Παρατηρώντας αυτά τα χρόνια το πώς τα παιδιά μας εκπαιδεύονται –μορφώνονται στα δυο αυτά σχολεία, έχω βγάλει κάποια .....
συμπεράσματα τα όποια νιώθω την ανάγκη να τα εκφράσω δημόσια!
Ξεκινώντας η σχολική χρονιά, περνανε τουλάχιστον δυο μήνες όπου τα παιδιά δεν έχουν σταθερό πρόγραμμα, έχουν τρίωρα η τετράωρα μέχρι να κατασταλάξουν λίγο πριν τις διακοπές αλλά και μετά το καινούριο έτος, όπου εμφανίζονται κάποιοι καινούριοι εκπαιδευτικοί για να έχουν τα παιδιά τελικά γύρω στα τέλη Ιανουαρίου ένα τελικό πρόγραμμα! Υπάρχει λοιπόν μια γενική χαλαρότητα τους πρώτους μήνες και ξαφνικά μετά τις γιορτές τα παιδιά καλούνται να βγάλουν μια υλη που δεν διδάχτηκαν τους προηγούμενους μήνες, αργά ποιοτικά και ουσιαστικά oπως θα έπρεπε!
Αν ρωτήσεις για την πρόοδο του παιδιού σου τους πρώτους μήνες, για την πορεία του, τις περισσότερες φορές θα ακούσεις από την πλειοψηφία των καθηγητών ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν είναι ευχαριστημένοι, θέλει το παιδί και άλλη δουλεία. Πολλές φορές έχουμε ακούσει και την φράση, πως στο δημοτικό δεν έμαθαν τίποτα τα παιδιά. Όπως και στο λύκειο, υπεύθυνο για την έλλειψη στις γνώσεις θεωρείται το γυμνάσιο.
Και ενώ υπάρχουν καθηγητές που μας συμβουλεύουν: ‘Μην ξεκινάτε φροντιστήρια στα παιδιά σας αφήστε τα να τα βοηθήσουμε εμείς….» {που έτσι φυσικά θα έπρεπε να γίνεται}, όμως οι γονείς βλέποντας το αποτέλεσμα είμαστε αναγκασμένοι να φορτώσουμε τα παιδιά μας με φροντιστήρια, γιατί όσο υπερβολικό και αν ακούγεται το σχολείο μερικές φορές και μερικούς μήνες μοιάζει λες και είναι σε διακοπές!!
Αποτέλεσμα : έχουμε επιβαρύνει τα προγράμματα των παιδιών μας τόσο πολύ που αδυνατούμε να βρούμε ελεύθερο ποιοτικό χρόνο για να περάσουμε μαζί τους!
Τα παιδιά στο μεταβατικό στάδιο από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, είναι φυσικό να συναντούν δυσκολίες, είναι ακόμα ανώριμα να κατανοήσουν έννοιες, ορισμούς, λέξεις, ακόμα και τον τρόπο που πρέπει να μάθουν να μελετούν.
Δυστυχώς στο γυμνάσιο, αντί να ακούσεις εκφράσεις όπως: < Είναι φυσικό ότι τα παιδιά είναι ακόμα ανώριμα να δεχτούν έννοιες, όμως εμείς είμαστε εδώ να τα βοηθήσουμε και να τα καθοδηγήσουμε στην σωστή μελέτη και αντίληψη εννοιών.>
Αντιθέτως, ακούς εκφράσεις όπως: “To παιδί σου έχει ελλείψεις, δεν κατανοεί θέλει βοήθεια και άλλη προσπάθεια!’ κι εσύ ως γονιός νιώθεις ότι πρέπει να βοηθήσεις με όποιο τρόπο! Μα αναρωτιέμαι ποιος είναι ο σωστός τρόπος; Φυσικά τα παιδιά θέλουν τους γονείς δίπλα τους στην μελέτη τους τα πρώτα χρόνια της ζωής τους ,αλλά όταν πάνε γυμνάσιο πρέπει επιτέλους να πετανε μόνα τους, οι γονείς μια γενική ερώτηση, μια επιτήρηση. Με την ουσιαστική βοήθεια των καθηγητών που θέλουν να δουν αυτήν την πρόοδο στα παιδιά μας και με την δική μας συνεργασία θα μπορούσαμε να δούμε τα παιδιά μας να πετανε ψηλά !
ΟΜΩΣ:
Παρατηρώ μεγάλα κενά στον τρόπο διδασκαλίας και στου κανονισμούς των δυο αυτών σχολείων.
