«Το άρθρο αυτό δεν εκφράζει τις απόψεις του παρόντος blog αλλά μόνον του υπογράφοντος».
Οοι απόψεις μας σε σχέση με του κ. Κώστα Σπανού απέχουν παρασάγγας.
Φυσικά θα φιλοξενήσουμε ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ αντίθετη γνώμη όπως έχουμε υποχρέωση.
Δεν υπάρχει πάντως καμία αμφιβολία, ότι το περιώνυμο αυτό .....
«θαύμα», δεν απέχει πολύ από εκείνα τα ασεβέστατα και απαράδεκτα «εμπόρια θαυμάτων», με τα οποία κάποιοι θρασύτατοι θεομπαίχτες εκμεταλλεύονται συνήθως τις ανθρώπινες ευαισθησίες και τις αδυναμίες πολλών ευκολόπιστων χριστιανών και προσβάλουν με απύθμενο θράσος και χωρίς καμία απολύτως αιδώ, την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία μας. Έχει μείνει εξάλλου χαραγμένη καλά στη μνήμη όλων μας, η θαυματομανία της εποχής εκείνης, που ομαδικά πολλοί Έλληνες έβλεπαν κάθε τόσο και λιγάκι τις μορφές της Παναγίας να σχηματίζονται επάνω στα τζάμια κτηρίων, όπως επίσης και το περίφημο εκείνο «θαύμα» στον Αγιάννη των Φιλιατρών, σύμφωνα με το οποίο «δάκρυζε» δήθεν η εικόνα του Χριστού.(Ίσως, επειδή έβλεπε τα θλιβερά κατάντια και χάλια των ευκολόπιστων οπαδών του…).
Σέβομαι το απεριόριστο δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε ότι ο ίδιος θέλει, αλλά δεν μπορώ εύκολα να δεχθώ και όλα εκείνα τα ανυπόστατα και κακόβουλα κατασκευάσματα κάποιων ασεβέστατων υποκριτών, που υποτιμούν και προσβάλουν βάναυσα την νοημοσύνη της πλειοψηφίας του λαού μας. Θεωρώ δε εντελώς απαράδεκτο, έως και ανήθικο ακόμα, το να κρύβουμε την αλήθεια για οποιοδήποτε λόγο, ακόμα κι αν πρόκειται να αγγίξουμε τα «ιερά και όσια» κάποιας συγκεκριμένης κατηγορίας πιστών. Επειδή λοιπόν το ανύπαρκτο αυτό «θαύμα» ανάγεται σε γεγονότα της εποχής μας, που κάποιοι τα ζήσαμε και τα θυμόμαστε πολύ καλά, οφείλουμε νομίζω να μην κρύψουμε καθόλου την αλήθεια για το «θαύμα» αυτό του 1944 και να καταθέσουμε «άνευ φόβου και πάθους», όλα όσα γνωρίζουμε, για το πώς και από ποιούς φαίνεται να κατασκευάστηκε το παραμύθι αυτό. Για τον λόγο αυτόν θα επιδιώξω τώρα να επιχειρηματολογήσω με πολλά νέα αποκαλυπτικά στοιχεία, προσπαθώντας να αποδείξω και να πείσω όσους ακόμα συμπολίτες μας, επιμένουν να πιστεύουν στο ανυπόστατο αυτό «θαύμα».
Το «θαύμα» αυτό λοιπόν, αποδεικνύεται πως είναι ένα 100% προϊόν μιας μεγάλης μυθοπλασίας, που μάλλον επινοήθηκε από τον ίδιον και στενό κύκλο του πρώην μητροπολίτη Στέφανου, γιατί αυτός το επισημοποίησε και το στήριξε προφορικώς και γραπτώς ύστερα από 40 περίπου χρόνια λήθης. Διευκρινίζω κατ’ αρχάς, ότι δεν επιδιώκω καθόλου να προσβάλω την πίστη κανενός συμπολίτη μας προς τον Άγιο Χαράλαμπο, ούτε και να υπεισέλθω στο κατά πόσον τα «θαύματα» γενικά, υπάγονται ή όχι, στα μεταφυσικά εκείνα φαινόμενα, που προκύπτουν συνήθως από ανθρώπους με μία άκρως διαφορετική -περί Θεού- αντίληψη και με μια επίσης άκρως χαρακτηριστική ψυχοθρησκευτική ιδιοσυγκρασία. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως αντιμετωπίζουν ένα διπλό πρόβλημα, γνωστικό και ψυχολογικό. Το πρώτο μεν αντιμετωπίζεται αρκετά, εάν βέβαια το θελήσουν και οι ίδιοι, αλλά το δεύτερο δυστυχώς δεν παλεύεται με τίποτα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιλέξουν εύκολα, ανάμεσα στην παράνοια και τη λογική, παγιδευμένοι μέσα στον παραπλανητικό και σκοτεινό λαβύρινθο των περιπλεγμένων φαντασιώσεών τους. Θα περιοριστώ λοιπόν μόνο στο να καταθέσω κάποια τρανταχτά επιχειρήματά, που αποδεικνύουν απερίφραστα, ότι το εν λόγω «θαύμα» είναι ανυπόστατο, και προϊόν μιας σκέτης μυθοπλασίας και αφήνω όλα τα υπόλοιπα στην κρίση του καθενός.
