Ένα μήνυμα που ποτέ δεν ελήφθη...

του Νίκου Σπ. Ζέρβα, Πολιτικός Επιστήμονας Πανεπιστημίου Αθηνών

Ένας μήνας συμπληρώνεται απ' τις κρισιμότερες -κατά πολλούς- εκλογές στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, αυτές της 6ης Μαΐου. Το αποτέλεσμα της κάλπης μαρτυρά, πως ο ελληνικός λαός εν τέλει τιμώρησε-καταδίκασε τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα εξαιτίας των ασκούμενων πολιτικών τους, αλλά και της νοοτροπίας που καλλιέργησαν τα τελευταία 30 χρόνια.

Μιας νοοτροπίας που την χαρακτήριζαν η ...........

διαφθορά, η διαπλοκή και το βόλεμα μέσω των ανήθικων πελατειακών σχέσεων μεταξύ πολιτικών και πολιτών. Τη νοοτροπία, δηλαδή, που όλοι μας , λίγο ως πολύ, υιοθετήσαμε.

Ο ακμαίος δικομματισμός των προηγούμενων ετών καταβαραθρώθηκε μέσα σ' ένα βράδυ. Πολλοί απ' τους πάλαι ποτέ βαρόνους του πολιτικού μας συστήματος έμειναν εκτός Κοινοβουλίου επωμιζόμενοι τις ευθύνες τους για τη δεινή θέση που έχει φτάσει η πατρίδα μας. Τοιουτοτρόπως όμως, άνοιξε και ένας νέος ορίζοντας για τη χώρα μας, αυτός των κυβερνήσεων συνεργασίας, κάτι το οποίο είναι διαδεδομένο σε σοβαρές ευρωπαϊκές και όχι μόνο χώρες. Αυτό άλλωστε ήταν το σημαντικότερο μήνυμα που εστάλη στις προηγούμενες εκλογές. Οι Έλληνες διεμήνυσαν περίτρανα, πως πρέπει, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι απ' τους αντιπροσώπους τους να συστρατευθούν σε μια προσπάθεια διάσωσης της κοινωνίας, που βιάζεται βάναυσα από νεοφιλελεύθερες ασκούμενες πολιτικές.

Ωστόσο, δύναται να διερωτηθεί κανείς, εάν όντως έγινε αντιληπτό το μήνυμα της κάλπης απ' τους ''εκλεκτούς'' των Ελλήνων. Είναι εφικτή μια προοπτική συνεργασίας για την πολιτική ζωή του τόπου μας;

Η απάντηση που εδόθη, σαφής. Για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση η χώρα μας οδηγήθηκε σε υπηρεσιακή κυβέρνηση ενός μηνός για τη διεξαγωγή νέων εκλογών, εξαιτίας της αδυναμίας σχηματισμού μιας αντίστοιχης, σταθερής, έπειτα από μια εκλογική -γιορτή κατά τ' άλλα για τη δημοκρατία- διαδικασία. Οι αρχηγοί των πολιτικών μας φορέων προτάσσοντας το πολιτικό και επ' ουδενί το εθνικό συμφέρον δεν κατάφεραν να τα βρουν, αυξάνοντας παράλληλα την αγωνία κάθε επαγγελματία, κάθε οικογενειάρχη, κάθε νέου συμπατριώτη μας.

Συγκεκριμένα. Οι μεν τέως ηγεμόνες του δικομματικού μας συστήματος, θολωμένοι απ' την καταβαράθρωση των ποσοστών τους, επέστρεφαν άρον άρον τις διερευνητικές εντολές. Ο δε εκκολαπτόμενος ''μεσσίας'' και εκπρόσωπος της Αριστεράς της διαμαρτυρίας, του απομονωτισμού και της αυτοαναίρεσης, θαμπωμένος απ' την εκτόξευση της δυναμικής των συνιστωσών του λειτουργούσε και συνεχίζει να λειτουργεί ως ένας άλλος ντελάλης του περιβόητου <<λεφτά υπάρχουν>>. Πουλάει φρούδες ελπίδες περί μιας αντικειμενικά ανέφικτης -απ' τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις του ΚΚΕ- κυβέρνησης αριστερής προέλευσης, αναλώνοντας τον κρίσιμο για την πατρίδα χρόνο σε συσκέψεις με εργατοπατέρες, εξωκοινοβουλευτικούς και κάθε άλλου είδους φορείς, αρνούμενος να παραδεχτεί δημόσια την επιθυμία του να ασκεί μονάχα αντιπολίτευση και να μετάσχει σε συλλαλητήρια. Τέλος ο φερόμενος ως εκπρόσωπος μιας κυβερνώσας Αριστεράς απεδείχθη κατώτερος -ας ελπίσουμε προσωρινά- των προσδοκιών, χάνοντας μια ιστορική ευκαιρία, καθώς η συμμετοχή του σ' ένα εγχείρημα που πρωτεύοντα ρόλο θα διαδραμάτιζαν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας -οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν θα έθεταν τη χώρα εκτός ευρωζώνης- και τα φερέγγυα πρόσωπα, θα οδηγούσε πολύ πιθανώς στη σταδιακή απαγκίστρωση απ' τα αντιλαϊκά Μνημόνια.

Παρόλα τα παραπάνω, στη δημοκρατία δεν υφίστανται αδιέξοδα. Οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν έστω μια δεύτερη, ιστορική όμως ευκαιρία ώστε το μήνυμα του ελληνικού λαού να γίνει πράξη. Απαιτείται μια πανστρατιά μεταξύ πολιτικών και πρωτίστως πολιτών για να τεθούν οι βάσεις για ένα καλύτερο, πιο αισιόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό μέλλον. Διότι η ουτοπία στην οποία όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε, μας έφτασε στο έσχατο σημείο. Και εάν οι παρόντες πολιτικοί αρχηγοί αποδειχθούν για μια ακόμη φορά κατώτεροι των περιστάσεων, τότε θα πρέπει να αναζητηθεί ένας ηγέτης, το κύρος, η προσωπικότητα και η μαχητικότητα του οποίου θα μπορούσε να ενώσει ξανά τους κινούμενους όχι μόνο στο φιλελεύθερο χώρο -τους ταυτιζόμενους με τις παραδοσιακές θέσεις της κεντροδεξιάς ευρωπαϊκής παράταξης-, αλλά όλους τους πατριώτες. Και ο ηγέτης αυτός υπάρχει...

morias now