Της ... Εδρας το κάγκελο.

Είναι γνωστό σε όλους ότι η καρέκλα είναι γλυκιά και πάρα πολύ δύσκολα κάποιος την αφήνει.
Το «φαινόμενο» της έλλειψης πολιτικής ηθικής δυστυχώς το έχουμε συναντήσει πλειστάκις στην πολιτική και .....

προσβάλλοντας την κοινωνία που βλέπει ξεκάθαρα τους πραγματικούς στόχους όσων εμμένουν γαντζωμένοι σε αυτήν.
Όπως και να ‘χει είναι γλυκιά η καρέκλα και πολύ δύσκολα την αποχωρίζεσαι.

Αλήθεια όμως πότε η καρέκλα - έδρα σου ανήκει και πότε όχι?

Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει πολύς λόγος για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να παραιτηθεί η Αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας Ελένη Αλειφέρη όπως της το έχει ζητήσει ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης και τα στελέχη όλης της Πελοποννήσου μετά το ξέσπασμα της υπόθεσης με τους κοριούς που βρέθηκαν στο γραφείο της Αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας στην Περιφερειακή ενότητα Μεσσηνίας
Αιτία είναι η μη έγκαιρη ενημέρωση του Περιφερειάρχη για την πολύ σοβαρή υπόθεση του προέκυψε και η διαρροή αιχμών περί του πιθανού αδικήματος το οποίο ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη

Απορίας άξιον είναι η αντιδεοντολογική και προκλητική εμμονή παραμονής σε μια έμμισθη θέση τη στιγμή που οι όποιες ευθύνες της θέσης έχουν αφαιρεθεί εξ αφορμής της απόλυτης διαρραγής πλέον της αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα στον κύριο παράγοντα της διοίκησης τον Περιφερειάρχη και την εκτελεστική επιτροπή και στην απόλυτα καθορισμένη από το νόμο διοικητική αρμοδιότητα της χωρικής Αντιπεριφερειάρχου.
Το δήλωσε άλλωστε ο ίδιος ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης στην χθεσινή του Συνέντευξη τύπου που έδωσε στην Π.Ε. Μεσσηνίας.
Εχει διαρραγεί η εμπιστοσύνη τόνισε. Τι άλλο πιο καθαρό να πει???

Όταν η εμπιστοσύνη από τις άστοχες ενέργειες έχει χαθεί, είναι φυσικό και επόμενο ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου που έχει συνολικά και απόλυτα την ευθύνη της Διοίκησης , να ζητά την παραίτηση της κ Αλειφέρη κάτι που η ίδια ανεξήγητα και προκλητικά αρνείται σθεναρά να κάνει.

Έχει όμως τέτοιο δικαίωμα??
Θεωρώ πως όχι.
Δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την παραίτηση της και ο λόγος είναι ότι την θέση την κατέχει ΧΩΡΙΣ να απαιτείται σταυρός προτίμησης στο όνομα της.
Ορίστηκε ως Αντιπεριφερειάρχης (δηλαδή επικεφαλής της Π.Ε. Μεσσηνίας) από τον Επικεφαλής του Συνδυασμού «Νέα Πελοπόννησος» τον Πέτρο Τατούλη.
Με δεδομένο ότι η κ Αλειφέρη ήταν εκτός Σταυροδοσίας, θεωρώ ότι η καρέκλα της – Θέση της, δεν της ανήκει αλλά ανήκει στον αποκλειστικά και μόνο στον συνδυασμό.
Κατά συνέπεια εφόσον της ζητείται από το σύνολο της παράταξης, Νεα Πελοπόννησος, να την παραδώσει, πρέπει άμεσα να παραιτηθεί των καθηκόντων της και να παραδώσει την έδρα στον συνδυασμό.
Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους περιφερειακούς συμβούλους που έδωσαν την μάχη του σταυρού, και για τους οποίους θεωρώ ότι η έδρα τους ανήκει δικαιωματικά καθώς την κέρδισαν απευθείας από το εκλογικό σώμα.

Γενικά μια υποψηφιότητα ενός οποιουδήποτε προσώπου, είναι το μέσον ή το όχημα αν θέλετε που δίνει ο επικεφαλής του συνδυασμού στον υποψήφιο να διεκδικήσει την έδρα.
Από κει και μετά ανάλογα με τον αριθμό των σταυρών που παίρνει και με βάση το ποσοστό του συνδυασμού, καταλαμβάνει ή όχι την έδρα που του δίνει ο λαός.
Συνεπώς ο εκλεγμένος δια σταυρού προτίμησης, δεν δικαιούται –πλην πάρα πολύ σοβαρών λόγων όπως για παράδειγμα υγείας- να παραιτηθεί και να παραδώσει την έδρα του ακόμα και αν του ζητηθεί.
Δικαίωμα έχει ΜΟΝΟ να ανεξαρτητοποιηθεί.

Η περίπτωση όμως της Αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας και η εμμονή παραμονής σε μια θέση που ουσιαστικά δεν της ανήκει καθώς δεν την κέρδισε απευθείας από τον λαό με σταυρό προτίμησης είναι διαφοερετική. Νομίζω ότι είναι αντιληπτή η διαφορά.
Στο κάτω κάτω, η παραίτηση και η παράδοση της έδρας δεν είναι μια υπόθεση εντελώς υποτιμητική για ένα τόσο σπουδαίο θεσμό που προσφέρει τόσα πολλά στην Πελοπόννησο.

Ελπίζω τουλάχιστον η υστεροφημία και η σοβαρότητα να κυριαρχήσει της έμμισθης καρέκλας!