Η άρνηση της πραγματικότητας από τον Τζιτζικώστα μεταξύ… Συντάγματος και δημοσκοπήσεων

Το χθες που υπάρχει σε κάθε γενιά… Η υποψηφιότητα του Απόστολου Τζιτζικώστα, ή μάλλον ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να κάνει το positioning του εαυτού του ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, διεκδικώντας να ηγηθεί της παράταξης που συνέδεσε την ιστορική διαδρομή της με το μέτρο, την εθνική ευθύνη και τον σεβασμό στους θεσμούς, επιβεβαίωσε με ηχηρό τρόπο ότι, το παρελθόν από το οποίο διψάει να απαλλαγεί η χώρα, είναι παρόν σε κάθε γενιά.

Δεν είναι απλά και μόνο ότι πέριξ του Απόστολου Τζιτζικώστα .......

συνασπίστηκαν οι πιο συντηρητικές και απολιτίκ δυνάμεις που κινούνται σήμερα στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Δυνάμεις συντήρησης βγαλμένες από το μακρινό εθνικό παρελθόν, όπως οι φιλοβασιλικοί, που λόγω οικογενειακών δεσμών… δίνουν τα ρέστα τους για την υποστήριξη της υποψηφιότητας Τζιτζικώστα, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και μεγάλων συμφερόντων. Κοινώς… διαπλοκής.

Είναι κυρίως το “μεγάλο κενό” που διαπερνά κάθετα και οριζόντια την υποψηφιότητα Τζιτζικώστα. Χωρίς νέες και καινοτόμες ιδέες, χωρίς το “κάτι” που θα τον έκανε να ξεχωρίσει, και να θυμίζει ότι η Γενιά του έβγαλε για παράδειγμα έναν Ματέο Ρέντσι στην Ιταλία. Ανατρεπτικό και χαρισματικό. Όχι με σκηνική παρουσία πολιτευτή… προηγούμενης εποχής.

Με βάση τα παραπάνω, ήταν μάλλον αναμενόμενο να χάσει ο Απόστολος Τζιτζικώστας την ψυχραιμία του. Και, από την προηγούμενη εβδομάδα, να έχει… παραμερίσει την ανάγκη να αρθρώσει πολιτικό λόγο και να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, και να έχει εστιάσει στη… θυματοποίησή του. Από τους Συνταγματολόγους και τις δημοσκοπήσεις.

Τόσο ο ίδιος ο Απόστολος Τζιτζικώστας όσο και το περιβάλλον του, έχουν παραδοθεί στην αυτοκαταστροφική άρνηση της πραγματικότητας.

Άρνηση της πραγματικότητας αναφορικά με την απαγόρευση του Συντάγματος να του δοθεί εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αν εκλεγεί αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και κερδίσει τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, και το… θεσμικό τσίρκο που θα ακολουθήσει, για να διοριστεί από ένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Άρνηση της πραγματικότητας αναφορικά με τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να εκλέγεται από τον πρώτο γύρο, και τον ίδιο τον Απόστολο Τζιτζικώστα να βρίσκεται πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην 3η θέση. Γιατί, μπορεί το “δείγμα” να είναι προβληματικό, και οι δημοσκόποι να έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί όμως να έχουν… συνωμοτήσει κατά του Απόστολου Τζιτζικώστα. Και να βγάζουν, όλες οι εταιρείες, κοινά συμπεράσματα, κοινά ποσοστά, κοινή… μελαγχολία για τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας.

Αυτές τις εβδομάδες που ακολούθησαν την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, ένα βράδυ Σαββάτου σε ώρες… Γιώργου Παπανδρέου, ο Απόστολος Τζιτζικώστας δεν έχασε μονάχα τη μάχη της 22ας Νοεμβρίου για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Έχασε ήδη και την όποια μελλοντική δοθεί, έπειτα από αρκετά χρόνια, και επιλέξει και πάλι να είναι ο ίδιος υποψήφιος, αυτή τη φορά με αντίπαλο κάποιον της δικής του γενιάς.

Τότε, ο Απόστολος Τζιτζικώστας θα συνειδητοποιήσει ότι σήμερα καρφιτσώθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο της Κεντροδεξιάς και της ελληνικής κοινωνίας ευρύτερα, ως… το χθες της δικής του γενιάς.