Για το θέμα αυτό είχα δημοσιεύσει σχετική επιστολή μου στο Filiatra News και τον περασμένο Φεβρουάριο. Από τα σχόλια που ακολούθησαν, δεν υπήρξαν σοβαρά επιχειρήματα ή μαρτυρίες που να αποδεικνύουν ότι το «θαύμα» αυτό διέθετε κάποια έστω και μικρή δόση αληθείας. Ευελπιστώ ότι τα πολλά νέα στοιχεία που παραθέτω σήμερα, να είναι επαρκή και ικανά για να αποδείξουν -σε κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο- την παντελή ανυπαρξία της εν λόγω «θαυματουργής» επέμβασης του Αγίου, κατά το 1944. (Πληκτρολογήστε στο Google «το θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους στα Φιλιατρά», για να διαβάσετε πολλά σχετικά με το θέμα αυτό δημοσιεύματα).
***
Όλα λοιπόν είναι αποδεδειγμένο, πως ξεκίνησαν από την γνωστή εκείνη επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον μιας γερμανικής φάλαγγας, που έγινε στις 19 Ιουλίου 1944, στο γεφύρι του Μανούσου έξω από την Αγορέλιτσα. Εκείνο τον καιρό ως γνωστόν, δεν κυκλοφορούσαν γρήγορα οι ειδήσεις παρόμοιων γεγονότων στην Ελλάδα, ούτε και ελεγχόταν εύκολα η αλήθεια της κάθε είδησης που τυχόν ερχόταν, λόγω του ότι είχε επιβληθεί μια πολύ αυστηρή λογοκρισία σ’ όλο τον τύπο και το ραδιόφωνο. Δεν μπορούσαμε εύκολα να εξακριβώσουμε, εάν και κατά πόσο ήταν αληθινή η κάθε είδηση που ακούγαμε και η οποία είχε φτάσει σ’ εμάς, από στόμα σε στόμα.
Κανείς λοιπόν δεν ήξερε την πρώτη τουλάχιστον ημέρα, περί του τι ακριβώς είχε συμβεί με το εν λόγω σαμποτάζ στις 19 Ιουλίου 1944. Στα Φιλιατρά έφτασε αμέσως η είδηση ότι σκοτώθηκαν κάποιοι Γερμανοί από ένα σαμποτάζ των ανταρτών που είχε γίνει …«κάπου κοντά», μόνο και μόνο επειδή θα θάβανε τους σκοτωμένους Γερμανούς στο Λιμενάρι, όπου υπήρχε μια μικρή γερμανική αεροπορική μονάδα. Παράλληλα όμως κυκλοφόρησαν τότε και πολλές φοβερές φήμες για τα σκληρά δήθεν αντίποινα που επρόκειτο να επακολουθήσουν. Οι φήμες όμως αυτές ήταν εκείνες που ενέσπειραν τον μεγάλο φόβο, τρόμο και πανικό μεταξύ των κατοίκων της πόλης μας. Όλοι είχαν τρομάξει με τη σκέψη και μόνο των πιθανών απάνθρωπων και φρικτών αντιποίνων -από πλευράς των Γερμανών- μια και ήταν πολύ γνωστές οι άγριες και σκληρές τιμωρίες, που εφάρμοζαν συνήθως οι Γερμανοί σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ο σπόρος για το «θαύμα» του Αγίου Χαραλάμπους, έπεσε και φύτρωσε αμέσως στα μυαλά κάποιων θεοφοβούμενων Φιλιατρινών, κατά την ημέρα της κηδείας των Γερμανών στρατιωτών. Όλα ξεκίνησαν από μιαν εύλογη παρανόηση μερικών φανατικών θεοφοβούμενων πιστών, αλλά πήραν μετά πολύ μεγάλες διαστάσεις από τους διάφορους μυθοπλάστες, που βρήκαν την ευκαιρία να φτιάξουν ένα ολόκληρο θρησκευτικό παραμύθι στα μέτρα τους. Για την ημέρα της κηδείας, είχαν διαταχτεί να μείνουν κλειστά όλα τα καταστήματα των Φιλιατρών και να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι «συν γυναιξί και τέκνοις», στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, απ’ όπου θα περνούσε η νεκρική πομπή. Είχαν δε μαζευτεί στα Φιλιατρά, προς απόδοση τιμών, πολλά γερμανικά στρατιωτικά αγήματα, ανώτεροι Γερμανοί αξιωματικοί, πολλά στρατιωτικά αυτοκίνητα, φιλαρμονικές κλπ, αλλά εκείνο που φόβιζε ιδιαίτερα τον κόσμο, ήταν το ότι υπήρχαν την ημέρα εκείνη πολλές έκτακτες και βαριά οπλισμένες σκοπιές, σε πολλά σημεία της πόλης, για το ενδεχόμενο μιας νέας αιφνιδιαστικής επίθεσης των ανταρτών κατά την ημέρα της κηδείας.