• Υπάρχουν ορισμένοι εκπαιδευτικοί, που δεν θυμούνται σε ποια τάξη έχουν μάθημα και την ώρα που έχουν μάθημα.
• Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που μπαίνουν στο μάθημα τους και μισή ώρα αργότερα {ας τονίσουμε ότι είναι 40λεπτη} . Αναρωτιέμαι τι προλαβαίνουν να διδάξουν;
• Υπάρχουν καθηγητές που σε ερωτήματα μαθητών πάνω στην υλη, απαντούν : Να πρόσεχες! [φυσικά αναφερόμαστε σε παιδιά με πραγματικό ενδιαφέρον]
• Υπάρχουν και κάποιοι που αναθέτουν 10 εργασίες και αν το παιδί ξεχάσει την μια από τις 10 ,θα δεχτεί παρατηρήσεις για την μια ,δηλαδή δεν θα δει ,ούτε θα ενθαρρύνει για τις υπόλοιπες εργασίες!
• Υπάρχουν κάποιοι που δεν κάνουν καν μάθημα στην ώρα τους! Έχουν άλλες υποχρεώσεις! Παίζουν σκάκι η πασιέντζα!
• Υπάρχουν κάποιοι οι όποιοι σε δευτερεύοντα μαθήματα υποβαθμίζουν στα μάτια των παιδιών το μάθημα ,οι όποιοι θα δώσουν έναν μικρό ορισμό και στην συνεχεία θα βάλουν στα διαγωνίσματα 50 σελίδες αποστήθιση, παπαγαλία δηλαδή ,
κατανόηση μηδέν!{ την οποία υλη δεν έχουν διδαχτεί}
• Υπάρχουν κάποιοι που στέλνουν τα παιδιά σε θελήματα έξω από τον χώρο του σχολείου.
• Υπάρχουν καθηγητές που δίνουν άδειες στα παιδιά να φύγουν χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς τους!
Και με αυτούς τους κανονισμούς του σχολείου; Μεγάλη απορία την έχω!!! Ότι να ναι!! Επιτρέπονται κινητά τελικά; Πότε κλείνει και ανοίγει η πόρτα του σχολείου; Πότε επιβάλλονται τιμωρίες και για πιο λόγο, για κάτι που την μια το επιτρέπουμε και την άλλη φόρα το απαγορεύουμε ; επιτέλους ας έχουμε μια σταθερή γραμμή!
Εκδρομές !!
Άλλο ένα σημαντικό θέμα! Εμείς οι γονείς στηρίζουμε και θέλουμε εκπαιδευτικές εκδρομές για τα παιδιά μας! Όμως χρειάζεται μια οργάνωση που την έχουμε επισημάνει πολλές φορές ! Γνωστοποιούμε στους γονείς τον προορισμό της εκδρομής, το που ακριβώς θα πάνε τα παιδιά ,τον χαρακτήρα της εκδρομής και το κόστος. Αφού συμφωνούμε , όσοι συμφωνούμε καταθέτουμε τα χρήματα και για όσα παιδιά θέλουν να έρθουν αλλά αδυνατούν να συμμετέχουν θα βρούμε μια λύση ο σύλλογος γονέων και ο σύλλογος διδασκόντων σε συνεργασία! Ας μην φέρνουμε τα παιδιά μας σε δύσκολη θέση να μοιράζουν λαχνούς!
ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ τα παιδιά για το ύφος και την γλώσσα ενός κειμένου, για τις παρομοιώσεις και τα κοσμητικά επίθετα ,τις εικόνες και τις μεταφορές! Ας γίνουμε λίγο προσεκτικοί όμως με το ύφος και την γλώσσα που εμείς χρησιμοποιούμε στα παιδιά, και τις εικόνες που εμείς τους δημιουργούμε!
