Η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ και η επόμενη μέρα για τη χώρα

του Δημήτρη Α. Δριμή
τ. δημάρχου Αετού

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε, την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013, πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης Σαμαρά. Συγκεκριμένα: «…η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την σημερινή αυταρχική αστυνομική επέμβαση στην ΕΡΤ, καταθέτει πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης για τις διαρκείς παραβιάσεις της δημοκρατικής νομιμότητας και τη δεινή οικονομική θέση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία εξαιτίας της βάρβαρης οικονομικής πολιτικής».
Να σημειωθεί πως το «μαύρο» στην κρατική ραδιοτηλεόραση ........

επιβλήθηκε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία δεν έχει επικυρωθεί από τη βουλή, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, απορρίφθηκε με 153 ψήφους κατά και 124 υπέρ.

Η πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης και της πολιτικής της είναι μια κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία. Δεν απευθύνεται, όμως, μόνο στους βουλευτές. Τελικός κριτής είναι η ίδια η κοινωνία. Από τη στιγμή της κατάθεσης της πρότασής του ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε την άγρια επίθεση των πολιτικών του αντιπάλων και της διαπλεκόμενης ενημέρωσης, με σκοπό τη δυσφήμησή του και την ακύρωση της πολιτικής του πρωτοβουλίας. Η κυβέρνηση και οι τελάληδές της θέλησαν να υποδείξουν στο ΣΥΡΙΖΑ τον χρόνο και τον τρόπο άσκησης των κοινοβουλευτικών του δικαιωμάτων. Είναι προφανές πως η πολιτική κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ τους ανησύχησε. Φοβήθηκαν, και δικαίως όπως αποδείχτηκε, την επί τριήμερο πολιτική κριτική, την πολιτική αναμέτρηση, τη σύγκριση.

Η τριήμερη συζήτηση ανέδειξε την ένδεια των επιχειρημάτων της κυβέρνησης και το αδιέξοδο της ακολουθούμενης πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κάνει θετικό απολογισμό του έργου της, δεν παρουσίασε τη δική της θετική αφήγηση και εξαντλήθηκε σε γενικότητες και ακραίες επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Σημαία της έκανε το ισχνό μέγεθος του φετινού οικονομικού πλεονάσματος, που είναι αποτέλεσμα εσωτερικής στάσης πληρωμών και που δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί καθώς σωρεύει κοινωνικά ερείπια.
Η πραγματικότητα είναι εφιαλτική. Στο 27% έφτασε η μείωση του ΑΕΠ ενώ το χρέος ανήλθε στο 175% του ΑΕΠ. 526.477 είναι οι επιχειρήσεις και 2.594.336 είναι τα φυσικά πρόσωπα που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές στις εφορίες. Στο 30% ανήλθε η ανεργία, 250.000 νέοι Έλληνες μετανάστευσαν, 3 εκ. Έλληνες είναι ανασφάλιστοι, η μέση μείωση μισθών και συντάξεων έφτασε το 45% ενώ η φορολογική επιβάρυνση αυξήθηκε κατά 30%. Το 83% των Ελλήνων έκανε περικοπές στη θέρμανση της οικίας του και το 80% στα βασικά είδη διατροφής. 3,5 εκ. Έλληνες ζούν κάτω από το όριο φτώχειας και 350.000 νοικοκυριά στερούνται ηλεκτρικού ρεύματος.
Με την πρόταση δυσπιστίας και την τριήμερη συζήτηση που ακολούθησε, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τους πολιτικούς του στόχους.

Ανέδειξε σε όλα τα θέματα τη διάσταση της εφαρμοζόμενης νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής με την κοινωνία και τις ανάγκες της. Αποδόμησε και επέτεινε τη φθορά της κυβέρνησης. Κέρδισε στη συνείδηση της κοινωνίας καθώς η εναλλακτική πρότασή του (κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ρήτρα ανάπτυξης για το υπόλοιπο, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, επαναφορά του κατώτατου μισθού, φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, δίχτυ κοινωνικής προστασίας, ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας, … ) δίνει ελπίδα, προοπτική και αξιοπρέπεια στο λαό μας.
Ανάγκασε τα κόμματα να πάρουν θέση στην πρότασή του και παράλληλα άσκησε πολιτική πίεση στα μικρότερα κόμματα στο πλαίσιο της κύριας αντίθεσης που διαπερνά την κοινωνία μας.

Ανάγκασε τον πρωθυπουργό, που δεν εμφανιζόταν ούτε στην «ώρα του πρωθυπουργού», να προσέλθει στη βουλή και να υποστεί τη βάσανο της κριτικής. Κατέδειξε την αδυναμία του να απαντήσει πολιτικά στην κριτική του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και τον ανάγκασε να καταφύγει σε μια πολιτική συμπεριφορά που δεν συνάδει ούτε με τα κοινοβουλευτικά ήθη, ούτε, πολύ περισσότερο, με τη σημερινή κατάσταση της χώρας.

Η δικομματική κυβέρνηση βγήκε λαβωμένη από τη διαδικασία της πρότασης δυσπιστίας τόσο με τη διαφοροποίηση και διαγραφή της κας Τζάκρη όσο και με τη δημόσια τοποθέτηση βουλευτών της συμπολίτευσης, που, αν και στήριξαν την κυβέρνηση, δήλωσαν πως δεν είναι δεδομένη η ψήφος τους στη συνέχεια. Έγινε φανερό πως κανένα νομοσχέδιο δεν μπορεί να περάσει εύκολα από τη Βουλή, χωρίς τον κίνδυνο της πλήρους κατάρρευσης της κυβέρνησης. Αυτό, άλλωστε, δηλώνει τόσο η διαφαινόμενη αδυναμία ψήφισης του νομοσχεδίου για τον ενιαίο φόρο ακινήτων, που δημεύει ουσιαστικά την ακίνητη μικροϊδιοκτησία, όσο και τα σενάρια για νέα κυβέρνηση, από την παρούσα βουλή με συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ και άλλων βουλευτών.

Είναι προφανές, πέρα από τις διακηρύξεις του πρωθυπουργού για εκλογές το 2016, ότι ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης έχει τελειώσει. Εξαπάτησαν το λαό τόσο προεκλογικά, υποσχόμενοι επαναδιαπραγμάτευση όσο και μετεκλογικά με τις προγραμματικές δηλώσεις, που δεν υλοποιήθηκαν. Τη λύση στο «γόρδιο δεσμό» των μνημονιακών πολιτικών, που «πνίγουν» τη χώρα μας, θα δώσει ο Ελληνικός λαός. Και αυτό θα γίνει σύντομα. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν δεν προηγηθούν οι βουλευτικές εκλογές, το μήνυμα της Πολιτικής Ανατροπής δεν θα το αποφύγει η κυβέρνηση, τόσο στις Ευρωεκλογές όσο και στις Περιφερειακές εκλογές.