Την ώρα της κηδείας επικρατούσε μεγάλη βουβαμάρα και ανησυχία, μαζί μ’ έναν πρωτόγνωρο φόβο και τρόμο, για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Οι Φιλιατρινοί τα είχαν στην κυριολεξία χαμένα και είχαν ιδίως κατατρομάξει, από την πρωτοφανή κινητοποίηση μεγάλου αριθμού οπλισμένων Γερμανών στρατιωτών και πολλών γερμανικών αυτοκινήτων, που έβλεπαν να λαμβάνει χώρα για πρώτη φορά μέσα στην πόλη τους. Πολλές μαύρες και ανατριχιαστικές σκέψεις περνούσαν από το νου όλων. Και το χειρότερο όλων ήταν, οι ανατριχιαστικές εκείνες φρικιαστικές φήμες που διαρκώς κυκλοφορούσαν για το μακελειό που επρόκειτο να ακολουθήσει μετά την κηδεία. Οι κάτοικοι δεν είχαν το νου τους στη νεκρική πομπή, αλλά μόνο στις βαριά οπλισμένες έκτακτες σκοπιές που είχαν στηθεί σε πολλά σημεία της πόλης. Πολλοί λοιπόν έκαναν συνεχώς το σταυρό τους κατά τη διάρκεια της κηδείας και όχι λίγοι ψιθύριζαν απελπισμένοι με τρεμάμενα χείλη: «Άγιε μας Χαράλαμπε, κάνε το θαύμα σου και σώσε μας». Σταυροκοπιόντουσαν και παρακαλούσαν συνεχώς τον Θεό και τον πολιούχο των Φιλιατρών Άγιο Χαράλαμπο, να τους προστατεύσει, «να κάνει το θαύμα του» και να τους σώσει από όλα εκείνα που φοβόντουσαν.
Και το «θαύμα» όντως έγινε!!! Οι Γερμανοί δεν πείραξαν καθόλου τα Φιλιατρά μετά την κηδεία!!! Δεν χρειαζόταν καμία άλλη τότε εξήγηση, για το πώς και γιατί έγινε αυτό το «θαύμα»! Ήταν «ολοφάνερο»! Ο Άγιος Χαράλαμπος «είχε βάλει το χέρι του» και σώθηκαν!!! Η σπίθα της ψυχολογικής εκείνης παραπλανητικής φαντασίωσης, είχε ανάψει για τα καλά μέσα στα υπερφίαλα μυαλά κάποιων φανατικών θεοσεβούμενων Φιλιατρινών και κανείς δεν μπορούσε -με τίποτα- μετά να την σβήσει. Οι πλέον θρησκόληπτοι και οι θεοφοβούμενοι πιστοί, ήταν ασυγκράτητοι. Είχε φουντώσει μέσα στο νου τους η αναμφισβήτητη πεποίθηση, ότι ήταν ο Άγιος Χαράλαμπος που τους είχε σώσει, κάνοντας το «θαύμα» του και δεν καταστράφηκαν τελικά τα Φιλιατρά. Ως εκ τούτου, δεν ήθελε και πολύ …να πάρουν εντελώς τα μυαλά τους αέρα! Επάνω στην εύλογη παρανόηση αυτή των λίγων φανατισμένων θρησκόληπτων Φιλιατρινών, στηρίχτηκε λοιπόν αρχικά και φτιάχτηκε σιγά-σιγά ύστερα το περιώνυμο αυτό παραμύθι του «θαύματος», που διαδόθηκε εν συνεχεία και στον ευρύτερο κύκλο όλων των …«ευκολόπιστων».
Από στόμα σε στόμα, κυκλοφορούσαν γρήγορα και οι σχετικές με το «θαύμα» αυτό διάφορες φήμες και ο καθένας πρόσθετε και κάτι το «δικό του» σ’ όλα εκείνα τα «θαυμαστά πράγματα» που άκουγε. Δημιουργήθηκε δε κι ένα είδος ανταγωνισμού μεταξύ των πιο φανατικών πιστών, για το ποιος δηλαδή απ’ αυτούς ήταν και ο καλύτερα ενημερωμένος, για εκείνη την «θαυματουργή» επέμβαση του Άγιου. Κάποιος δε περιβολάρης από το Λιμενάρι, είπε πως ο ίδιος ο Γερμανός Διοικητής του είχε εκμυστηρευτεί, ότι είχε δει στον ύπνο του τον Άγιο Χαράλαμπο, ο οποίος και τον διέταξε να μην εκτελέσει την διαταγή που είχε λάβει από την Τρίπολη, για να τιμωρηθούν παραδειγματικά τα Φιλιατρά. Και πολλοί τότε τον πίστεψαν. Ο Άγιος Χαράλαμπος είχε κάνει τελικά το «θαύμα» του, ακούγοντας τις προσευχές των ευσεβών Φιλιατρινών και έτσι γλύτωσαν τα Φιλιατρά!!!
