Γιάννης Σάκουλας: Ένα μήνυμα για την μεγαλύτερη σιενισφορά μου για την περιοχή της Τριφυλίας και οχι μονο

Αγαπητοί συντοπίτες του Δήμου Τριφυλίας.

Σας ανακοινώνω σήμερα μια πράξη - ένα έργο μου που για μένα είναι ότι καλύτερο έχω πετύχει στη ζωή μου, πέραν της οικογένειάς μου.

Ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, κλήθηκα ένα βράδυ του Νοεμβρη του 2012 σε μια επιτροπή που θα αποφάσιζε για το κλείσιμο ή όχι του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας.
Παρίστατο .....

βουλευτής της ΔΗΜΑΡ τότε εκπροσωπώντας την υφυπουργό Υγείας κα Σκοπούλη επίσης μέλος της Δημαρ στη συγκυβέρνηση της εποχής εκείνης.

Ακούστηκαν ισχυρές απόψεις και αιτιολογήσεις για κλείσιμο του Νοσοκομείου, και ήρθε η σειρά μου να μιλήσω τελευταίος. Είπα: Τη Μεσσηνία τη χωρίζει στη μέση το βουνό από την Κορώνη μέχρι την Κυπαρισσία, σε ανατολική και δυτική Μεσσηνία, σε βαθμό τέτοιο που δεν γνωρίζουν οι μεν τις παραλίες των δεν της άλλης πλευράς.

Αριθμεί η δυτική Μεσσηνία γύρω στους 100.000 ανθρώπους το χειμώνα και 250.000 το καλοκαίρι, υπάρχει ένα σταυρός στους τουριστικούς χάρτες σημείο αναφοράς για τους τουρίστες, θα τον αφαιρέσετε; ρώτησα τους παρισταμένους αν κάποιος απ’ αυτούς έχει τύχει να βιαστεί από την Κυπαρισσία να επιστρέψει στην Καλαμάτα και αν το κατάφερε, στο δυσεπίκινδυνο δρόμο, και ας σκεφτεί ο καθένας πως ο πατέρας θα μεταφέρει το παιδί με σπασμένο το χέρι να το πάει στο νοσοκομείο της Καλαμάτας, κινδυνεύει να σκοτωθεί ο ίδιος το παιδί και οι διερχόμενοι από το αντίθετο ρεύμα. Και ποιος ξέρει μετά πόσα χρόνια θα γίνει ο δρόμος Καλό Νερό Τσακώνα;

Ως μαθηματικός τεχνοκράτης ζήτησα δε να καταγραφεί η επισκεψιμότητα κάθε κλινικής το Γενάρη αλλά και τον Αύγουστο, και αν κάποια κλινική δεν «δουλεύει» ας αφαιρεθεί,είπα επί λέξει. Ενημέρωση δίνω δεν παρακαλώ.

Το αποτέλεσμα ήρθε δευτερόλεπτα μετά, και με ”σήκωσε” στον αέρα.
Οι παριστάμενοι 15 περίπου τον αριθμό, έδειξαν όλοι εμένα και αναφώνησαν ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, Αποφασίστηκε εκείνη τη στιγμή ακύρωση της σκέψης για κλείσιμο του νοσοκομείου και μετατροπή του σε Κέντρο Υγείας μόνο.

Η επιστροφή μου ήταν σαν να έλειπα 20 χρόνια και γύριζα να δω τη μάνα και τον πατέρα μου, το αυτοκίνητο δεν πατούσε στο δρόμο, δεν μπορούσα να πιστέψω τι πέτυχα, όταν μπήκα στο σπίτι μου και ρώτησαν η γυναίκα και τα παιδιά μου τι έγινε, κομπιασμένος ψέλλισα “το νοσοκομείο που έκανα εγχείρηση χολής δεν κλείνει”.....

Με τιμή
Γιάννης Σάκκουλας