[ Μήνυμα αναγνώστη ] Υλοποιούν το δόγμα Οζάλ οι πολιτικοί μας???

Υλοποιείται το δόγμα του Οζάλ:
«Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από ΄δώ μεριά και να τελειώνουμε μ΄ αυτούς»!

Τα τελευταία τρία χρόνια εισέρχονται με αυξανόμενο ρυθμό από τα παράλια και τα σύνορά μας με την Τουρκία περίπου 350.000 μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες τον χρόνο, προερχόμενοι από την Αφρική και την Ασία.

Σε είκοσι χρόνια θα ανέρχονται σε 7 εκατ. άτομα.
Κι αν προστεθούν οι εδώ κατοικούντες και οι ...........

μουσουλμάνοι της δυτικής Θράκης, σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας και την υψηλή τους γεννητικότητα, θα έχουν ισοσκελίσει, αν δεν ξεπεράσουν, τα 9 εκατ. του υπογεννητικού και γηράσκοντος ελληνογενούς πληθυσμού.
Αλλά και σε 8-10 χρόνια θα έχουν ξεπεράσει τα 4 εκατ. άτομα, αποκτώντας τόσο μεγάλη πολιτική ισχύ, που θα είναι αδύνατο να αποτραπεί η συνέχιση και διεύρυνση της εισβολής.
Ούτε μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι από τους κουκουλοφόρους που συνελήφθηκαν στις πρόσφατες ταραχές η πλειονότητα ήταν μετανάστες.
Και αυτά σημειώνονται με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό στη μουσουλμανική θρησκεία και τις παραδοσιακές σχέσεις φιλίας των Ελλήνων με τον αραβικό κόσμο.

Σε αντίθεση με τους μέχρι σήμερα μετανάστες από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που έχουν αρχίσει να ενσωματώνονται ομαλά στην ελληνική κοινωνία, οι νεόφερτοι πολυπληθείς μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, λόγω της ισχυρής πολιτισμικής και θρησκευτικής τους ιδιαιτερότητας, δεν είναι ενσωματώσιμοι σε διαφορετικές κοινωνίες, όπως είναι γνωστό από πολλά παρόμοια φαινόμενα (Βοσνία, Μαυροβούνιο, Λίβανος κ.λπ.).

Η τεράστια αριθμητική παρουσία τους θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες, εκρηκτικές καταστάσεις.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των μουσουλμάνων γαλλόφωνων, γάλλων υπηκόων της Αλγερίας, που πριν από πολλές γενιές μετανάστευσαν στη μητροπολιτική Γαλλία και ουδέποτε ενσωματώθηκαν στην εκεί κοινωνία.

Η Γαλλία είναι μια χώρα με 65 εκατ. ομοιογενείς κατοίκους, που μπορούν εύκολα να υπερκεράσουν μικρότερες πληθυσμιακές ομάδες.
Το ίδιο ισχύει με την Ιταλία των 60 εκατ. και τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Μικρότερα πληθυσμιακά κράτη έχουν λάβει δρακόντεια μέτρα αποτροπής του φαινομένου, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις όπου εκκολάπτεται το αποτρόπαιο «αυγό του φιδιού».

Οι δουλέμποροι διακινητές έχουν έδρα τους την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη και κυκλοφορούν ελεύθεροι και ασύδοτοι.
Λειτουργούν υπό την αιγίδα του επίσημου ή του βαθέος τουρκικού κράτους και έχουν γνωστή διεύθυνση και τηλέφωνα για τον κάθε ενδιαφερόμενο!
Στην Κωνσταντινούπολη πολλοί λαθρομετανάστες συγκεντρώνονται στις περιοχές Κουμ Καπί και Γελσικόι και ένα από τα «ξενοδοχεία» όπου μένουν ονομάζεται Μερβέ.
Στη Σμύρνη συγκεντρώνονται κυρίως στην περιοχή Μπασμάν, κοντά στον ζωολογικό κήπο, και εγκαθίστανται προσωρινά μεταξύ άλλων και στα «ξενοδοχεία» Χοριγιάτ και Όνκα.

