Κλείνει το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας;

Π. Μπόζος: «Θα λειτουργήσει πάση θυσία»

Δε χρειάστηκε καιρό για να εγκλιματιστεί στο περιβάλλον του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας ο νέος διοικητής του ιδρύματος Πάνος Μπόζος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην τριφυλιακή πόλη, την οποία εξακολούθησε να επισκέπτεται τακτικότατα, ακόμη κι όταν ζούσε πια στην Αθήνα, οπότε νιώθει ότι επέστρεψε στο σπίτι του. Όσο για τη σχέση του με το Νοσοκομείο, ξεκινά από την εποχή που ο ίδιος ήταν παιδάκι 8 ετών!

Συναντήσαμε τον κ. Μπόζο χθες το μεσημέρι στο ............

γραφείο του, όπου μιλήσαμε για τα νέα του καθήκοντα και το μέλλον του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας. Οι συζητήσεις περί κλεισίματος ή αλλαγής ρόλου του ιδρύματος, που εντάθηκαν τελευταία, έχουν θορυβήσει και τον ίδιο.

Ένας μαθηματικός στην Υγεία;
Μπορεί να μην έχω σχέση με την Υγεία, όμως ασχολούμαι χρόνια με έναν κρίσιμο τομέα που παρεμβαίνει άμεσα στα προβλήματα των πολιτών, την τοπική αυτοδιοίκηση. Για 20 χρόνια ήμουν δημοτικός σύμβουλος, αλλά και υποψήφιος δήμαρχος, στο Δήμο Κηφισιάς, επομένως θεώρησα και αυτή την πρόταση της κας υπουργού ως μία πρόκληση για άμεση προσφορά στον πολίτη. Δεν είναι εύκολος τομέας, αλλά έχω θέσει ένα προσωπικό στοίχημα, ότι μπορώ στο Νοσοκομείο της πόλης που γεννήθηκα και μεγάλωσα, να προσφέρω.

Το χρωστάω σ’ αυτή την πόλη. Όλα τα προβλήματα και οι ιδιαιτερότητες, μπορούν να αντιμετωπιστούν. Ένα νοσοκομείο είναι και αυτό μια μονάδα διοικητική, με στόχο την εξυπηρέτηση των πολιτών. Το χρωστάμε και στον μεγάλο δωρητή του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας, Γεώργιο Αλεξόπουλο, που σε κρίσιμες στιγμές ένιωσε την ανάγκη να δωρίσει την περιουσία του για την ίδρυση αυτού του Νοσοκομείου. Βάζω και για μένα τον πήχυ ψηλά και δεν έχω καμία διάθεση να περάσω από κάτω.

Η σχέση με την Κυπαρισσία παρέμεινε στενή, αν και δε ζούσατε μόνιμα εδώ…
Όχι μόνο στενή, οι δεσμοί είναι ακατάλυτοι. Η ζωή μάς ανάγκασε να ξεριζωθούμε κι εμείς τη δεκαετία του ΄60, ψάχνοντας άλλες πολιτείες, όμως πάντα είχαμε εδώ το λιμάνι μας. Όλ’ αυτά τα χρόνια, σε κάθε ευκαιρία, φρόντιζα να γυρίζω. Τώρα, πιστεύω ότι ολοκληρώθηκε ο κύκλος της περιπλάνησης και εγκαθίσταμαι πλέον οριστικά στην Κυπαρισσία. Εδώ μεγάλωσα, εδώ πήγα σχολείο μέχρι τα 18, εδώ ήταν οι πρώτες εμπειρίες, εδώ πόνεσα, εδώ είναι οι δικοί μου άνθρωποι, εδώ είναι θαμμένοι οι γονείς μου, είμαι δεμένος με την Κυπαρισσία.

Γνωρίζετε, λοιπόν, και το Νοσοκομείο της…
Η σχέση μου με αυτό το χώρο ξεκίνησε, όταν παιδάκι, 8 ετών, αναγκάστηκα από τη ζωή να βγω στην εργασία. Θυμάμαι τον εαυτό μου, φορτωμένο μ’ ένα κασελάκι, με λίγα τσιγάρα, δυο σοκολάτες, τρία μπισκότα… Σε αναζήτηση του μεροκάματου, ο πρώτος τόπος κάθε μέρα ήταν το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας. Τότε οι ασθενείς του ήταν εγκαταλειμμένοι στην τύχη τους. Το Νοσοκομείο λειτουργούσε περισσότερο σαν αποθήκη ψυχών. Έτσι το γνώρισα.

