Συζητήσεις για νέο πολιτικό σκηνικό

Η προοπτική, μετά την υπαγωγή της χώρας στον κατ' ευφημισμόν "μηχανισμό στήριξης" ΔΝΤ - Ε.Ε., να σαρωθούν μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας είναι κάτι περισσότερο από ορατή σε όλους. Υπάρχουν άλλωστε προηγούμενα και δεδικασμένα. Αυτό που ίσως δεν είναι ακόμη τόσο ορατό είναι το μέγεθος της απειλής για το πολιτικό σύστημα υπό τη μορφή που το γνωρίσαμε στη μεταπολίτευση και το πολιτικό προσωπικό του είχεή θα χρεωθεί την ευθύνη για το σημερινό πισωγύρισμα της χώρας, αν και γι' αυτό υπάρχουν προηγούμενα και ενδείξεις.

Αν και κάθε χώρα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, οπότε είναι λάθος η μηχανιστική προβολή άλλων εμπειριών και, ως εκ τούτου, λάθος να προεξοφληθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έχει την τύχη της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Ουγγαρίας που από το 49% βρέθηκε στο 19%, θα ήταν εξίσου λάθος ο...

ισχυρισμός ότι η μονοκομματική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου θα εξαντλήσει την τετραετία και θα μεταβεί ομαλά στις επόμενες εκλογές, έχοντας εκχωρήσει αρμοδιότητες και "λαϊκή κυριαρχία" σε διεθνή κέντρα. Σ' αυτό μάλλον δεν υπάρχουν προηγούμενα.

Η συζήτηση για την επόμενη ημέρα του δικομματικού πολιτικού συστήματος έχει προ πολλού ανοίξει, ενώ το τελευταίο διάστημα, απ' όταν έγινε ορατή η προοπτική του ΔΝΤ και της εισόδου της χώρας σε μακρά περίοδο λιτότητας, έχει ενταθεί.



Από τον "μεγάλο συνασπισμό" στην "κυβέρνηση τεχνοκρατών"

Το πρώτο σενάριο που επαναπροβάλλεται τώρα, αφού έχει εμφανισθεί παλαιότερα από το ΣΕΒ και επιχειρηματικούς κύκλους εν γένει, είναι αυτό του "μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού" κατά το γερμανικό πρότυπο των περασμένων ετών προκειμένου στα ταραχώδη χρόνια που έρχονται να υπάρχει μια σταθερή κυβέρνηση ικανή να ελέγξει τις κοινωνικές αντιδράσεις και να περάσουν οι αναγκαίες για τη χώρα "μεταρρυθμίσεις", δηλαδή οι αλλαγές που επιβάλλονται διεθνώς από τις συντηρητικές δυνάμεις, της σοσιαλδημοκρατίας περιλαμβανομένης, και τις δυνάμεις της αγοράς. Κάτι τέτοιο θα ήταν ευχής έργον για τις δυνάμεις της οικονομίας.

Οι πολιτικές δυνάμεις και το προσωπικό βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά, καθώς στο κάδρο πρέπει να τοποθετηθεί και ο υποκειμενικός παράγων. Έτσι, δυνάμεις του "νέου ΠΑΣΟΚ", με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, κυρίως πρόσωπα γύρω από τον Γ. Παπανδρέου, που θεωρούν το παλαιό ΠΑΣΟΚ ανάχωμα στον βίαιο, κατά μία έννοια, εκσυγχρονισμό της χώρας, προσβλέπουν σε μια "κυβέρνηση τεχνοκρατών" υπό τον Γ. Παπανδρέου, όταν αποδειχθεί, κατά το φθινόπωρο, ότι τα πράγματα δεν προχωρούν υπό τη σημερινή πολιτική συμμαχία εντός του κόμματος. Στη νέα κυβέρνηση ασφαλώς μπορεί να συμμετέχουν είτε πρόσωπα της αγοράς, είτε πρόσωπα από άλλους πολιτικούς χώρους, δηλαδή τη Ν.Δ., που δεν έχουν κομματικές ή ιδεολογικές παρωπίδες και αγκυλώσεις.

Μια τρίτη εκδοχή που συζητείται είναι η "κυβέρνηση προσωπικοτήτων", η οποία θα περιλαμβάνει πρόσωπα που έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να παράγουν έργο στην πολιτική, την οικονομία ή άλλη δραστηριότητα. Κάτι τέτοιο υπερβαίνει τόσο το σημερινό ΠΑΣΟΚ όσο και τη Ν.Δ.


Διαθέσιμες δυνάμεις

Προφανώς οι παραπάνω εκδοχές δεν είναι στεγανές. Μπορεί να εξελιχθούν ή να συγχωνευθούν ή να βρεθεί κάτι άλλο. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το ζήτημα είναι αν υπάρχουν δυνάμεις διαθέσιμες να τις υπηρετήσουν. Ορισμένες, ήδη, διαφαίνονται.

Στο ΠΑΣΟΚ είναι γνωστό ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει αφήσει εκτός ψηφοδελτίων, εκτός κυβέρνησης και σε κάθε περίπτωση εκτός "τρένου" αρκετά στελέχη που υπηρέτησαν σε κυβερνητικά ή άλλα πόστα κατά την περίοδο Σημίτη. Τα ονόματα του Αλ. Παπαδόπουλου, του Γ. Παπαντωνίου, της Β. Παπανδρέου, του Γ. Στουρνάρα κ.ά. τα συναντά κανείς συχνά στις σχετικές πολιτικές αναλύσεις.

Δυνάμεις εκτός νυμφώνος βρίσκει κανείς και στη Ν.Δ., με κραυγαλέο παράδειγμα την Ντ. Μπακογιάννη που, μετά την ήττα στην αναμέτρηση για την αρχηγία της Ν.Δ., φέρεται να αναζητεί στρατηγική και νέους δρόμους. Ασφαλώς δεν είναι μόνη.



Παίκτης ή "λαγός" ο Αν. Βγενόπουλος;

Στον επιχειρηματικό κόσμο έχει γίνει προ πολλού φανερό ότι ο Αν. Βγενόπουλος δεν περιορίζεται στις επιχειρήσεις του, αλλά διεκδικεί να έχει λόγο και στις γενικότερες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις. Στην αρκετά διαφημισμένη συνέντευξή του στον "Σκάι" δεν άφησε περιθώρια άμεσης εμπλοκής του στην πολιτική ζωή της χώρας, όμως, με αφορμή αυτή την εμφάνιση, ο διευθυντής της "Καθημερινής" επισήμανε στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας τη "δίψα της κοινωνίας για νέα πρόσωπα που είναι ή δείχνουν ότι είναι έτοιμα να τα βάλουν με το υπάρχον σύστημα και να εκφράσουν έναν μη ξύλινο κομματικό λόγο". Αν υπάρχει τέτοια ζήτηση, λέτε να μην υπάρξει προσφορά;

Με αφορμή τη συζήτηση περί των προθέσεων του Βγενόπουλου, ο Αλ. Τσίπρας επισήμανε ότι "το τελευταίο που χρειάζεται η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι κάποιους αυτόκλητους μεσσίες που θέλουν να μοιάσουν στον Μπερλουσκόνι".
Του Κωστή ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΟΥ