Η Εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου και ώρα 7 μ. μ. στον χώρο της Darius Carpets Κηφησίας 46 (ισόγειο) στους Αμπελοκήπους.
Ομιλητές της εκδήλωσης θα είναι....
ο σκηνοθέτης Δημήτρης Γιατζοζάκης και ο Συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος
Μ' ένα όνειρο μεγάλωσε ο Φερεϋντούν από το Χοραμσάρ της Περσίας. Να μάθει γράμματα και να γυρίσει όλο τον κόσμο μ' ένα ποδήλατο. Κι όταν το σπίτι του βομβαρδίστηκε στον ιρανοϊρακινό πόλεμο, το μόνο που του απέμεινε ήταν ο πολύχρωμος χαρταετός του. Τον πέταξε όσο πιο ψηλά μπορούσε, πέρασε τα σύννεφα, πλησίασε τ' αστέρια. Ταξίδεψε πολύ, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, πάντα όμως «παράνομος» κυνηγημένος και με τον φόβο στην ψυχή. Κι όταν κάποτε το 1980, έφθασε στη Σάμο, είχε την τύχη να γνωρίσει το Γιάννη Ρίτσο.
Ο ποιητής της ρωμιοσύνης τον ......έπεισε να μείνει στην Ελλάδα και από τότε η ζωή του άλλαξε. Ο Φερευντούν Φαριάντ, αγάπησε τους Έλληνες περισσότερο απ΄ ότι αγαπούσαν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Έγραψε γι αυτούς, μετέφρασε τους σπουδαιότερους ποιητές της Ελλάδας στην Τεχεράνη και τους σπουδαιότερους της Περσίας στην Αθήνα. Πέρασε πολλά, στα Κάτω Πατήσια που έμενε δίχως χαρτιά και άδειας παραμονής. Ένιωσε τον ρατσισμό των ελληναράδων πάνω του, αλλά δεν παρέδωσε τα όπλα. Σπούδασε αρχαία και νέα ελληνικά, έγραψε ποίηση, έκανε μεταφράσεις, μέχρι που τιμήθηκε με το Βραβείο Άντερσεν και τα κρατικά βραβεία του Ιράν και της Ελλάδας για τις μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων. Κανείς όμως δεν γνώριζε πως αυτός ο πρόσφυγας, που έμενε σ ένα κρύο υπόγειο δίχως χρήματα, αλλά με περισσή αξιοπρέπεια, ήταν ο σπουδαίος φιλέλληνας ποιητής της Περσίας. Ο Αντώνης Σαμαράκης, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Γιάννης Ρίτσος, η Κατερίνα Ρουκ, η Μελίνα Μερκούρη, και κάποιοι άλλοι, βοήθησαν και μετά από χρόνια ταλαιπωρίας και διώξεων, πήρε την ελληνική υπηκοότητα.
Πέθανε όμως τον Φεβρουάριο του 2012, λίγες μέρες μετά το θάνατο του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος τον είχε συμπεριλάβει στο καστ της καινούργιας του ταινίας, όπου θα έπαιζε το ρόλο ενός πρόσφυγα. Ο συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος που έτυχε να του πάρει την πρώτη και τελευταία συνέντευξη της ζωής του στην Ελλάδα, έγραψε ένα παραμύθι αφιέρωμα για μικρούς και μεγάλους, για τον Φερευντούν Φαριάντ: «Τον Φερεϋντούν τον γνώρισα τις δύσκολες εποχές, αρχές του 1990, τότε που στα Κάτω Πατήσια τον κυνηγούσαν οι διάφοροι ρατσιστές. Συνδεθήκαμε μέσα από την ποίηση και τη λογοτεχνία γενικότερα. Λίγες εβδομάδες πριν πεθάνει γευματίσαμε σπίτι μου και μιλήσαμε για πολλά.
