Αφερέγγυοι.....

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Παράδειγμα πρώτο. Εκεί στον Σύριζα.. Τα έχουν βάλει με όλους και με όλα εκτός από τον βασικό υπεύθυνο της κρίσης. Την καπιταλιστική παθογένια..
Ενοχοποιούν τους μεγιστάνες τυχοδιώκτες και τους ανίκανους ηγέτες όπως αρκετοί μυαλοφυγόδικοι καταδικάζουν τα αρπακτικά για το ότι κατασπάραξαν την λεία που εγκατέλειψαν απροστάτευτη εμπρός τους..

Παράδειγμα.
Τον περασμένο Οκτώβρη η κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα υπερασπίστηκε θερμά της στήριξης των τραπεζών υπό την προϋπόθεση πως οι όροι της θα είναι διαφανείς!!
Σήμερα οι ίδιοι επιτίθενται λάβροι κατά του πακέτου στήριξης απαιτώντας ωστόσο την .......

λήψη μέτρων για την διαφύλαξη του τραπεζικού κεφαλαίου στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης!
Τρικυμία εν κρανίω.. Εκτός και αν κάποιοι από τα στελέχη του ανησυχούν για την πτώση του τιμήματος των τραπεζικών μετοχών τους...


Παράδειγμα δεύτερο.
Εκεί κατά του Μαξίμου όπου ο πρωθυπουργός υποβάλλεται σε νέο τεστ κοπώσεως καρδιάς εξ αιτίας ενός βουλευτή του. Του Δωδεκανήσιου Παυλίδη τον οποίο η ανάκριση δακτυλοδείχνει ως ηθικό αυτουργό της εκβίασης ενός εφοπλιστή.
Του Μανούση αν δεν κάνω λάθος. Κακούργημα. Σήμερα ο κ. Καραμανλής υποχρεώνεται στην ταπεινωτική αντιστροφή της λειτουργίας που είχε στην αντίστοιχη περίπτωση Κουκοδήμου.. Αμόλησε έτσι τα σκυλιά του να του γαβγίζουν την διλημματική απειλή, πως αν προσδεθεί στην καρέκλα του και δεν παραιτηθεί, η κυβέρνηση θα χάσει την δεδηλωμένη και θα εξαναγκαστεί να πιλοτάρει το κυβερνητικό αεροσκάφος εν μέσω της καταιγίδας των σκανδάλων (όχι μόνον όσων έχουν καταγραφεί αλλά και εκείνων που θα μας προκύψουν προεκλογικά, κρατήστε το αυτό) στην συντριβή.
Που ερμηνεύεται διττά: Πρώτον ότι το διαπλεκόμενο σύστημα προστασίας του θα καταρρεύσει άρα ο βουλευτής στέκεται όρθιος προ των πυλών του Κορυδαλλού. Και δεύτερον πως εκείνος που λόγω των ισχυρών κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων προσδέθηκε -μέχρι νεωτέρας από το πολιτικό δελτίο εκλογικού καιρού- στην καρέκλα του, είναι ο καταλληλότερος, και μετέπειτα ο βουλευτής του. Νόμπελ αξιοπιστίας.

Παράδειγμα τρίτο.
Κάπου εκεί στον Περισσό κατοικοεδρεύει η Τυποεκδοτική της οποίας σχεδόν αποκλειστικός μέτοχος είναι το κόμμα του λαού. Το ΚΚΕ στο αμφιθέατρο του οποίου μόλις μερικές μέρες πριν κατά το δέκατο όγδοο συνέδριο του κατέγραψα φιλιππικούς της κ. Παπαρήγα κατά των ευρωλάγνων αριστεροφανών (τον ΣΥΡΙΖΑ εννοούσε) και των μεταλλαγμένων σοσιαλιστών (το ΠΑΣΟΚ υπαινισσόταν) που υποκλέπτουν με ψευδείς αριστερόφρονες δηλώσεις την ψήφο του πόπολου.. Χθες ωστόσο που άπαντες οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν στους δρόμους της Αθήνας την επιστροφή των κλοπιμαίων από την κατά τον Μαρξ υπεραξία της εργασίας τους, οι εργαζόμενοι της Τυποεκδοτικής παρήγαν έργο την υπεραξία του οποίου θα καρπωθεί, υποθέτω, το απρόσωπο κόμμα ή μήπως το φυσικό πρόσωπο της αυτοκράτειράς του; Αυτό θα πει σοσιαλισμός στην πράξη..


Παράδειγμα τέταρτο.
Εδώ πρόκειται για ένα από τα μυριάδες αλλά πρόσφατο. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ που δεν χάνει ευκαιρία να επιτίθεται περί όνου σκιάς στην κυβέρνηση σφιχταγκαλιάζεται μαζί της όταν ο χορός που αυτή τον καλεί αφορά στην αύξηση της μερίδας του κατά το εκλογικό τραπέζι..
Ψηφίζει ανέξοδα «ναι» για την παροχή δικαιώματος ψήφου στους Έλληνες μετανάστες από το 2011 και μετά, όταν καλά γνωρίζει πως έτσι αλλοιώνεται η βούληση του εκλογικού σώματος, αφού οι περισσότεροι εκ της δεύτερης και τρίτης γενιάς των μεταναστών ούτε στον χάρτη δεν βρίσκουν την Ελλάδα. Αλλά και όταν επίσης γνωρίζει πως για να μετουσιωθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο σε νόμο, προαπαιτείται η υπερψήφισή του τουλάχιστον από διακόσιους βουλευτές.
Και να κλωνοποιούνταν πάλι δεν θα τους έφταναν. Κάποια από τα γονίδια θα τους έβγαιναν κλούβια σαν ληγμένα αυγά. Κάπως όμως πρέπει να δικαιολογήσουν αμφότεροι την ερανική επαιτεία στο Αστόρια. Χαρακτηριστικό δείγμα πολιτικής ηθικής.


Παράδειγμα πέμπτο.
Στους δρόμους βγήκε την απεργιακή Πέμπτη και το ΠΑΣΟΚ. Κατά της κυβερνητικής ασωτίας συνθηματολογούσε, κατά του κακού εαυτού του υποθέτω εγώ για να το απαλλάξω της αιχμηρής πρόκλησής του στο λαϊκό συναίσθημα.
Επειδή δεν δικαιούται να περιστρέφει μαγνητισμένο τον εαυτό του επί του άξονα μιας εξωραϊσμένης αλλά πάντα νεοφιλελεύθερης λογικής σαν σβούρα.. Και το χείριστο.
Να το θυμάται σε κάθε προεκλογική περίοδο υποσχόμενο πως από την φυγόκεντρη δύναμη έχει απεμπλακεί και θ’ αλλάξει σημείο αναφοράς.
Έτσι δεν είναι κ. Πολυζωγόπουλε, Ρέππα, Παναγόπουλε, Παπουτσή, Σπυρόπουλε, για να διαλέξω μερικά από τα ονόματα τα πρόσωπα των οποίων πήρε το μάτι μου στην συγκέντρωση. Επειδή η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων για παράδειγμα, ναι, Μητσοτάκειος νόμος ήταν που όμως το 1998 όχι μόνο δεν καταργήσατε αλλά τον λειάνατε για να τον ψηφίσετε εν χορδοίς και οργάνοις στην βουλή.
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της πολιτικής απάτης τότε αυτή ως όρος δεν έχει περιεχόμενο..

Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otentet.gr