Κανείς όμως δεν σκέφτηκε να αναρωτηθεί τότε, για κάτι το πολύ απλό και πολύ λογικό. Γιατί δηλαδή θα έπρεπε οι Γερμανοί, σώνει και καλά, να θέλουν να τιμωρήσουν τα Φιλιατρά, αφού το σαμποτάζ του ΕΛΑΣ είχε γίνει στην Αγορέλιτσα και κανείς Φιλιατρινός δεν είχε αναμιχθεί άμεσα ή έμμεσα σ’ αυτό; Η λογική όμως με τον φανατισμό, δυστυχώς ποτέ δεν συνυπάρχουν. Κανείς φανατισμένος πιστός δεν ήθελε τότε να ακούσει αντιρρήσεις, επιφυλάξεις και αμφισβητήσεις από κανέναν. Κανείς τους δεν ήθελε να μάθει, το πού ακριβώς είχε συμβεί η επίθεση του ΕΛΑΣ, ούτε και το ποιοι ήταν αναμιγμένοι σ’ αυτήν. Γι’ αυτούς ήταν αρκετό, ότι «ο Άγιος Χαράλαμπος είχε κάνει το θαύμα του»!
Οι περισσότεροι πάντως –λογικά σκεπτόμενοι- Φιλιατρινοί, άκουγαν βέβαια τις φήμες αυτές και αδιαφορούσαν παντελώς, όπως έπρεπε φυσικά και να κάνουν, γιατί η λογική τους δεν τους επέτρεπε να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα παράλογα πράγματα που άκουγαν από τους λίγους εκείνους τους φανατικά θρησκόληπτους συμπολίτες τους. Το δήθεν αυτό «θαύμα» όμως, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, δεν κράτησε πάρα πολύ καιρό και σιγά-σιγά με τα χρόνια ξεχάστηκε παντελώς, απ’ όλους ανεξαιρέτως τους Φιλιατρινούς.
***
Κάποιοι όμως ανέσυραν από τη λήθη που βρισκόταν θαμμένο, ξεχασμένο και αραχνιασμένο επί τριάντα περίπου χρόνια το «θαύμα» αυτό, το ζωντάνεψαν, το ξεσκόνισαν, το καθάρισαν, το γυάλισαν, το αναμόρφωσαν, το υιοθέτησαν πλήρως και το επισημοποίησαν δεόντως. Το έντυσαν με ωραίες φανταστικές ιστορίες, το στόλισαν με φανφάρες και με λιτανείες, το ανακήρυξαν τελικά σε ένα …«εξαίσιον θαύμα» (όπως ακριβώς το χαρακτήρισε και ο αείμνηστος Μητροπολίτης Στέφανος), το λιβάνισαν, το ύμνησαν, το δόξασαν και στο τέλος το μυθοποίησαν! Το παρέλαβαν μετά, οι «περί τον Μητροπολίτην αυτόν στενοί κύκλοι», πρόσθεσαν διάφορες συγκινητικές και δακρύβρεχτες ιστορίες, (όπως ότι ο Γερμανός Διοικητής βαφτίστηκε Ορθόδοξος και ότι ερχόταν κάθε χρόνο στα Φιλιατρά οικογενειακώς, για να τιμήσει δήθεν την μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους κλπ, κλπ) και το σέρβιραν εν συνεχεία στους ευκολόπιστους για να φροντίσουν δεόντως όλα τα περαιτέρω…
Επειδή είμαι βέβαιος ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμα συμπολίτες μας, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το «θαύμα» αυτό αναμφισβήτητα έγινε το 1944 και ότι σώθηκαν δήθεν τα Φιλιατρά, χάρη στον Άγιο Χαράλαμπο, τους συνιστώ να διαβάσουν πολύ προσεκτικά, όλα όσα αναφέρονται πιο κάτω. Οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται να το κάνουν, γιατί αυτοί ποτέ τους δεν πίστεψαν το παραμύθι αυτό.
***
Κατ’ αρχάς, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, το ότι η ίδια η Μητρόπολη Τ.&Ο. με επιστολή της, στις 5-2-2010 προς τα «Φιλιατρά News», αναφέρεται μάλλον ειρωνικά και απαξιωτικά στον εορτασμό του εν λόγω «θαύματος» και ιδιαίτερα στην καλοκαιρινή εκείνη «Ιουλιανή» λιτάνευση της εικόνας του Αγίου, αποκαλώντας μάλιστα την εορτή αυτή (για κατανοητούς βέβαια λόγους) «Χαραλάμπεια του Ιουλίου, ή όπως διαφορετικά τα έλεγαν» (υπονοώντας φυσικά εδώ, τα πολύ γνωστά σε όλους …«παπα….νεια»)! Δεν διστάζει δε (αν κατάλαβα καλά), να χαρακτηρίσει και όλα εκείνα τα της καλοκαιρινής λιτανείας αυτής, ως …«βέβηλα και ανίερα έθιμα, που είχαν συνδεθεί με τις πανηγύρεις των Φιλιατρών, διασύροντας και εκθέτοντας πανελληνίως την πόλη και τη Μητρόπολη». Προσθέτει επίσης …«ότι χάρις στην παρέμβαση του σημερινού Μητροπολίτη που τα κατάργησε, ανυψώθηκε το κύρος της ιεροπρέπειας της κεντρικής πανηγύρεως και χαίρεται για το ότι εκφράζουν με κάθε τρόπο την ευχαριστία τους γι’ αυτό, τόσον η δημοτική αρχή της πόλεως, όσο και η συντριπτική πλειοψηφία των Φιλιατρινών»! (Πληκτρολογήστε «παπανιόνεια» στο Google, για να δείτε όλη την επιστολή αυτή της Μητροπόλεως).
Προτού όμως αναφερθώ στις πολύ αποκαλυπτικές και ανακριβείς περιγραφές, όπως και στα τερατώδη ψέματα που χρησιμοποίησαν εκείνοι που διέδωσαν πανελληνίως το ανίερο αυτό παραμύθι, θα ήθελα προτού καν επιχειρηματολογήσω, να θέσω αρχικά και κάποια εύλογα ερωτήματα προς όλους εκείνους τους συμπολίτες μας, που έχουν πιστέψει το παραμύθι αυτό:
Γιατί το «θαύμα» αυτό δεν το αποδέχθηκε και δεν το πίστεψε τουλάχιστον η πλειοψηφία των Φιλιατρινών, που έζησαν τα γεγονότα της κατοχής και είδαν από κοντά, το τι ακριβώς είχε συμβεί το 1944;
Γιατί οι πρώην Μητροπολίτες, Άνθιμος και Δαμασκηνός, που ήταν επί κεφαλής της ίδιας Μητροπόλεως, από την εποχή της κατοχής μέχρι και το 1962, δεν είχαν πιστέψει τίποτα απολύτως για το «θαύμα» αυτό και δεν ασχολήθηκαν ποτέ μαζί του;
Γιατί ο δήμος Φιλιατρών, δεν καθιέρωσε –ως όφειλε- την ημέρα αυτή, της υποτιθέμενης σωτηρίας της πόλης μας, ως την μεγαλύτερη και κορυφαία θρησκευτική εορτή για τα Φιλιατρά;
Γιατί το θαύμα» αυτό (που το «επισημοποίησε» ο τ. Μητροπολίτης Στέφανος και ένας κύκλος περί αυτόν), αντί να εξυψώσει την ορθόδοξη πίστη, όπως θα περίμενε λογικά κανείς, προκάλεσε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, τόσο στο ίδιο το «θαύμα», όσο και σ’ αυτούς που το επισημοποίησαν και το «εκμεταλλεύτηκαν»;
Γιατί οι περισσότεροι Φιλιατρινοί, απαξίωσαν και δεν σεβάστηκαν τον «Ιουλιανό» εορτασμό της «θαυματουργής» δήθεν επέμβασης του Αγίου, αλλά περιφρόνησαν και διακωμώδησαν εκείνη τη καλοκαιρινή λιτανεία του Αγίου, στολίζοντάς την μάλιστα, με καθόλου κολακευτικά επίθετα;
Γιατί αναγκάστηκε να πει ψέματα ο τ. Μητροπολίτης Στέφανος (για να γίνει πιο πιστευτό το «θαύμα»), ότι τάχα ο Γερμανός Διοικητής ασπάστηκε την Ορθοδοξία και ότι ερχόταν κάθε χρόνο στα Φιλιατρά, για να τιμήσει δήθεν την γιορτή του Αγίου; Το αληθινό θαύμα, χρειάζεται και ψέματα για να γίνει πιστευτό;
Γιατί σε κανένα ιστορικό ντοκουμέντο, ή σε κάποιες γραπτές αναφορές των Ελασιτών, δεν αναφέρεται, το ελάχιστο έστω, για την δήθεν εκείνη απόφαση των Γερμανών να καταστρέψουν τα Φιλιατρά και να σκοτώσουν και χιλιάδες Φιλιατρινούς, ενώ αντίθετα αναφέρεται σε κάποια απομνημονεύματα Ταγματασφαλιτών, ότι οι Γερμανοί θέλανε όντως να τιμωρήσουν αυστηρά και παραδειγματικά, όχι όμως τα Φιλιατρά, αλλά μόνο …την Αγορέλιτσα, τη Χώρα και τους Γαργαλιάνους; (Πληκτρολογήστε στο Google «Η Μάχη της Χώρας Αγορέλιτσας (1944)», για να μάθετε το τι ακριβώς έγινε τότε).
***
Οφείλω όμως να δώσω εδώ και μιαν απάντηση στα σχόλια που έγιναν σχετικά με την προηγούμενη επιστολή μου στο Filiatra news. Όλα εκείνα («τα πολυβόλα και μυδραλιοβόλα που ήταν στημένα στην πλατεία των Φιλιατρών» και που τα θυμάται και ο συμπολίτης μας Χ.Χ.),δεν αφορούσαν καθόλου την προετοιμασία των Γερμανών για να τιμωρήσουν τα Φιλιατρά, αλλά ήταν στημένα για μια τυχόν νέα ξαφνική επέμβαση των ανταρτών, κατά την ημέρα της κηδείας.
