Πολιτικές του χθες για τις ανάγκες του σήμερα;

Γράφει η Αντωνία Μπούζα.

Ενώ ευρισκόμαστε σαν λαός στη δίνη της πρωτοφανούς κρίσης θεσμών, αξιών, προσδοκιών και αποτελεσματικότητας και παλεύουμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας για να σταθούμε με αξιοπρέπεια στις δυσκολίες, τι εισπράττουμε;

Το βομβαρδισμό καθημερινά με ειδήσεις που το μόνο που κάνουν είναι να μας εξοργίζουν, να μας θυμώνουν και να μας απογοητεύουν.
Βόρβορος διαχέεται καθημερινά στην ειδησεογραφία εδώ και ...........


πολλά χρόνια, καθιστώντας τους Έλληνες πολίτες επιφυλακτικούς ακόμη και απέναντι στους έντιμους και ειλικρινείς πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς.

Για να κυβερνηθεί χρηστά η Χώρα, πρέπει οι εξουσίες που ορίζει το Σύνταγμα, όχι μόνο να υφίστανται, αλλά να λειτουργούν, να είναι διακριτές,αποτελεσματικές και δίκαιες.
Η νομοθετική εξουσία, η δικαστική και η εκτελεστική ,δυστυχώς έγιναν με το πέρασμα των χρόνων ένας αχταρμάς συγκοινωνούντων δοχείων ,με επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, με εμφανή την ολιγωρία ή μερικές φορές τη σκοπιμότητα στις δράσεις και πρωτοβουλίες. Η κατάσταση αυτή γίνεται αντιληπτή από το λαό και τον ωθεί στην αγανάκτηση και στη γενίκευση της απαξίωσης .

Παρά το ότι η δυσαρέσκεια διογκώνεται και οι πολίτες ζητούν δικαιοσύνη και ξεκαθάρισμα, τα κέντρα εξουσίας σφυρίζουν αδιάφορα!
Ή δεν έχουν κατανοήσει την κρισιμότητα της κατάστασης ή θεωρούν ότι με κάποιο τρόπο θα διαχειρισθούν ως συνήθως την αγανάκτηση του λαού, για να συνεχίσουν ακάθεκτοι το ίδιο βιολί.
Ακούμε για λίστες που χάνονται, λίστες που διαρρέουν ,offshore που παρουσιάζονται κι ενώ οσμή σκανδάλων υπάρχει στην κοινωνία, στη δημόσια διοίκηση και στην πολιτική, ο νεποτισμός και η αναξιοκρατία συνθέτουν το πάζλ της παρακμής .
Χάθηκε το μέτρο, χάθηκε η «τσίπα» με λίγα λόγια!

Ακόμη όμως ελπίζουν οι Έλληνες, ακόμη περιμένουν από κάπου να πιαστούν για να συνεχίσουν με δυσκολίες μεν, με αξιοπρέπεια δε!
Οι πολιτικές δυνάμεις με εμφανή αδυναμία διαλόγου, συγκλήσεων, κοινής πορείας και κατανόησης του διακυβεύματος, απογοητεύουν .
Βλέπουμε τις αντιπολιτεύσεις κυρίως να καραδοκούν για το λάθος ή την αβλεψία, για να αντιπολιτευθούν, αναθεματίζοντας κάθε πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι πράττουν το καθήκον τους απλώς περιγράφοντας τη δυστυχία μας.
Εν τω μεταξύ συνεχίζεται αδιάκοπα το «κατόπιν δικών μου ενεργειών» που παραπέμπει σε ένα χρεοκοπημένο και απαξιωμένο τρόπον του «πολιτεύεσθαι»
Πρόσφατο παράδειγμα η περίπτωση του αιτήματος της ρύθμισης για τα μη εγγυημένα πυρόπληκτα δάνεια.

Αυτό που μετράει για τους πολίτες είναι η επίλυση του ζητήματος που τους απασχολεί και όχι ποιος φώναξε περισσότερο για να κερδίσει σε δημοφιλία.
Αν η ενέργεια του βουλευτή Μεσσηνίας κ.Πετράκου με την ανακίνηση του θέματος των δανείων των πυροπλήκτων, ενίσχυσε τις φωνές και των άλλων θεσμικών και μη παραγόντων που είχαν εξίσου ενδιαφερθεί, με αποτέλεσμα με ουσιαστική παρέμβασή της η Κυβέρνηση ,που εξ΄αρχής είχε σταθεί υπέρ των πυροπλήκτων, επιλύσει το θέμα, τότε το όφελος θα είναι μεγάλο για τους πολίτες και αυτό μετράει πάνω απ΄όλα!
Η κάθαρση, η αποτελεσματικότητα , η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη, πρέπει να είναι το ζητούμενο για όλους πλέον.

Φυσικά αυτό αφορά κυρίως τον κοινοβουλευτισμό που οφείλει σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, να αλλάξει πια τακτική .
Οι «ερωτησούλες» για εσωτερική κατανάλωση και δήθεν δείγμα ενδιαφέροντος, δεν πείθουν .
Ιδίως στη Μεσσηνία ζήσαμε στιγμές απείρου κάλλους με τη «βιομηχανία» ερωτήσεων της πρώην βουλευτού κ.Γιαννακοπούλου και του κ.Κουσελά και όχι μόνον, για να είμαι δίκαιη και φτάσαμε να αναρωτιόμαστε.
Τι προσέφεραν;Τι κέρδισε από αυτήν τη στρεβλή κατεύθυνση του κοινοβουλευτισμού ο τόπος; Τίποτα !

Αντιθέτως βλέπουμε να ψηφίζονται σημαντικοί για τη ζωή μας νόμοι, να περνούν μεταμεσονύκτιες τροπολογίες που επηρεάζουν το αύριό μας και από τους εκπροσώπους μας να παρευρίσκονται ελάχιστοι , ενώ άλλοι να θεωρούν ως ύψιστο κοινοβουλευτικό τους καθήκον την παρουσία τους στις κοινωνικές εκδηλώσεις της εκλογικής τους περιφέρειας.
Το μείζον όμως, είναι η ψήφιση δίκαιων νόμων , που θα συντηρήσουν την ευνομία και θα λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας.

Συνέργεια, αλληλοσυμπλήρωση και ουσιαστική άσκηση των κοινοβουλευτικών καθηκόντων έχει ανάγκη ο σύγχρονος Έλληνας από τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο και όχι βιομηχανία ερωτήσεων για «στάχτη» στα μάτια μας.
Μακάρι όλα ν΄αλλάξουν!