Έχω ακούσει από καθηγητές Λυκείου: “Είχαμε τόσες επιτυχίες από το Λύκειο μας στις πανελλήνιες την φετινή χρονιά!’ και αναρωτιέμαι για τις όποιες επιτυχίες , ποιος βοήθησε αυτά τα παιδιά; Που οφείλονται αυτές οι επιτυχίες; Μήπως στο ότι γονάτισαν οι τσέπες των γονιών; Μήπως ότι όλη η δουλεία έχει βγει έξω από το χώρο του σχολείου; και τα παιδιά που δεν έδωσαν η δεν πετυχαν σε κάποια σχολή ,τι είναι αυτά; Μέσα σε αυτά τα παιδιά, υπάρχουν παιδιά χωρίς την οικονομική δυνατότητα για φροντιστήρια και σπουδές, αυτά τα παιδιά τι; Τι έκανε το εκπαιδευτικό σύστημα για αυτά τα παιδιά; Μέσα σε αυτά τα παιδιά ,υπάρχουν αυτά που απλά δεν πίστεψαν σε αυτά τα έξι χρονιά διαδρομής ότι μπορούν να τα καταφέρουν, υπάρχουν παιδιά με αλλά χαρίσματα στον αθλητισμό ,τα καλλιτεχνικά και σε άλλα, για αυτά τα παιδιά τι έκανε το σύστημα;
Τελειώνοντας, γιατί νοιαζόμαστε για το πώς βαθμολογεί το σύστημα τα παιδιά όταν το ίδιο το σύστημα δεν βαθμολογεί τους λειτουργούς του; Γιατί μας καθορίζουν το τι είναι το παιδί μας, καλός –μέτριος-κακος μαθητής όταν τα παιδιά έχουν χάσει όλη την χαρά της γνώσης; Πρέπει ολoι μας ο καθένας στον τομέα του να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας. Το κάθε παιδί θέλει τον χρόνο του για να ωριμάσει ,δεν είναι όλα τα παιδιά ιδια,το κάθε παιδί έχει χαρίσματα, μα πόσα ταλέντα στον αθλητισμό, στην ζωγραφική ,στην θεατρική αγωγή, αυτά τα παιδιά γιατί τα καταδικάζει το δικό μας σύστημα;
Όλοι μπορούμε να μάθουμε αρκεί να υπάρχει θέληση και η χαρά στην διαδρομή! Τα σχολεία δεν είναι ξενοδοχείο ,ούτε παιδικός σταθμός όπου παρκάρουμε τα παιδιά μας! Το σχολείο εκπαιδεύει και μορφώνει και εκτός από το να δίνει γνώσεις ,φυτεύει και αξίες στις καρδιές των παιδιών. Ο εκπαιδευτικός περνά αρκετές ώρες με τα παιδιά μας, μπορεί να αγγίξει μια ψυχή για πάντα αλλά και μπορεί να τσακίσει τα φτερά του απο το να πετά ψηλά!
Ξέρω ,ίσως απαντήσετε πως το σύστημα δεν βοήθα από μόνο του τους εκπαιδευτικούς να κάνουν την δουλειά τους σωστά. Πως αυτά είναι προβλήματα που συναντάμε στα περισσότερα σχολεία της χώρας, και όχι μόνο στην μικρή μας πολη. Πως και οι καθηγητές άνθρωποι είναι και έχουν τα δικά τους προβλήματα .Και εγώ θα σας ρωτήσω, που είναι το φιλότιμο που χρειάζεται να υπάρχει σε επαγγέλματα σαν αυτό που διαμορφώνουν ψυχές και χαρακτήρες ανθρώπων; Γιατί αυτό το σύστημα το διαιωνίζουμε με τις πράξεις η με την αδιαφορία μας; Που είναι η αγάπη και η καθοδήγηση του «δυνατού» καθηγητή προς τον «αδύναμο » μαθητή;
Τέλος, προσωπικά ,θέλω να ευχαριστήσω αυτούς τους δυο η τρεις καθηγητές που κάνουν την διαφορά, αυτούς που διάλεξαν να αγγίξουν μια ψυχή για πάντα! Τους ξέρουμε ,τους εκτιμούμε, αναγνωρίζουμε την δουλεία τους! Ευχαριστώ τον καθηγητή που έλεγξε το γραπτό του παιδιού μου, που του έγραψε ένα λόγο ενθάρρυνσης, που του εξήγησε τα λάθη του! Ευχαριστώ αυτόν τον καθηγητή που έδειξε υπομονή μαζί του και προσπάθησε να βρει τρόπους να τον προσεγγίσει, ευχαριστώ τον καθηγητή που έκατσε δίπλα του και έλυσε τις απορίες του ,ευχαριστώ τον καθηγητή που την ώρα της γυμναστικής ,γύμνασε και ενθάρρυνε το παιδί στο να αθλείται!
ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ ΗΒΑ
Ένα έχω να πω ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! Μπορεί σε κάποιους που δεν γνωρίζουν όλα αυτά να ακουστούν υπερβολικά και όμως αποτυπώσατε ακριβώς την εικόνα που έχει πλέον το εκπαιδευτικό μας σύστημα...Εύχομαι αυτή η κίνηση να επιφέρει την αφύπνιση και την ενεργοποίηση όλων μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή