Ο Αυτοδιοικητικός “Καλλικράτης” μπορεί να γίνει για την Κυβέρνηση “Καρεκλο-κράτης”…

Το μείζον ζήτημα που έχει ανακύψει με την επίσημη πρόθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να επισπευσθούν οι εθνικές εκλογές χρησιμοποιώντας την ανάδειξη του νέου Προέδρου, καθώς και οι ασθενείς σεναριακές προβλέψεις των κομμάτων της συγκυβέρνησης για την συμπλήρωση των 180 αναγκαίων ψήφων, οδηγούν τη χώρα σε μια «επαχθέστατη» προεκλογική περίοδο, μεγαλύτερη των έξι μηνών.

Φυσικά οι νέες ....

εθνικές εκλογές και πιθανόν και οι επόμενες θα γίνουν με τις νέες ηγεσίες της Αυτοδιοίκησης που έχουν εκλεγεί πριν από λίγους μήνες. Η πιθανή κατάργηση του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ από τον πρόεδρο της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αν γίνει, θα ισχύσει από τη νέα θητεία των αιρετών της αυτοδιοίκησης, δηλαδή μετά από πέντε χρόνια.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλεγμένων αιρετών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές στην επιχειρούμενη αναδιάρθρωση της Αυτοδιοίκησης με το σχέδιο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ παρά τα προβλήματα της πρώτης περιόδου στην επάρκεια υλικών και ανθρώπινων πόρων, λόγω του επανακαθορισμού του συνόλου των αρμοδιοτήτων και της κατανομής τους. Ο μετασχηματισμός του κεντρικού κράτους από συγκεντρωτικό, σε επιτελικό θα αργήσει να πραγματοποιηθεί. Όμως ο τρόπος άσκησης πολιτικής με έμφαση στις αρχές, εγγύτητας στον πολίτη και εξυπηρέτησης του, πρέπει να αποτελούν προμετωπίδα της εκάστοτε κυβέρνησης για προθέσεις της στις προσκλήσεις των καιρών.

Με απλά λόγια, οι αιρετοί άρχοντες, Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι θα πρέπει να αποτελούν την πρώτη πελατειακή προτεραιότητα της κάθε κυβέρνησης. Ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου οι κομματικές «αγκυλώσεις» και ιδεοληψίες ανήκουν στο παρελθόν.

Το δίλημμα «μνηνονιακός- αντιμνημονιακός», όπως έδειξαν οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές φθίνει στη συνείδηση του κόσμου και αντικαθίσταται από τα «άξιος-ανάξιος», και το «ικανός- μη ικανός».

Οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι είναι φυσικό τις περισσότερες φορές να μην θέλουν να χαρακτηριστούν «κομματικοί», ωστόσο η συνεισφορά της τοπικής αυτοδιοίκησης στην κεντρική πολιτική σκηνή, ιδιαίτερα σε μια περίοδο έντονων πολιτικών κραδασμών, με ανοιχτό και το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες δεν πρέπει να παραβλέπεται. Η προσέγγιση σε δημάρχους που ασκούν χρηστή διοίκηση, εμφορούνται από αξίες και αρχές που συμβάλλουν στην πολιτική σταθερότητα και αισθάνονται ακόμη κομματικά «ανέστιοι» είναι επιβεβλημένη για να δημιουργήσει τις απαραίτητες εκείνες συμμαχίες που πρέπει να αναζητηθούν στην υφιστάμενη πολιτική συγκυρία.

Η αρωγή της κυβέρνησης στις δημοτικές αρχές που θέλουν να φανούν αντάξιες των προσδοκιών των δημοτών είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για την εκάστοτε δημοτική εξουσία αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση, καθώς η σχέση των δύο (κρατική εξουσία- δήμος) είναι αμφίδρομη.

Η τοπική αυτοδιοίκηση ασκεί πολιτική διαχείριση και αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα της ιδεολογικό-πολιτικής της ταυτότητας τόσο στα έργα της όσο και στην επικοινωνία της με τους δημότες. Μπορεί να επηρεάσει και να κατευθύνει ιδεολογικο-πολιτικό ψηφοφόρους, όταν εκείνοι αντιληφθούν ότι οι διεκδικήσεις των δημάρχων που επέλεξαν υλοποιούνται με τη στήριξη της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Οι δήμοι δεν είναι αποκομμένοι από την εκτελεστική εξουσία, είναι μέρος της ή και συνέχεια της και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται.

Στις ερχόμενες εθνικές εκλογές ο Αυτοδιοικητικός «Καλλικράτης» μπορεί να γίνει για την Κυβέρνηση «Καρεκλο-κράτης». Και ο νοών νοείτω….