Ειλικρινά σκεφτόμουν αρκετή ώρα προτού αρχίσω να μοιράζομε τις σκέψεις μου μαζί σας με έναν τόσο βαρύ τουλάχιστον κατ’ εμέ τίτλο, δεν μπορώ όμως να μείνω άλλο αμέτοχος βλέποντας που έχει καταλήξει (καταντήσει) αυτός ο τομέας στη πόλη μας, γιατί περί κατάληξης μιλάμε γιατί δεν πάει πιο κάτω, μιας πόλης πρωταγωνίστριας στα αθλητικά δρώμενα της Μεσσηνίας χρόνια τώρα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ με διακρίσεις που θα ζήλευαν αρκετές πόλεις στην Ελλάδα σε όλες τις ηλικίες και με παίκτες που έγραψαν και γράφουν ιστορία σε όλες τις κατηγορίες.
Τα γράφω όλα αυτά όντας πατέρας με παιδιά σε νηπιακή ηλικία και ......
έχοντας το φόβο και ταυτόχρονα να με κατακλύζει ένα συναίσθημα ευθύνης για το που θα καταλήξουν και τα δικά μου παιδιά και μαζί τα δικά σας μεθαύριο. Σε ένα κόσμο που φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά μας να δούνε κινούμενα σχέδια μόνα τους, που πλέον κυριαρχεί η ανηθικότητα, που το ίσιο το λένε στραβό, που επευφημείται το άδικο και εμείς οι μεγάλοι το χειροκροτούμε, λέμε στα παιδιά μας να μη το κάνουν, αλλά οι περισσότεροι περιμένουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν καρπούς από αυτό, μαζί σε αυτό και η πολιτεία, που καθοδηγούμενη και αυτή από τους «μεγάλους» προσπαθεί να βιομηχανοποιήσει τον αθλητισμό καταστρέφοντας κάθε προσπάθεια εθελοντισμού που προσπαθεί να αναπηδήσει μέσα από κοινωνίες σαν τις δικές μας ξεκινώντας από τους αδύνατους.
Τα λέω αυτά για να μην απορείτε σε λίγα χρόνια όταν θα «αθλούμαστε» με ολογράμματα, σας φαίνεται αστείο; η αρχή έγινε στην Ισπανία με τη διαδήλωση μπροστά από τη βουλή ενάντια στο γνωστό νόμο-φίμωτρο, εκεί θέλουν μα μας καταλήξουν σε όλους τους τομείς, απομονωμένους ο ένας από τον άλλον χωρίς σκέψη, χωρίς πρωτοβουλία, χωρίς ελευθερία, χωρίς Θεό (γι’ αυτό κλείνουν και τις εκκλησίες όπως μας είπε και ο κ. Πιπερόπουλος), για καλύτερη διαχείριση ψυχών. Παράγοντας σε αυτό η διάλυση της οικογένειας που είναι το κύτταρο της κοινωνίας, φύτεψαν αθόρυβα τον αμερικάνικης προέλευσης φεμινισμό (ας με συγχωρέσει το θηλυκό γένος) και την τεχνολογία, που είναι τα κύρια αίτια πιστεύω και τα «κατάφεραν» καλά.
Θα πει κάποιος μακριά το πήγες φίλε μου, κι όμως όλα αυτά συνδέονται, μη λέγοντας περισσότερα γιατί ξέρω ότι θα γίνει βαρετό, είναι ώρα λοιπόν που πρέπει να αρχίσουμε να προσφέρουμε και να επενδύουμε στις μικρές ηλικίες γιατί είναι ένας βασικός παράγοντας ανάπτυξης μια περιοχής σαν της δικιάς μας ξεκινώντας από τον αθλητισμό, που είναι η αρχή της κοινωνικοποίησης ενός ατόμου, περιβάλλοντάς τα πάντα με σωστούς ανθρώπους γύρω τους και να σταματήσουμε επιτέλους να κλαιγόμαστε γιατί φεύγουν οι νέοι μας και για τη κατάρα του «μαύρου ματιού» που κατατρώει όσους μένουν πίσω.
Κλείνω με μία φράση συγκεντρώνοντας όλες τις σκέψεις μου για να μην μακρηγορώ άλλο, θα μου πεις γιατί να ασχοληθώ;
Τι έχω να κερδίσω;
Και σας απαντώ, αν είχαμε έναν κοινό Πατέρα (που βάσει της Χριστιανοσύνης έχουμε), σε ποιο παιδί θα άφηνε τη κληρονομιά του; Σκεφτείτε το και από τις δύο πλευρές και πιστεύω να τα πούμε στο γήπεδο.
Π.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.