Η αναφερόμενη δε «συγκέντρωση των ζώων στην Αγιαμπελιώτισσα», δεν είχε επίσης καμία απολύτως σχέση με την δήθεν τιμωρία των Φιλιατρινών, για το εν λόγω σαμποτάζ, αφού την είχαν διατάξει, για άλλους λόγους και πολύ ενωρίτερα, οι Ιταλοί και όχι οι Γερμανοί.
(Ως αναφορά δε τον φοιτητή κ. Δημ. Σίμο, του απαντώ, ότι ο Γερμανός δεν ήρθε ως τουρίστας στα Φιλιατρά, μεταξύ του 50 και του 60, όπως λάθος κατάλαβε, αλλά μεταξύ του 60 και του 70. Ως «χαμηλού νοητικού επιπέδου» δε, εχαρακτήρισα μόνο την συγκεκριμένη εκείνη «αφήγηση» των μυθοπλαστών, που αφορούσε αποκλειστικά το διάλογο του Γερμανού με τον Άγιο και όχι εκείνους, που καλή τη πίστη, αποδέχτηκαν το «θαύμα»).
Θα ήθελα πάντως να επαναλάβω εδώ και να το τονίσω ιδιαίτερα, ότι η πιο σαφής, βάσιμη, αποστομωτική και αναμφισβήτητη μαρτυρία, για το ότι το «θαύμα» αυτό ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ στα Φιλιατρά, παραμένει η ρητή και κατηγορηματική εκείνη διάψευση, που έκανε ο ίδιος ο Γερμανός Διοικητής, όταν επισκέφτηκε, ως τουρίστας τα Φιλιατρά, πολλά χρόνια μετά το 1944. Η ειλικρινής δε και τολμηρή εκείνη μαρτυρία του αείμνηστου Αποστόλη Σταυρόπουλου, παραμένει ακόμα ως το πιο ακλόνητο στοιχείο απόδειξης της μυθοπλασίας αυτής, αφού είχε γίνει ευρύτατα γνωστή η μαρτυρία του και είχε μάλιστα δημοσιευτεί και σε τοπικές εφημερίδες, χωρίς ποτέ να την αμφισβητήσει και να την διαψεύσει κανείς.
***
Ας προχωρήσουμε όμως τώρα να δούμε και κάποιες από εκείνες τις ανακριβείς περιγραφές και τα τερατώδη ψέματα που χρησιμοποίησαν όλοι εκείνοι που διαδώσανε το «θαύμα» σ’ όλη την Ελλάδα, με πολλές λεπτομέρειες (μια και στις λεπτομέρειες κρύβεται πολλές φορές ο διάβολος), για να αντιληφθούμε το μέγεθος του ψεύδους τους, αλλά και της αλόγιστης φαντασίας τους. Θα διαπιστώσουμε εύκολα με μια πρώτη ματιά, ότι αυτός ο διαφορετικός λεπτομερής τρόπος, με τον οποίον ο καθένας περιγράφει όλα τα δήθεν συμβάντα, είναι κείνος που από μόνος του τους διαψεύδει, τους ξεγυμνώνει και ταυτοχρόνως γίνεται και το μαγικό κλειδί, που ξεκλειδώνει και αποκαλύπτει όλες εκείνες τις πλαστές περιγραφές τους και ολόκληρη την αλόγιστη ψευδολογία τους. Θα επικεντρωθούμε μόνο, στα έξι πιο κάτω σημαντικότερα κομβικά σημεία-κλειδιά, αυτών των ιερόσυλων ανακριβών περιγραφών, που είναι και οι πιο αποκαλυπτικές:
ΣΤΗ ΛΑΘΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ 19ης ΙΟΥΛΙΟΥ, ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ «ΘΑΥΜΑ».
Η Εκκλησία αποφάσισε ως γνωστόν να εορτάζει το «θαύμα» αυτό την 19η Ιουλίου, που υποτίθεται ότι ήταν η ημέρα εκείνη που συνέβη η «θαυματουργή» εκείνη επέμβαση του Αγίου. Ο ίδιος δε ο Μητροπολίτης Στέφανος, συνέταξε μάλιστα και ειδικό «τοπικό αγιολόγιο», στο οποίο αναφέρει επί λέξει τα εξής: «Τη αυτή ημέρα, δέκατη ενάτη Ιουλίου, μνήμην ποιούμεθα τού εξαίσιου θαύματος τού Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, ός ταις προς Θεόν πρεσβείαις πολλοί των πολιτών της Εράνης εσώθησαν εκ βεβαίας εις θάνατον καταδίκης υπό των Γερμανικών δυνάμεων κατοχής εν έτι 1944». Η ημερομηνία όμως αυτή της 19ης Ιουλίου, ΔΕΝ είναι καθόλου η ημερομηνία της δήθεν «θαυματουργής επέμβασης» του Αγίου, αλλά η ημερομηνία που έγινε η γνωστή επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον των Γερμανών το 1944, στο γεφύρι του Μανούσου, στην Αγορέλιτσα της Χώρας. Το εν λόγω «εξαίσιο θαύμα», υποτίθεται λογικά, ότι θα έπρεπε να έχει συμβεί την μεθεπόμενη ημέρα της επιθέσεως του ΕΛΑΣ, δηλαδή στις 21 Ιουλίου, αφού το πρωί της επόμενης ημέρας του σαμποτάζ (δηλ. στις 20 Ιουλίου) είχε (λένε) επισκεφτεί το Στρατηγείο της Τρίπολης ο αείμνηστος Φιλιατρινός Αρχιμανδρίτης Θεόκλητος, χωρίς όμως θετικό αποτέλεσμα να μεταπείσει τους Γερμανούς και επειδή είχε επίσης προγραμματιστεί να γίνει την ημέρα εκείνη και η κηδεία των Γερμανών. Λογικά λοιπόν, θα ήταν η 21η Ιουλίου η ημέρα του «θαύματος», κατά την οποίαν ο Γερμανός Διοικητής είχε ονειρευτεί τον Άγιο και είχε δήθεν πεισθεί να μην εκτελέσει την διαταγή του Στρατηγείου, για να τιμωρήσει τα Φιλιατρά.