Έκτοτε, και δικοί μου άνθρωποι νοσηλεύτηκαν εδώ και με τα παιδιά μου, στις πρώτες τους αρρώστιες, εδώ βρήκαμε καταφύγιο. Το γνωρίζω λοιπόν και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή τη στιγμή λειτουργεί με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Προσφέρει πράγματι υπηρεσίες στους πολίτες της Κυπαρισσίας και, μάλιστα, αυτό τον καιρό, στην οικονομική κρίση που περνά ο κόσμος, το Νοσοκομείο επιτρέπει στους κατοίκους και της ευρύτερης περιοχής να νιώσουν ασφάλεια, γιατί είναι σημαντικό να νιώθει κανείς ασφάλεια στον τομέα της Υγείας.

Αναλαμβάνοντας καθήκοντα, πως βρήκατε την κατάσταση;
Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, που με βασανίζει όλες αυτές τις μέρες. Το Νοσοκομείο έχει εμπλακεί σε μια μάχη για τη δημιουργία νέων χειρουργείων, τα οποία έπρεπε να παραδοθούν πέρυσι τον Αύγουστο. Ο αγώνας μου είναι να λειτουργήσουν άμεσα, γιατί νοσοκομείο χωρίς χειρουργεία, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ανάγκες που πρέπει να αντιμετωπιστούν εδώ, δεν αντιμετωπίζονται πλέον. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπολειτουργούν τμήματα κρίσιμα του Νοσοκομείου.

Όμως, είναι πρωτοπόρο σε έναν άλλο τομέα, τη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, που λειτουργεί σε υψηλότατα επίπεδα, πιστοποιημένη κατά ISO. Την πρώτη φορά που επισκέφθηκα τη ΜΤΝ και είδα τους ανθρώπους που εξυπηρετούνται, τους ρώτησα έναν έναν, εάν είναι ικανοποιημένοι. Ένιωσα την ευγνωμοσύνη τους, για τη λειτουργία αυτής της μονάδας. Γιατί, αν δεν υπήρχε, αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να ταξιδεύουν σε άλλες πόλεις. Έχουμε, μάλιστα, την τύχη, να τη διευθύνει μία εξαίρετη γιατρός, η κα Ζέρβα, αφοσιωμένη στο καθήκον, πραγματικά λειτουργός της Υγείας.

Στον τομέα του προσωπικού τι γίνεται;
Υπάρχουν οι ειδικότητες γιατρών, αλλά πάντα λείπει προσωπικό. Τώρα έχουμε την υπόσχεση της υπουργού για 17 νέους γιατρούς. Το νοσηλευτικό προσωπικό κάνει ηρωικές προσπάθειες, αφού λείπει κόσμος, αλλά επειδή είναι άνθρωποι από την περιοχή, έχουν και αυτοί αντιληφθεί την αναγκαιότητα ύπαρξης του Νοσοκομείου και το έχουν αγκαλιάσει σαν σπίτι τους. Προσφέρουν πέρα από τις δυνάμεις τους, άλλωστε εδώ νοσηλεύονται και οι ίδιοι, φέρνουν τους γονείς τους, τους συγγενείς τους. Είμαστε μια μικρή κοινωνία, δεν είναι απρόσωποι οι ρόλοι, συνομιλούμε και δουλεύουμε σαν οικογένεια, διοίκηση - ιατρικό - νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό.

Με αφορμή την οικονομική κρίση, έχουν ακουστεί προτάσεις ακόμη και για κλείσιμο νοσοκομείων. Της Κυπαρισσίας, ως μικρό περιφερειακό, κινδυνεύει;
Είναι παλιό το σενάριο αυτό και όχι μόνο λόγω κρίσης. Υπάρχουν συμφέροντα, τα οποία δε θέλουν να λειτουργεί το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας. Χρόνια ακούω αυτό το σενάριο.

