Το σύστημα λοιπόν των κεντρικών τραπεζών είναι «βαρβαρικό» για τους εξής λόγους:Μυστικότητα - Λόγω της πρακτικής των κεντρικών τραπεζών να συνεδριάζουν και να πράττουν εν κλειστώ και απαραβύστω, έχουν και το «ακαταλόγιστο». Συνεδριάζουν και παίρνουν αποφάσεις κεκλεισμένων των θυρών και τα πρακτικά των συνεδριάσεων δημοσιοποιούνται μετά ένα μήνα κατόπιν ενδελεχούς και προσεκτικής προετοιμασίας, κρατώντας το κοινό ουσιαστικά στο σκοτάδι σχετικά με τα εκεί διαμειφθέντα. Οι κεντρικοί τραπεζίτες θεωρούν εαυτούς -;και πράττουν ανάλογα- υπεράνω του Νόμου. Επί πλέον δε, η μυστικότητα υποθάλπει όσους έχουν εσωτερική πρόσβαση στα δρώμενα και τούτο αποτελεί βασικό παρεμβατικό εργαλείο στον μηχανισμό της -;κατ' ευφημισμό- ελεύθερης αγοράς, συμπεριλαμβανομένης βέβαια της αγοράς χρυσού.
Αποπληροφόρηση - Ανάμεσα στα «εργαλεία» που έχουν στο οπλοστάσιό τους οι κεντρικές τράπεζες, εξέχουσα θέση κατέχει η αποπληροφόρηση. Έτσι π.χ. έχουν πείσει τους πολίτες ότι πληθωρισμός σημαίνει «αύξηση τιμών». Δηλαδή σαν να λέμε φταίνε οι βρεγμένοι δρόμοι που βρέχει...
- Με το να αλλάζουν τον ορισμό του πληθωρισμού από αυτό που πραγματικά είναι -νομισματική υποβάθμιση/υποτίμηση σαν αποτέλεσμα δράσης κεντρικών τραπεζών- στο απρόσωπο: «άνοδος τιμών» ουσιαστικά καλύπτονται οι πραγματικοί ένοχοι.
Παραπλάνηση - Πέρα από την αποπληροφόρηση, σαν εργαλείο των κεντρικών τραπεζών χρησιμοποιείται συχνά η παραπλάνηση. Η τραπεζική ιστορία βρίθει από περιπτώσεις όχι απλώς έλλειψης διαφάνειας αλλά ακόμα και εξαπάτησης. Για παράδειγμα άς δούμε πώς οι κεντρικές τράπεζες καταγράφουν στους ισολογισμούς τους τον δανειζόμενο χρυσό
Χρέος μεγαλύτερο από την Αποταμίευση - Η διατεταγμένη οικονομία που χειρίζονται οι κεντρικές τράπεζες ενθαρρύνει την αύξηση του χρέους εις βάρος της αποταμίευσης. Οι τράπεζες πάντα επιζητούν να διευρύνουν τις χορηγήσεις τους ώστε να αυξάνουν τα κέρδη, και οι κυβερνήσεις ζητούν από τις κεντρικές τράπεζες να συνδράμουν σε αυτό το σκοπό. Η προκύπτουσα επέκταση της πίστεως επειδή αυξάνει την καταναλωτική δυνατότητα του κοινού, χαρίζει μία ψευδαίσθηση ευημερίας και αύξησης πλούτου. Σαν συνέπεια αυτής της ψευδο-ευημερίας λόγω αύξησης του χρέους επέρχεται μία γενικευμένη λαϊκή αδιαφορία που τελικά διαιωνίζει και ενισχύει την κρατική δύναμη και τη σπατάλη. Αντί να προτιμάται η μέθοδος πληρωμής τοις μετρητοίς, οι καταναλωτές , οι επιχειρήσεις αλλά και οι κυβερνήσεις υιοθετούν το νέο δόγμα «αγόρασε τώρα και πλήρωσε αργότερα»
Πηγή: Οικονομικά blogs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.