Αξίζει να δούμε εδώ την δήθεν «ακριβή» περιγραφή των γεγονότων στα Φιλιατρά, ενός υποτιθέμενου «ρεπόρτερ» της εποχής εκείνης, ο οποίος αναιδέστατα αναφέρει ότι το «θαύμα» του Αγίου έγινε το πρωί της 19ης Ιουλίου, δηλαδή πριν καν γίνει η επίθεση του ΕΛΑΣ η οποία ως γνωστόν έγινε το απόγευμα της ίδιας ημέρας εκείνης. Γράφει λοιπόν: «Εκείνο τον καιρό, μερικοί Έλληνες αντάρτες έκαναν κάποιο σαμποτάζ, φονεύοντας σε ενέδρα αρκετούς Γερμανούς. Εξαγριώθηκαν τότε οι κατακτητές και από το στρατηγείο της Τριπόλεως δόθηκε εντολή στον Κοντάου, την ημέρα που θα ξημέρωνε, στις 6 ακριβώς το πρωί, να καούν τα μισά Φιλιατρά και να εκτελεσθούν εκατό περίπου Φιλιατρινοί. Το πρωί όμως της 19ης Ιουλίου, ενώ έφθασε η κανονισμένη ώρα, οι Φιλιατρινοί δεν έβλεπαν καμία κίνησή. Απόρησαν. Τι άραγε να είχε συμβεί; Την προηγούμενη νύχτα (δηλαδή, τη νύχτα της …18ης Ιουλίου!!!), οι πιστοί εζήτησαν με καυτά δάκρυα την προστασία τού Αγίου Χαραλάμπους. Και εκείνος ενήργησε θαυμαστά. Παρουσιάσθηκε στον Γερμανό φρούραρχο, τον Κοντάου, και τού είπε… » κλπ. κλπ. κλπ. Δικά σας τα σχόλια, για το «αλαλούμ» αυτό του ρεπόρτερ…
2. ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ «ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ», ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ. Υπάρχουν πάνω από πέντε διαφορετικές περιγραφές, ως προς την δήθεν εκείνη απόφαση των Γερμανών να τιμωρήσουν τα Φιλιατρά. Άλλοι λένε, πως οι Γερμανοί θέλησαν «να κάψουν τα Φιλιατρά, να σκοτώσουν τους πρόκριτους της πόλης και να συλλάβουνε 2.500 κατοίκους της για να τους στείλουν στη Γερμανία σε στρατόπεδα – κολαστήρια». Άλλοι λένε, ότι «την επομένη ημέρα στις 6 το πρωί οι Γερμανοί θα φόνευαν ορισμένους προκρίτους των Φιλιατρών, χίλιους πεντακοσίους άνδρες θα τους έστελναν αιχμαλώτους στην Γερμανία, και εν συνεχεία θα έκαιγαν όλα τα σπίτια της πόλης». Άλλοι, ότι «δόθηκε εντολή στον Κοντάου, την ημέρα που θα ξημέρωνε, στις 6 το πρωί, να καούν τα μισά Φιλιατρά και να εκτελεσθούν εκατό περίπου Φιλιατρινοί». Και κάποιοι άλλοι, ότι «διατάχτηκαν τρομερά αντίποινα, με δολοφονία των προκρίτων, αιχμαλωσία 1.000 κατοίκων, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία και πυρπόληση και αφανισμό των Φιλιατρών στην Πελοπόννησο»!!! Ο κάθε δηλαδή παραμυθάς, …«ότι θυμάται χαίρεται»!
3. ΟΙ «ΛΟΓΟΙ» ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΘΕΛΑΝΕ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ. Κανείς απ’ τους μυθοπλάστες δεν μας εξηγεί για ποιο λόγο οι Γερμανοί θέλανε σώνει και καλά, να τιμωρήσουν τα Φιλιατρά και τους κατοίκους τους, παρά το αποδεδειγμένο γεγονός ότι οι Φιλιατρινοί δεν είχαν καμία απολύτως ανάμιξη στο εν λόγω σαμποτάζ της Αγορέλιτσας. Ασφαλώς και δεν υπάρχει σ’ αυτήν την απορία καμία λογική απάντηση, γιατί απλούστατα οι Γερμανοί δεν είχαν ποτέ αποφασίσει, να τιμωρήσουν την πόλη μας, για το σαμποτάζ αυτό.