Με τους εδώ συνεργάτες τους οι δουλέμποροι μεταφέρουν το «εμπόρευμα» μέσα από τα θαλάσσια και εδαφικά μας σύνορα, χρησιμοποιώντας ακόμα και κρατικά πλοιάρια.
Τους προωθούν επίσης με ταχύπλοα, ιστιοπλοϊκά ή φορτηγίδες, αποβιβάζοντάς τους στη μητροπολιτική χώρα, σε νησιά του Αιγαίου, στην Εύβοια, στο Λαύριο, στον Πόρο, μέχρι και στα λιμανάκια της Βάρκιζας!
Επίσης τους μεταφέρουν και αεροπορικώς από χώρες της Ασίας και της Αφρικής, με πλαστά έγγραφα.
Πρόκειται για εφαρμογή στην πράξη του δόγματος Οζάλ, ότι «δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αφού αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ μεριά και να τελειώνουμε μ' αυτούς».
Το βαθύ τουρκικό κράτος έχει άλλωστε ιστορική ειδίκευση σε κάθε τύπου εθνοκαθάρσεις.

Και εδώ πρόκειται για μια απλοϊκή, σατανική και αποτελεσματική σύγχρονη πρακτική.
Βέβαια η Τουρκία έχει υπογράψει τη διεθνή σύμβαση όπου υποχρεούται να δέχεται τους λαθρομετανάστες που προωθούνται από το έδαφός της, την οποία βέβαια τη γράφει στα «παλαιά της υποδήματα».
Ενώ η Ελλάδα τηρεί καθ' υπερβολήν τον κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ, που έχει υπογράψει το 2003, σύμφωνα με τον οποίο η υποχρέωση για τη διαχείριση των λαθρομεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκει στην πρώτη χώρα εισαγωγής τους.
Έτσι, σχεδόν οπουδήποτε στην Ευρώπη συλληφθεί ένας λαθρομετανάστης, προωθείται στην Ελλάδα, η οποία έχει μεταβληθεί σε «τοξικό υποδοχέα» του προβλήματος από τους «κουτόφραγκους».

Η πολυπολιτισμική ή διαπολιτισμική κοινωνία στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης λειτουργεί ομαλά σε μεγάλες χώρες όπως η ΗΠΑ, όπου έχει διαφυλαχθεί η υπεροχή των Αγγλοσαξόνων με το σύστημα της εθνολογικής ποσόστωσης της εισροής μεταναστών.

Στην περιφέρεια της Γης, παρόμοιες πρακτικές μπορεί να οδηγήσουν στην εξαφάνιση των εθνών-κρατών, όπως έχει συμβεί με πολλά ιστορικά προηγούμενα. Αν δεν προβληματιστούμε σχετικά, τότε υιοθετούμε τη μελλοντική διάλυση της εθνολογικής και κοινωνικής μας συνοχής.
Η «μικρή πλην έντιμος Ελλάς» φυσικά δεν είναι σε θέση να περιθάλψει το 1 δισ. των λιμοκτονούντων παγκοσμίως, των αποβλήτων του παγκόσμιου καπιταλισμού που επιζητούν δικαίως μια θέση στη ζωή.

Η παγκόσμια φτώχεια δεν λύνεται με τη φιλανθρωπία
Οι δουλέμποροι διακινητές των λαθρομεταναστών εισπράττουν 3.000-6.000 δολάρια το κεφάλι για τη διακίνηση του «εμπορεύματος», οι ιδιοκτήτες των βρωμερών πολυκατοικιών στα γκέτο της Αθήνας ενθυλακώνουν φοροδιαφεύγοντας 3-7 ευρώ την ημέρα ανά άτομο, που αναλογούν σε 20-60.000 ευρώ τον μήνα, και οι έμποροι ναρκωτικών και πορνείας τούς εντάσσουν στο εγκληματικό τους κύκλωμα στο κέντρο της χώρας, που έχει μεταβληθεί σε γκέτο του εγκλήματος και της ντροπής.
Και οι «ιθαγενείς» που διαμαρτύρονται χαρακτηρίζονται ρατσιστές!



*****************************************

Γιατί τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού; το ύπουλο σχέδιο
Είχα προβληματιστεί έντονα γιατί το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τους μετανάστες δίνει δικαίωμα κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας στα 18 για όσα παιδιά πηγαίνουν στις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.

