ανάπτυξη του δάκου.
Στο πρόβληµα συνέβαλε και η καθυστέρηση της έναρξης του προγράµµατος της δακοκτονίας, µε αποτέλεσµα η µείωση τόσο στην ποσότητα όσο και στην ποιότητα της παραγωγής να είναι µεγάλη. Η ζηµιά που προκαλεί ο δάκος είναι τόσο ποσοτική, αφού καταστρέφεται µέρος του καρπού, µε αποτέλεσµα τη µείωση της παραγωγής, όσο και ποιοτική, καθώς λόγω της αυξηµένης οξύτητας το παραγόµενο ελαιόλαδο υποβαθµίζεται.
Η ζηµιά, όµως, δεν σταµατά εκεί, καθώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, στις τοµές που δηµιουργεί ο δάκος πραγµατοποιούνται δευτερογενείς προσβολές από µυκητολογικές ασθένειες, κάποιες εκ των οποίων αναφέρονται παρακάτω.
Οι καλλιεργητικές φροντίδες που πρέπει να γίνουν κατά την περίοδο που ακολουθεί τη συγκοµιδή του καρπού από το ελαιόδεντρο είναι, σε γενικές γραµµές, οι εξής:
1 Ψεκασµοί µε χαλκούχα σκευάσµατα ή µε κατάλληλα εγκεκριµένα µυκητοκτόνα
Σε χρονιές όπως η φετινή, η σωστή επιλογή του χρονικού σηµείου επέµβασης µε ψεκασµούς µε χαλκούχα σκευάσµατα µπορεί να γλυτώσει τον παραγωγό από έναν αυξηµένο αρχικό πληθυσµό µολυσµάτων για την επόµενη χρονιά.
Γλοιοσπόριο
Μια σοβαρή µυκητολογική ασθένεια, η οποία επηρεάζεται από την παρουσία του δάκου κατά τους καλοκαιρινούς µήνες, είναι το γλοιοσπόριο. Ο µύκητας προσβάλλει κυρίως ώριµους καρπούς. Για τη µόλυνση είναι απαραίτητη η ύπαρξη νερού και οι υψηλές σχετικές υγρασίες.
Η προσβολή από τον δάκο παίζει σηµαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της επιδηµίας, καθώς µε τη δηµιουργία νυγµάτων επιταχύνει την ωρίµανση των καρπών και διευκολύνει την ταχεία είσοδο και ανάπτυξη του παθογόνου. Η καταπολέµηση του γλοιοσπόριου πραγµατοποιείται µε ψεκασµούς, µε τον πρώτο να λαµβάνει χώρα στο τέλος Οκτωβρίου και τον δεύτερο στο τέλος Νοεµβρίου, κατά τους οποίους χρησιµοποιούνται χαλκούχα σκευάσµατα ή βορδιγάλιος πολτός.
Βούλα
Μια άλλη µυκητολογική ασθένεια που συσχετίζεται µε την ύπαρξη του δάκου είναι η βούλα, η οποία είναι µία πολύ κοινή ασθένεια της ελιάς στην Ελλάδα και γενικότερα στον χώρο της Μεσογείου και προκαλείται από τον µύκητα Camarosporium dalmatica.
Η ασθένεια παρατηρείται µε δύο µορφές, την ξεροβούλα και τη σαποβούλα, πάντα σε καρπούς, ανεξάρτητα από το στάδιο ωρίµανσης. Και στις δύο περιπτώσεις, η ασθένεια προκαλεί καρπόπτωση. Για τη µόλυνση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το νύγµα του δάκου. Η έξαρση της ασθένειας αυτής συνδέεται άµεσα µε τον πληθυσµό του δάκου, οπότε η καταπολέµησή της βασίζεται στη σωστή δακοκτονία, δηλαδή στους ψεκασµούς που γίνονται προληπτικά πριν από την ωοτοκία του εντόµου στον καρπό της ελιάς.
Μετά την ωοτοκία, οι θεραπευτικοί ψεκασµοί δεν λύνουν το πρόβληµα. Στην περίπτωση αυτή, ο φθινοπωρινός ψεκασµός δεν µπορεί να προσφέρει και πολλά.
Κυκλοκόνιο
Άλλη σοβαρή µυκητολογική ασθένεια που αντιµετωπίζεται αυτή την εποχή είναι το κυκλοκόνιο, η οποία προσβάλλει όλο και περισσότερα δέντρα σε διάφορες περιοχές ανά την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Οι προσβολές ξεκινούν από τα φύλλα, στην πάνω επιφάνεια των οποίων παρατηρούνται κάποιες κηλίδες.
