Η google σήμερα για να τιμήσει την συγγραφέα Μαίρη Σέλλεϋ της αφιερώνει το logo της. 213 χρόνια πέρασαν από τις 30 Αυγούστου του 1797 όταν στο Λονδίνο γεννήθηκε η συγγραφέας που είναι γνωστή για το Φράνκενσταϊν.Σήμερα ο «Φράνκενσταϊν» (μαζί με τον ..........
«Δράκουλα» του Μπραμ Στόουκερ) κρατεί σταθερά την πρώτη θέση στη γοτθική φιλολογία, εμπνέοντας δεκάδες συγγραφείς και σκηνοθέτες. Γιατί το μήνυμα που περικλείει ξεπερνά το ίδιο το έργο.
Βασανισμένος ο ήρωας του βιβλίου από τύψεις και φρικτές ενοχές για το δημιούργημα του που με τόσο μόχθο κατάφερε να του εμφυσήσει ζωή, τρομοκρατημένος μπροστά στην απέραντη βλασφημία που έχει διαπράξει απέναντι στο Θεό προσπαθώντας να τον μιμηθεί δίνοντας ή αφαιρώντας ζωή, θα δει ένα-ένα τα αγαπημένα του πρόσωπα να οδηγούνται στο θάνατο από το χέρι του δημιουργήματος του και ο ίδιος θα χαθεί στην προσπάθεια του να εξοντώσει τον απαίσιο εφιάλτη που στοίχειωσε την ζωή του.
Η Μαίρη Σέλλεϋ δημιούργησε ένα σταθμό στην φιλολογία του είδους. Σταθμό για το ύφος, τη ζωντάνια, την πρωτοτυπία του θέματος, την φαντασία. Σταθμό όμως και για την σύνδεση του μύθου με τις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Τη μοναξιά του διαφορετικού, την βλάσφημη προσπάθεια υποκατάστασης της φύσης, την προσπάθεια του ανθρώπου να φτάσει και να ξεπεράσει το Θεό, την επερχόμενη τιμωρία και την κάθαρση
Ο Φρανκεστάιν ή Σύγχρονος Προμηθέας της Μαίρης Σέλεϋ πρωτοεκδόθηκε το 1818 στο Λονδίνο και είχε τέτοια επιτυχία στο αναγνωστικό κοινό που έγινε το πρώτο σε πωλήσεις βιβλίο εκείνης της εποχής
Εγώ» εξομολογείται η ίδια, «πίεσα τον εαυτό μου να σκεφθεί μια ιστορία. Σκεφτόμουν, στοχαζόμουν, μάταια όμως. Ένοιωθα εκείνο το κενό που δημιουργεί η ανυπαρξία της έμπνευσης, που είναι η μεγαλύτερη δυστυχία της συγγραφικής δουλειάς, αισθανόμουν εκείνο το κενό που νιώθεις, όταν το φοβερό Τίποτα απαντάει στις αγωνιώδης επικλήσεις μας»
«Ήταν μία η ώρα το πρωί κιόλας. Η βροχή χτυπούσε μονότονα κι αδιάκοπα πάνω στα τζάμια του παραθύρου και το κερί μου κόντευε να σβήσει, όταν μέσα στο μισόφωτο είδα να ανοίγουν τα νωθρά κίτρινα μάτια του πλάσματος· ανάσαινε βαριά και τα μέλη του ταράζονταν από μια σύσπαση.
Πώς μπορώ να περιγράψω τι ένιωσα μπροστά σ’ αυτή την καταστροφή ή πώς να σκιαγραφήσω τη θλιβερή ύπαρξη που με τόσους ατέλειωτους κόπους και φροντίδες είχα προσπαθήσει να φτιάξω; Τα μέλη του ήσαν σε κανονικές αναλογίες και του είχα διαλέξει όμορφα χαρακτηριστικά. Όμορφα! Μεγαλοδύναμε θεέ! Το κίτρινο δέρμα του μόλις και σκέπαζε τους μύες και από κάτω τους τις αρτηρίες· τα μαλλιά του ήσαν κυματιστά και γυαλιστερά μαύρα· τα δόντια του είχαν τη μαργαριταρένια ασπράδα· όλα αυτά όμως τα πλούσια στολίδια δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να έρχονται σε φρικτή αντίθεση με τα ξεθωριασμένα μάτια του που φαίνονταν να έχουν σχεδόν το ίδιο χρώμα με τις σταχτιές κόγχες που ήταν βαλμένα, με τη ρυτιδωμένη επιδερμίδα και τα κατάμαυρα χείλη του».
Πατέρας της Μαίρη Σέλλεϋ ήταν ο Γουίλλιαμ Γκόντγουιν, φιλόσοφος με ριζοσπαστικές ιδέες και εισηγητής της αναρχικής ιδέας στην Αγγλία - η μητέρα της, η Μαίρη Γουόλστοουνκραφτ, ήταν κι αυτή προοδευτική συγγραφέας που δεν υστερούσε σε φήμη. Η Μαίρη βρέφος μόλις δέκα ημερών έχασε τη μητέρα της, που πέθανε με τραγικό τρόπο. Κάτω από την καθοδήγηση και την έμπειρη διδασκαλία του πατέρα της, η Μαίρη από παιδί αποκτά μια πλατιά πνευματική καλλιέργεια. Το 1814 συναντά και πάλι τον άγνωστο ακόμα Πέρσυ Μπ. Σέλλεϋ, τον ερωτεύεται και τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου αλληλοαπάγονται και πάνε στην Ευρώπη. Το 1816, ύστερα από την αυτοκτονία της Χάριετ, της πρώτης γυναίκας του Σέλλεϋ, η Μαίρη κι ο Πέρσυ παντρεύονται. Από τα τέσσερα παιδιά που γέννησε η Μαίρη με τον Σέλλεϋ, μόνο ο Πέρσυ Φλόρενς έζησε. Οι Σέλλεϋ από το 1818 ως τον ξαφνικό θάνατο του Πέρσυ το 1822, έμεναν στην Ιταλία. Ύστερα από τον πνιγμό του Σέλλεϋ, η Μαίρη, μαζί με το γιο της Πέρσυ Φλόρενς, γύρισε στο Λονδίνο όπου συνέχισε να ζει ως επαγγελματίας συγγραφέας.
Από Μadata.gr
ενδιαφέρον
ΑπάντησηΔιαγραφή