Ώσπου διαβάζοντας ξανά το νομοσχέδιο συνειδητοποίησα τον λόγο:

Τέκνο αλλοδαπών που έχει παρακολουθήσει τις τρεις πρώτες τάξεις υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα και κατοικεί μόνιμα στη χώρα αποκτά την ελληνική ιθαγένεια με την ενηλικίωσή του εφόσον υποβάλλει σχετική δήλωση και αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο του δήμου της μόνιμης κατοικίας του το αργότερο εντός τριετίας από την συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας του.

Εφόσον το παιδί "κατοικεί μόνιμα στη χώρα" και λαμβάνει την ιθαγένεια "από την συμπλήρωση του 18ου έτους" της ηλικίας του, τί κάνει όταν τελειώσει την Τρίτη Δημοτικού και μέχρι να γίνει Έλληνας πολίτης;

Η αρχική μου ιδέα είναι πως αυτή η διάταξη αφήνει παραθυράκι για εκμετάλλευση ανηλίκων, οι οποίοι θα μπορούσαν να μεγαλώσουν στην Ελλάδα και να γίνουν πολίτες ακόμα κι αν δεν τελειώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Όμως υπάρχει μια πιο ύπουλη εξήγηση: τα παιδιά μετά την Τρίτη Δημοτικού στο ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα θα μπορούν να εγγράφονται σε μη ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα, π.χ. σε αλβανικό σχολείο, Μουσουλμανικό μαντράσα, ή οποιοδήποτε άλλου τύπου σχολείο, και να ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους εκεί.

Η κυβέρνηση, μέσα στην πολυπολιτισμική της υστερία δεν θέλει να επιβάλει σε αλλοδαπούς μετανάστες την ελάχιστη προϋπόθεση της 9ετούς υποχρεωτικής ελληνικής παιδείας. Θέλει να σεβαστεί τον "πολιτισμό" και να ανεχτεί τη "διαφορετικότητα" των μεταναστών, επιτρέποντάς τους να αναπτύξουν μια παράλληλη δική τους εθνικοθρησκευτική παιδεία.


Κατά τη ρωμαϊκή αντίληψη, Ρωμαί­ος πολίτης είναι όποιος υπάγεται στο ρωμαϊκό δίκαιο. Η ελληνική αντίληψη για το ποιος είναι Έλ­ληνας είναι εντελώς διαφορετική. Η αρχαία Ρώμη είναι μία πόλη που κατακτά μόνη της όλο σχεδόν τον αρχαίο κόσμο. Οι ελληνικές πόλεις είναι όμως πολλές και συχνά πολε­μούν μεταξύ τους. Την έννοια του Έλληνα τη διαμορφώνει ο κοινός πολιτισμός. Αυτό το διατυπώνει ήδη ο Ισοκράτης στον Πανη­γυρικό και από τότε δεν έχει αμφισβητηθεί. Επειδή η Αθήνα είναι τότε το σημαντικότερο κέντρο πολιτισμού, αυτή «έχει κάνει το όνο­μα των Ελλήνων να μην φαίνεται πια ότι είναι όνομα του γένους αλλά του τρόπου σκέψε­ως και περισσότερο να αποκαλούνται Έλλη­νες όσοι μετέχουν στην παίδευση μας παρά όσοι μετέχουν στην κοινή φύση», δηλαδή στο σύνολο των ιδιοτήτων της διάνοιας και της ψυχής («το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας»).
Πολύ περισσότερο από το ότι έτυχε κανείς να γεννηθεί Έλληνας και να έχει τον ελλη­νικό χαρακτήρα, την ιδιότητα του Έλληνα την αποκτά κανείς με την παίδευση που συνηθίζουν οι Έλληνες. Κανένας, λοιπόν, δεν αποκλείεται εκ προοιμίου. Αρκεί να εν­στερνιστεί αυτή την παίδευση, που δεν την παίρνει μόνο στο σχολείο, αλλά σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, δηλαδή σε πανηγύ­ρια, αθλητικούς αγώνες, γάμους και κηδείες, αλλά και στην οικογένεια και στην αγορά. Με άλλα λόγια, η ιδιότητα του Έλληνα σχε­δόν ταυτίζεται μετην εθνική συνείδηση, που αναπτύσσεται στην Ευρώπη περί τη Γαλλική Επανάσταση. Έλληνας είναι όποιος έχει ελ­ληνική συνείδηση.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