Δικαίωσε την ιστορία του το Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο

Τη δεκαπεντάχρονη παρουσία του στο χώρο της ερασιτεχνικής δημιουργίας δικαίωσε, για ακόμη μια φορά, το Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο που αναμετρήθηκε με ένα δύσκολο έργο όπως αυτό του Εντουαρντ Αλμπι “Ιστορία ζωολογικού κήπου“.
Την πιο πρόσφατη παραγωγή του παρουσίασε το ΤΕΘ την Τετάρτη και την Πέμπτη στην Καλαμάτα, στο αμφιθέατρο της Φιλαρμονικής, αλλά έπεσε θύμα της αθλητικής δραστηριότητας.
Την πρώτη ημέρα ο ποδοσφαιρικός αγώνας Ελλάδας - Ισραήλ και τη δεύτερη οι αγώνες μπάσκετ ήταν ανασταλτικοί παράγοντες.
Αν προσθέσουμε και την ελάχιστη προβολή που δόθηκε τότε… εξηγείται γιατί ήταν ........

τόσα λίγα τα άτομα που είδαν τη συγκλονιστική (και δεν υπερβάλλω καθόλου) αυτή παράσταση.

Οσοι δεν την είδαν έχασαν κι όσοι την παρακολούθησαν είχαν την τύχη να έρθουν σε επαφή με ένα κείμενο που λειτουργεί ως καθρέφτης, θέτει ερωτήματα για την... ευημερούσα πολιτισμένη κοινωνία μας.
Εκεί όπου η θλίψη και η μοναξιά συνυπάρχουν με την τακτοποίηση και την οικογενειακή ευτυχία.
Ή μάλλον όχι συνυπάρχουν απλώς, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η αδιέξοδη ευημερία και η εξίσου αδιέξοδη μοναχική πορεία που σου προκαλούν ενοχή για τον εφησυχασμό σου.
Τους δύο χαρακτήρες του έργου απέδωσαν πολύ εύστοχα ο Κώστας Λαός ως ο μοναχικός και παράξενος Τζέρι και ο Αγγελος Βλαχαδάμης ως ο τυπικός και συντηριτικός Πήτερ.
Ο Κώστας Λαός σκηνοθέτησε κιόλας, τη μετάφραση υπογράφει η Κατερίνα Χριστοδούλου, τους φωτισμούς ο Δημήτρης Αντωναρόπουλος.

Αυτή η “Ιστορία“ μπορεί να είναι του... κοντινού μας “ζωολογικού κήπου“, γιατί αν και γράφτηκε το ‘60 όχι απλώς παραμένει επίκαιρη, αλλά μάλλον στάθηκε “προφητική“ τότε, για μια κοινωνία που φτιάξαμε και ζούμε στο σήμερα.
Αν σκεφτούμε, μάλιστα, πόσες παρόμοιες ιστορίες ξεφυτρώνουν στις μεγαλουπόλεις, γίνονται πρωτοσέλιδα και θέματα στα τηλεοπτικά δελτία.
Μπράβο στους ανθρώπους του ΤΕΘ που μας χάρισαν μια τέτοια παράσταση και ελπίζω ως κοινό να τους αποζημιώσουμε όταν με το καλό μάς φέρουν μέχρι την πρωτεύουσα του νομού την επόμενη, καλοκαιρινή, παραγωγή τους, με τη “Φαύστα“ του Μποστ.

Πηγή: Ελευθερία