Είχε γυρίσει από ένα ταξίδι του στην Αμερική. Είχε χάσει στον υπολογιστή του την μετάφραση των έργων του Ελύτη για τον εκδοτικό οίκο της Τεχεράνης και κόντευε να τρελαθεί. Τα βρήκαμε αφού ενεργοποιήσαμε το κέντρο Yahoo μέσω ειδικών και ηρέμησε. Όμως η αρρώστια του επιδεινώθηκε απ αυτό το γεγονός και λίγο καιρό μετά κατέληξε στο νοσοκομείο. Εκεί μαζί με τον Πέρση καταστηματάρχη Δαρείο Ταμπάρ και τον σκηνοθέτη της ΕΡΤ Δημήτρη Γιατζουζάκη, βρεθήκαμε δίπλα του μέχρι το τέλος του. Κηδεύτηκε στην Καισαριανή, με χιόνι και μείον 3 βαθμούς όπου μαζί με τον Τίτο Πατρίκιο και άλλους φίλους, σύνολο 20-30 ανθρώπους, διαβάζαμε ποίησή του στον προαύλιο χώρο, μετατρέποντας την πολιτική του κηδεία του σε λογοτεχνική εκδήλωση».
Ο Τίτος Πατρίκιος, ο όποιος είχε εισηγηθεί την εγγραφή του στην Εταιρεία Συγγραφέων, είχε διαβάσει τότε το παρακάτω ποίημα:
Εγώ είμαι ξένος
Μιλάω στα δέντρα περσικά
Τα δέντρα μού αποκρίνονται.
Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια
δεν είμαι ξένος
Όσο για «το ταξίδι του Φερευντούν», ο συγγραφέας του, μας λέει: «Είναι ένα παραμύθι που έγραψα για τη ζωή του κάθε Φερευντούν, που σβήνει στο Αιγαίο σε μια βάρκα ή καταλήγει να σέρνεται στα στενά της Ομόνοιας χωρίς προοπτική. Γι αυτό θυμάμαι τον Φερευντούν που έλεγε με συγκίνηση: “Πολλοί είναι οι σπουδαίοι άνθρωποι που γνώρισα, είτε με μια μακρόχρονη φιλία, είτε με μια η δυο απλές συναντήσεις και πολλά έμαθα από αυτούς, προπάντων, ότι για να είμαι ώριμος και σοφός δε χρειάζεται να γνωρίζω πολλούς σπουδαίους ανθρώπους! Παρ όλα αυτά σας αναφέρω μερικά ονόματα: Ρίτσος, Σαμαράκης, Βρεττάκος, Ελύτης, Βαλαωρίτης, Πατρίκιος, Δημουλά, Αγγελάκη - Ρουκ, Στεργιόπουλος, Δάλλας, Τσαρούχης, Θεωδοράκης, Μερκούρη, και πολλοί άλλοι”. Κι όταν του μιλούσε κανείς για το Ιράν, έλεγε με καμάρι: “Ο Γιάννης Ρίτσος μου λέει, να ισχυρίζομαι ότι είμαι Πέρσης και να καμαρώνω. Αλλά δυστυχώς, για μένα η Ελλάδα κι η Περσία είναι δυο αδιέξοδα. Πηγαίνω στην Περσία συναντώ ένα μεγάλο τείχος, γυρνώ στη δεύτερη πατρίδα μου την Ελλάδα, το ίδιο, χτυπάει το μούτρο μου σε αυτό το τείχος. Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα… αδιέξοδο! Τώρα όμως φαίνεται ότι εμείς οι ποιητές πρέπει να αντιπροσωπεύσουμε κάτι για αυτές τις δυο χώρες, με το ένδοξο παρελθόν και το χάλια παρόν, που μέσα στην ιστορική τους πορεία ατυχήσανε”. Πόσο επίκαιρος ήταν…»
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, ενώ πρόκειται να μεταφραστεί στα Περσικά και ήδη οδεύει για την 2η έκδοση. Κι ενώ μέσα στις σελίδες του, ο συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος αναρωτιέται: «Γιατί ένα παιδί από τη μακρινή Περσία να θέλει να φύγει από την πατρίδα του; Πόσο μπορούν οι άνθρωποι ν' ακούν πάνω από τα κεφάλια τους τρομακτικούς ήχους από αεροπλάνα που σκορπούν το θάνατο με τις δολοφονικές τους βόμβες; Όταν το ταξίδι της φυγής είναι αναπόφευκτο, ποιος έχει το δικαίωμα να ορίζει τα όνειρα και τις επιλογές εκείνου που αναζητεί μιαν άλλη πατρίδα;» την απάντηση με ένα χαρακτηριστικό του ποίημα ο ίδιος ο Φερευντούν Φαριάντ:
«Πατρίδα μου είναι ένας ουρανός
χωρίς διαβατήριο
χωρίς πύλη.
Μπαίνω απ’ τον αέρα!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.