σχέσεις, διπλωματικές και οικονομικές, με τις εν λόγω χώρες, τις οποίες μάλιστα επεδίωκαν σταθερά να βελτιώσουν, όχι μόνο λόγω της ύπαρξης στις χώρες αυτές ελληνικών κοινοτήτων, αλλά κυρίως λόγω των τεραστίων δυνατοτήτων διεύρυνσης των οικονομικών συναλλαγών.

Αυτό μαρτυρούν οι υψηλού επιπέδου επισκέψεις στη Λιβύη, όπως π.χ. το έτος 1984 (Σεπτέμβριος, επίσκεψη του τότε Πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου στην Τρίπολη και Νοέμβριος, Τριμερής Συνάντηση Παπανδρέου-Μιτεράν-Καντάφι στην Ελούντα της Κρήτης), τον Μάρτιο του 2006 του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Καρόλου Παπούλια, που τον συνόδευαν ο τότε Υπουργός Πολιτισμού κ. Βουλγαράκης, οι τότε Υφυπουργοί Εξωτερικών κ.κ. Βαληνάκης και Στυλιανίδης και ο τότε Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Δούκας, τον Ιούνιο του 2010 του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου και στη συνέχεια του κ. Σπ. Κουβέλη, Υφυπουργού Εξωτερικών, για να αναφερθούμε μόνο στις πιο γνωστές. Όλες αυτές οι επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν με πρόσκληση του καθεστώτος Καντάφι (του ίδιου μάλιστα του Καντάφι).

Οικονομικοί ήταν αναμφίβολα και οι λόγοι για τους οποίους ο συμπολίτης μας Πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς, αναφέρθηκε στη Λιβύη, κατά τη συζήτησή του με τον Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου τον περασμένο Γενάρη, που οφείλουμε να τονίσουμε ότι το Επιμελητήριο συμφωνεί απόλυτα και όπως αναφέρει η ειδησεογραφική ιστοσελίδα tovima.gr στις 25.01.2011 σε είδηση με τίτλο: «Ενωτικός ο Παπανδρέου, επιθετικός ο Σαμαράς», όπου γράφεται επί λέξει «Ο κ. Σαμαράς πρότεινε να προχωρήσει η Ελλάδα στη θέσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και μετά να την οριοθετήσει. Εμείς μπορούμε άμεσα να το κάνουμε με την Κύπρο και να το προωθήσουμε με την Αίγυπτο και τη Λιβύη».

Τις διαχρονικές θέσεις μάλιστα του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας ήρθε να επιβεβαιώσει και ο Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος του ΟΛΠ ΑΕ και τέως Υπουργός Ναυτιλίας κ. Γιώργος Ανωμερίτης στη σημερινή σύσκεψη στο Λιμενικό Ταμείο Καλαμάτας παρουσία του Δημάρχου Καλαμάτας κ. Παν. Νίκα, του Αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας κ. Χρ. Μαλαπάνη, του Προέδρου του Λιμενικού Ταμείου και μελών της Λιμενικής Επιτροπής και του Προέδρου του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας ο οποίος είπε μεταξύ άλλων ότι: …οι χώρες Λιβύη και Αίγυπτος είναι όμορες χώρες της Ελλάδας σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την ανάπτυξη των διευρωπαϊκών δικτύων και αυτό σε συνδυασμό με τις υποδομές συνδυασμένων μεταφορών που διαθέτει η Καλαμάτα (λιμάνι, αεροδρόμιο, οδικούς άξονες και τραίνο) αναδεικνύουν τον εθνικό ρόλο του λιμένα της Καλαμάτας αλλά και τις προοπτικές του μετά και την έγκριση του Master Plan.

Συμπλήρωσε μάλιστα ότι στρατηγικές -σαν και αυτή- θα πρέπει να έχουν ορίζοντα 25ετίας. Το γεγονός αυτό συνέλαβε έγκαιρα το Επιμελητήριο Μεσσηνίας και σταθερά από το 2001 προσπαθεί μεταξύ άλλων να εξασφαλίσει και την επιστροφή μέρους του χρέους της Λιβυκής Κυβέρνησης προς επιχειρηματίες της Μεσσηνίας και το υπόλοιπο να επενδυθεί στην αναγκαία σύμπραξη μόνιμης ακτοπλοϊκής σύνδεσης της Δυτικής Ελλάδας και της Ε.Ε. με τις όμορες χώρες Λιβύη και Αίγυπτο.

Οικονομικοί ήταν αναμφίβολα και οι λόγοι (και συγκεκριμένα η επίτευξη επιτέλους της θαλάσσιας σύνδεσης της Καλαμάτας με τη Β. Αφρική, που σταθερά επιδιώκουμε εδώ και πολλά χρόνια), που υπαγόρευσαν και τη δική μας πρόταση, όπως άλλωστε έχουμε επανειλημμένα δηλώσει. Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι σημερινοί επικριτές, που δεν επέκριναν την πρόταση, τότε που υποβλήθηκε, βρήκαν καθυστερημένα αφορμή να μας συνδέσουν με τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στις χώρες της βορείου Αφρικής, γεγονότα που μας λυπούν και μας ανησυχούν και ευχόμεθα πολύ γρήγορα να αποκατασταθεί η Δημοκρατία που τόσο ανάγκη την έχουν πρωτίστως οι φίλοι αραβικοί λαοί με τους οποίους θέλουμε να αναπτύξουμε σχέσεις φιλίας και οικονομικής συνεργασίας επ’ ωφελεία των χωρών μας και της Μεσογείου γενικότερα.