Όμως, πιστεύω ότι, ειδικά τώρα με την κρίση, είναι απαραίτητο αυτό το Νοσοκομείο. Η κρίση πρέπει να είναι αφετηρία δημιουργίας, ώστε ο πολίτης να νιώσει ασφάλεια. Και δε θα νιώσει ασφάλεια άμα κλείσει το Νοσοκομείο, γιατί θα ξεριζωθούν οικογένειες, πηγαίνοντας στην Καλαμάτα, στον Πύργο, στην Πάτρα, στην Αθήνα.

Θα το λειτουργήσουμε με κάθε δυνατή περικοπή δαπανών ή σπατάλης, αλλά χωρίς να θιγεί το επίπεδο παροχής υγείας. Λέγονται πολλά, αλλά σε αυτή τη συγκυρία και με τον «Καλλικράτη», το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας αναδεικνύεται βασικό εργαλείο Υγείας για τη Δυτική Μεσσηνία. Άρα, όποιο σενάριο και να υπήρχε, ό,τι λόγια και να λέγονταν, αυτό είναι το Νοσοκομείο της Δυτικής Μεσσηνίας. Άλλωστε, μας δεσμεύει και το κληροδότημα, ο αείμνηστος Αλεξόπουλος είχε προβλέψει ότι ο χώρος αυτός πρέπει να λειτουργεί ως νοσοκομείο, αλλιώς χάνεται η περιουσία.

Πριν λίγες μέρες έγινε εκδήλωση στην Καλαμάτα για την Υγεία, από το Ινστιτούτο Επιμόρφωσης του ΠΑΣΟΚ. Και εκεί τέθηκε θέμα για το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας…
Η θέση μου είναι ότι δε μπορεί να τίθεται θέμα ύπαρξης του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας. Νομίζω ότι είναι αδιανόητο αυτή την εποχή. Το Νοσοκομείο εξυπηρετεί 50.000 κόσμο. Που θα πάει αυτός; Δεν είναι δυνατόν περιστατικά από τους Γαργαλιάνους και τη Χώρα να πηγαίνουν στην Καλαμάτα. Να συζητηθεί ο τρόπος λειτουργίας, αλλά όχι η ύπαρξή του.

Είπατε πριν για συμφέροντα, που δε θέλουν το Νοσοκομείο. Αναφέρεστε σε ιδιώτες;
Αισθάνομαι ότι υπάρχουν από παντού συμφέροντα. Βλέπω τώρα, με την ίδρυση της νέας μεγάλης τουριστικής μονάδας, ότι προβλέπεται να επισκέπτονται την περιοχή χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. Που θα εξυπηρετηθούν αυτοί; Ήδη μαθαίνω από ΄δω κι από ΄κει, ότι ιδιώτες ετοιμάζονται να επενδύσουν στον τομέα της Υγείας, με στόχο να εξυπηρετηθεί και αυτό το τουριστικό κομμάτι.

Το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας δε βολεύει κάποιους, ενώ, αν πάψει να λειτουργεί, άμεσα δημιουργείται ένα κενό εδώ. Άρα, πρέπει να το σκεφτούμε πολύ καλά πριν αποφασιστεί οτιδήποτε. Όμως, άλλο είναι η ύπαρξή του και άλλο να βρεθούν τρόποι συνεργασίας και να λειτουργήσει συμπληρωματικά με το Νοσοκομείο Καλαμάτας, της Τρίπολης ή του Πύργου.

Μπορεί να αλλάξει ρόλο; Άλλη πρόταση που έχει ακουστεί, είναι να γίνει ογκολογικό κέντρο…
Δεν έχω άποψη ακόμη. Να το δούμε, όχι μόνο ογκολογικό, θα μπορούσε και κάτι άλλο. Υπάρχουν και άλλες νέες αρρώστιες. Θα μπορούσε να αλλάξει ρόλο, αλλά κάθε σκέψη θα πρέπει να μετρηθεί τρεις και τέσσερις φορές, γιατί, εάν πάψει να λειτουργεί το Νοσοκομείο Κυπαρισσίας, δεν ξαναφτιάχνεται. Ό,τι γίνει, να γίνει στο πλαίσιο της καλύτερης παροχής υπηρεσιών στο σύνολο των κατοίκων της περιοχής.

Πηγή: Θάρρος