Σήμερα το μεσημέρι, τελέστηκε στον Άγιο Νικόλαο Φιλιατρών, το μυστήριο για την εξόδιο ακολουθία του Παύλου Διονυσόπουλου.
Την τελετή, σεμνή και ταπεινή και σε στενό οικογενειακό κύκλο, ακολούθησε η ταφή στο κοιμητήριο των Φιλιατρών, έτσι όπως ο ίδιος επιθυμούσε.
Στον πρόλογο της μαθητικής έκδοσης της Γ΄ Γυμνασίου- αφιερωμένης στα Φιλιατρά, έγραφα τότε:.....
"Κατεξοχήν θέση στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, κατέχει η ιδιαίτερη πατρίδα του!
Ο τόπος εκείνος, που άσχετα με τα χαρακτηριστικά του, σηματοδοτεί τη νοσταλγία της αγνής παιδικής ηλικίας. Τότε, που τα “ μεγάλα” φαντάζουν μεγαλύτερα απ΄ότι είναι και τα σπουδαία προκαλούν δέος!!!
Η ιδιαίτερη πατρίδα με τις αναμνήσεις της, ακολουθεί πάντα τον άνθρωπο στα βήματα της ζωής του και κατευθύνει τα όνειρά του!
Η γνώση του παρελθόντος, ειδικά στην περίπτωση των Φιλιατρών, που πρόκειται για μία πόλη που έχει βιώσει στο έπακρο εποχές πρωτοπόρας ευμάρειας και λάμψης, ντύνει συναισθηματικά τη ζωή των κατοίκων της, τους τονώνει την αυτοπεποίθηση και γεφυρώνει το μέλλον τους με μεγάλα οράματα και υψηλούς προσανατολισμούς! Κάτι, που αποδεικνύεται άλλωστε, από τις αμέτρητες προσωπικότητες που έχει γεννήσει αυτός ο τόπος και που διακρίνονται διαχρονικά στους κλάδους της επιστήμης, της τέχνης, των επιχειρήσεων"…
Ο Παύλος, μόνο ρίγη περηφάνειας μπορεί να μας χαρίσει! Μπορεί να μας διδάξει η ύπαρξή του, τους τρόπους, να ανεβάσουμε το επίπεδο της ζωής μας!
Ο ίδιος, αγαπούσε πάντα την πόλη του! "Είμαι ένας Φιλιατρινός απ' την Ελλάδα", έλεγε...
Θέλησε κι όλας, έμπρακτα να δείξει την αγάπη του κάποτε, και εμποδίστηκε...Μα η τελευταία του πράξη, να ταφεί εδώ, είναι κι αυτή μία σπουδαία προίκα και παρακαταθήκη!!!
Οι Φιλιατρινοί, ή αυτοί που νοιώθουν Φιλιατρινοί, αυτοί που τα χαρακτηριστικά τους δηλώνουν περηφάνεια, τόλμη, επιμονή κι αγάπη, ας αξιοποιήσουμε τη σπουδαία μας κληρονομιά, αποβάλλοντας τα εμπόδια και επιβάλλοντας την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή μας!!!
Ας ξεκινήσουμε από χτες, για να κερδίσουμε πάλι την πόλη των ονείρων μας!
Ας δώσουμε στα παιδιά μας πρωταρχικά την ουσιαστική παιδεία του σεβασμού στον ίδιο τους τον εαυτό! Ας φιλτράρουμε τις προσλαμβάνουσες που τους παρέχουμε, για τα μυνήματα αυτοπαραίτησης που τους μεταδίδουν. Ας είμαστε λίγο φειδωλοί με την ελευθερία που ενδεχομένως να εισπράττεται ως ασυδοσία. Ας δώσουμε ερεθίσματα τέχνης, πολιτισμού, αξιών και αρχών κι ας πάψουμε εμείς οι γονείς να τα ωθούμε όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πολύ σε ενήλικες συνήθειες...
Ο Παύλος, έχει περάσει στην αιωνιότητα! Η καλλιτεχνική του ιδιοφυία, ας φωτίσει τις ψυχές όλων μας!!!
Και κλείνω πάλι με ένα απόσπασμα απ΄τη μαθητική έκδοση:
Είμαστε νέοι, ρομαντικοί, ευαίσθητοι, αισιόδοξοι, δυνατοί! Δεν θέλουμε “τεχνικές μαγείας” και υποκατάστατα ευτυχίας! Δεν θέλουμε εύκολες λύσεις και μικρές απολαύσεις. Δεν έχει η ζωή μας νόημα υλικό, αλλά ηθικό!
Θέλουμε να αγωνιστούμε! Θέλουμε να κατακτήσουμε τη ζωή μας! Θέλουμε να κάνουμε μεγάλα όνειρα και να τα πετύχουμε! Θέλουμε να δημιουργήσουμε την δική μας προσωπική ιστορία που να κάνει περήφανους τους δικούς μας απογόνους!!!
Δώρα Πανταζοπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.