Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει στην ......
«ΥΧ» ο Γιάννης Πάζιος από την Ένωση Μεσσηνίας, «η Μεσσηνία στις καλές της περιόδους έχει πλέον παραγωγή που κυμαίνεται στους 1.500 τόνους, όταν κάποτε έφτανε τους 4.000 τόνους. Μάλιστα, την περσινή χρονιά, ακυρώθηκαν και σημαντικά συμβόλαια από το εξωτερικό, αφού δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στη ζήτηση».
Σύμφωνα με τον Γιάννη Πάζιο, «με δεδομένο ότι το προϊόν είναι εξαγώγιμο κατά 90%-95%, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο η πολιτεία να στηρίξει το αίτημα των παραγωγών για να στηριχθεί οικονομικά η προσπάθεια ανανέωσης των αμπελώνων, προκειμένου η σταφίδα να ανακάμψει και έτσι να παράγονται οι ποσότητες που απαιτούνται». Δυστυχώς, όμως, εξηγούν οι Μεσσήνιοι, η εγκατάλειψη της σταφίδας και η στροφή στην επιδοτούμενη ελιά ήταν η αρχή του τέλους.
Μάλιστα, όπως πολλοί εξηγούν, πρόκειται για μια δύσκολη καλλιέργεια, γεγονός που σε συνδυασμό με τη δημογραφική γήρανση στον αγροτικό πληθυσμό, η μείωση της παραγωγής ήταν αναπόφευκτη, ακόμα και σε έναν νομό όπως η Μεσσηνία, όπου τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 θεωρείτο νομός παραγωγής της σταφίδας.
«Από τη μία, δεν μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες της αγοράς και, από την άλλη, αρκετοί εγκαταλείπουν την καλλιέργεια, καθώς το κράτος δεν καλύπτει ακόμα την αναδιάρθρωση, που είναι και το ζητούμενο», επισημαίνει στην «ΥΧ» ο πρόεδρος της Ένωσης Μεσσηνίας, Κώστας Κατσούλης. Μάλιστα, ο ίδιος προσθέτει ότι «δικαιολογημένα, λοιπόν, ο κόσμος έχει αρχίσει να κουράζεται και να εγκαταλείπει το προϊόν. Άλλωστε, πρόκειται για μια καλλιέργεια που απαιτεί κόπο και ιδιαίτερη προσοχή».
Ανεκμετάλλευτες δυνατότητες
Την ανησυχία του για το μέλλον της σταφίδας εκφράζει και ο προϊστάμενος της ΔΑΟΚ Τριφυλίας, Αντώνης Παρασκευόπουλος. «Τα τελευταία χρόνια, λόγω της χαμηλής τιμής που έχει η σταφίδα, οι παραγωγοί αρχίζουν να εγκαταλείπουν την καλλιέργεια». Όπως εξηγεί, «τα στοιχεία του Μητρώου δεν ανταποκρίνονται με την πραγματικότητα, αφού οι περισσότεροι που έχουν εγκαταλείψει την καλλιέργεια δεν το έχουν δηλώσει.
Η ελιά κέρδισε έδαφος και εκτόπισε την καλλιέργεια της σταφίδας με ανησυχητικό τρόπο. Αν χάσουμε το προϊόν, θα είναι μία πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, καθώς θα έχει χαθεί μια καλλιέργεια με ιδιαίτερη διατροφική αξία και μεγάλες εξαγωγικές δυνατότητες».
Πρόκειται για ένα προϊόν που έχει μεγάλη ζήτηση στις ξένες αγορές και θεωρείται super food. Αν αναλογιστούμε ότι η κορινθιακή μαύρη σταφίδα εντάχθηκε πριν από λίγους μήνες στον κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, μόνο απογοήτευση προκαλεί.
Κορινθία
Εικόνα εγκατάλειψης επικρατεί και στην Κορινθία. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Αγροτικού Συλλόγου Νεμέας, Κώστα Κωστάκη, «η κορινθιακή αποξηραμένη σταφίδα είναι ένα εξαγωγικό προϊόν που στήριξε την Ελλάδα σε πάρα πολλές στιγμές, παρέχοντας στους παραγωγούς ένα αξιοπρεπές επάγγελμα». Όπως τονίζει, «η σταφίδα εγκαταλείπεται όπως εγκαταλείπεται σιγά-σιγά και η ύπαιθρος, αφού το εισόδημά μας δεν φθάνει πλέον για να ζήσουμε».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η κορινθιακή σταφίδα καλύπτει το 35%-40% της παραγωγής, «αλλά οι περισσότεροι εδώ έχουν οφειλές στο Δημόσιο, γερασμένες καλλιέργειες, οι οποίες δεν ανανεώνονται, καθώς είναι οικονομικά ασύμφορο, με αποτέλεσμα να μειώνεται και η έκταση της καλλιέργειας».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ΕΑΣ Κιάτου, συνεργάτης της Παναιγιαλείου Ένωσης Συνεταιρισμών, Κώστας Παπαβασιλείου, επισημαίνει στην «ΥΧ»: «Είναι δεδομένη η απαξίωση του προϊόντος, αλλά η κορινθιακή σταφίδα είναι ένα προϊόν που έχει μεγάλη διαδρομή και αυτό δεν αλλάζει. Αν και φέτος έχουν γίνει μεγάλες ζημιές που θα επηρεάσουν τη συνολική παραγωγή κατά 30%, η σταφίδα πρέπει να αντέξει και να ξεπεράσει τα προβλήματα που υπάρχουν. Η διαμόρφωση των τιμών τα τελευταία δύο χρόνια είναι σίγουρα ένα θετικό βήμα».
ypaithros xora
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.