Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ο καπετάν Βασίλης, «έφυγε» τα ξημερώματα χτυπημένος από την επάρατη νόσο.Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές που ποτέ δεν ξέχασε τον τόπο του.
Αντιθέτως, η αγάπη του για την πατρίδα μας ξεπερνούσε κατά πολύ τα ευχολόγια και τις δηλώσεις, μια αγάπη ειλικρινής που φαινόταν σε κάθε βήμα της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.
Ο καπετάν Βασίλης ήταν ένας άνθρωπος .........
ανήσυχος, δραστήριος, αγωνιστής, ένας ελεύθερος άνθρωπος, τόσο στην Κατοχή με την συμμετοχή του στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, όσο και κατά τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας όταν το 1953 πρωτομπαρκάρισε για να συναντήσει από κοντά και να γνωρίσει την απεραντοσύνη της θάλασσας.
Από τότε εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες της ναυτικής ιεραρχίας, όταν και αγόρασε το πρώτο του πλοίο σε ηλικία 27 ετών με δάνειο, καθώς υπήρξε από τους ανθρώπους που μόχθησε για να αποκτήσει ό,τι απέκτησε και δεν βρήκε τίποτα έτοιμο.
Βέβαια, όσο και αν γύρισε ό,τι κι αν έζησε, κατέληξε και πάλι στην «Ιθάκη» του, τη Μεσσηνία, για να συμβάλλει στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας και της Πελοποννήσου, αναλαμβάνοντας συνεχείς πρωτοβουλίες και κάνοντας μεγάλες δωρεές για τη δημιουργία και στήριξη κοινωφελών έργων και ιδρυμάτων, ιδιαίτερα στη γενέτειρά του.
Αυτός ο αυτοδημιούργητος άνθρωπος, ένας Μεσσήνιος με όραμα και κοινωνική ευαισθησία μας αποχαιρέτησε, αφήνοντας πίσω μία εξαιρετική οικογένεια, τα τρία παιδιά του με τις οικογένειες τους, οι οποίοι είμαι βέβαιη ότι θα συνεχίσουν το έργο του πατέρα τους, εκτός των άλλων επαγγελματικών δραστηριοτήτων τους και τις επενδύσεις τους στον τόπο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.