Στην αρχή, οι κηλίδες δεν είναι ευδιάκριτες, αλλά στη συνέχεια µεγαλώνουν, γίνονται κυκλικές και αποκτούν έντονο χρωµατισµό. Κάποιες φορές, οι προσβολές προχωρούν και στα κλαδιά, στους ποδίσκους και στους µίσχους. Μολύνσεις µπορεί να εµφανιστούν όλο τον χρόνο, αρκεί να υπάρχουν οι απαραίτητες βροχοπτώσεις και η κατάλληλη θερµοκρασία. Και εδώ οι ψεκασµοί µε χαλκούχα σκευάσµατα είναι µέγιστης σηµασίας.
Τα τελευταία χρόνια, χρησιµοποιούνται σε εναλλαγή και µυκητοκτόνα κατά τον δεύτερο ψεκασµό και ανάλογα µε το µέγεθος του προβλήµατος. Στη συνέχεια, ακολουθεί ένας τρίτος ψεκασµός, ο οποίος πραγµατοποιείται προς τις αρχές της άνοιξης.
2 Εντοµολογικοί ψεκασµοί
Στους ψεκασµούς που γίνονται προς τα τέλη του χειµώνα, όπου χρειάζεται, µπορεί να γίνουν σε συνδυασµό µε τον ψεκασµό των µυκητοκτόνων, χρήση εντοµοκτόνων ή και ακαρεοκτόνων σε περιπτώσεις που έχουµε νωρίς εµφάνιση επιβλαβών εντόµων.
3 Λίπανση
Η σωστή λίπανση είναι αυτή που καθορίζει την παραγωγή της επόµενης χρονιάς. Η βασική λίπανση της ελιάς γίνεται κατά τους χειµερινούς µήνες, συνήθως Δεκέµβριο – Ιανουάριο. Επιλέγουµε ένα λίπασµα µε τα τρία βασικά στοιχεία (άζωτο, φώσφορο, κάλιο).
Σηµαντικό είναι το λίπασµα αυτό να περιέχει οπωσδήποτε και βόριο και αν είναι δυνατό και άλλα ιχνοστοιχεία. Προτιµούµε λιπάσµατα µε θειικό κάλιο. Η ποσότητα διαφέρει ανάλογα µε τη γονιµότητα του εδάφους, την παραγωγικότητα και την ηλικία του δέντρου, τη δυνατότητα άρδευσης κ.λπ. Μια µέση ποσότητα για ενήλικα δέντρα θεωρούνται τα 2-3 κιλά ανά δέντρο.
Καλό είναι να έχει προηγηθεί µία εδαφική ανάλυση. Σε περιπτώσεις που επιδιώκεται η τόνωση της βλάστησης του δέντρου, µπορεί να ακολουθήσει την άνοιξη, κατά τον Μάρτιο, επιφανειακή λίπανση µε ένα αζωτούχο λίπασµα (θειική αµµωνία).
4 Ζιζάνια
Κατά τη διάρκεια του χειµώνα, φροντίζουµε το έδαφος να είναι σκεπασµένο από χλοοτάπητα. Δεν αποµακρύνουµε ζιζάνια ξενιστές εντόµων εχθρών της ελιάς.
5 Κατεργασία του εδάφους
Σε περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο, µπορεί να γίνει µία κατεργασία του εδάφους, µε σκοπό τη βελτίωση της στράγγισής του. Θα πρέπει να λαµβάνεται υπόψη ότι ένας ελαιώνας στον οποίο δεν έγιναν οι κατάλληλες καλλιεργητικές φροντίδες (ψεκασµοί, λιπάνσεις, κλαδέµατα) κατά τα τελευταία χρόνια, δεν είναι δυνατόν να επανέλθει σε µια χρονιά όσο και αν προσπαθήσει κανείς.
Ωστόσο, αν υπάρξει η κατάλληλη φροντίδα βάσει των παραπάνω, σιγά-σιγά ο ελαιώνας θα επανέλθει σε µια καλή κατάσταση. Τέλος, το κλάδεµα αποτελεί ένα πολύ σηµαντικό κοµµάτι της καλλιέργειας από µόνο του, γι’ αυτό είναι απαραίτητο όποιος το αναλάβει, να έχει τις κατάλληλες γνώσεις.
Ypaithros.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.