Σε μια ιστορική λοιπόν περιγραφή που βρήκα στο διαδίκτυο (στο site του Πύργου (Πυργάκι) της Τριφυλίας), αναφέρεται το εξής αξιοσημείωτο και λίαν αποκαλυπτικό περιστατικό, που ελπίζω να πείσει και τον τελευταίον, …που εξακολουθεί ακόμα να πιστεύει στο «θαύμα»: «Ο ΕΛΑΣ είχε κτυπήσει φάλαγγα Γερμανών στου Μανούσου το γεφύρι, έξω από την Χώρα Τριφυλίας, …. Σύμφωνα με την τότε πολιτική του Γερμανικού στρατού θα ακολουθούσαν αιματηρά αντίποινα και καταστροφή της Χώρας, των Γαργαλιάνων, ή και των ενδιάμεσων χωριών Αγορέλιτσας και Πύργου. Ο Παπαδόγκωνας και ο Στούπας, όταν έμαθαν ότι θα προβούν σε αντίποινα, αντέδρασαν έντονα και αποφασιστικά. Τόνισαν στους Γερμανούς ότι αν τιμωρήσετε τους κατοίκους της περιοχής αυτής, θα είναι πολύ άδικο, και πέραν αυτού κάτι τέτοιο δεν μπορούμε να το δεχθούμε εμείς, διότι στην ουσία θα σκοτώσετε τους δικούς μας ανθρώπους. Μετά από επανειλημμένες διαβουλεύσεις βρέθηκε η εξής λύση. Να δώσουν οι Γερμανοί όπλα στον Στούπα, και αυτός να οργανώσει νέο Τάγμα Ασφαλείας στους Γαργαλιάνους, και να εκκαθαρίσει όλη την περιοχή από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και τις οργανώσεις του ΕΑΜ. Με αυτή την απόφαση, σώθηκε η Χώρα, η Αγορέλιτσα και οι Γαργαλιάνοι, από την μήνη των Γερμανών και δεν θρηνήσαμε νέα Καλάβρυτα και νέο Δίστομο».
4. ΤΟ «ΑΛΑΛΟΥΜ», ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ& ΠΩΣ «ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΤΗΚΕ» Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ. Ένας λοιπόν μυθοπλάστης λέει, ότι ο Γερμανός Διοικητής εκμυστηρεύτηκε το όνειρό του στον Διοικητή της Τρίπολης: «Ο Κούνστερ τινάχτηκε πάνω ταραγμένος.. Με χέρια, που έτρεμαν, έπιασε το τηλέφωνο και κάλεσε το Στρατηγείο στην Τρίπολη. Με διστακτική φωνή άρχισε να αναφέρει στο Γενικό Διοικητή της Πελοποννήσου για την εφιαλτική νύκτα, που πέρασε και την περίεργη επέμβαση του Αγίου». Ένας άλλος λέει, ότι το εκμυστηρεύτηκε στον γείτονά του, τον περιβολάρη: «Ο Γερμανός διοικητής είχε φιλικές σχέσεις με μια οικογένεια στο Λιμεναρι από όπου έπαιρνε διάφορα κηπευτικά. Σε αυτή την οικογένεια είπε ότι είδε στον ύπνο του ένα γέροντα με γενειάδα που του είπε ότι αν προχωρήσεις στην εκτέλεση των φιλιατρινων δεν θα φτάσεις ζωντανός στην Γερμανία! Ο Κύριος Γρηγόρης μας είπε λοιπόν ότι ο Γερμανός διοικητής του ζήτησε να τον πάει στις εκκλησιές και όταν είδε τον Άγιο, ακύρωσε τις εντολές που είχε από την Τρίπολη». Ένας άλλος λέει, ότι το είπε στους ιερείς της πόλεως: «Ο Γερμανός Διοικητής κάλεσε το πρωί δύο ιερείς και τους ανέφερε τα σχέδιά τους και την σωστική επέμβαση του Αγίου Ιερέως. Ρώτησε να μάθει, ποιος Άγιος προστάτευε την πόλη τους και με την συνοδεία των ιερέων και δύο άλλων στρατιωτικών, πήραν με την σειρά όλες τις εκκλησίες των Φιλιατρών. Άρχισαν να ψάχνουν τις εκκλησίες και τελικά κατευθύνθηκαν προς την Εκκλησία της Παναγίας της «Γουβιώτισσας». Βλέποντας μία εικόνα — ένα γέροντα με κάτασπρη γενειάδα, - ανεφώνησε: «Να! αυτός είναι!» και έπεσε εμπρός του να τον προσκυνήσει. Μόλις σηκώθηκε λέει στους έκπληκτους ιερείς: «Σας έσωσε ο Άγιος αυτός, που έσωσε κι' εμένα από βαρύ κρίμα». Ένας ακόμη λέει, ότι έψαχνε μόνος του να βρει τον Άγιο: « Ο Κούνστερ αναζητούσε μόνος του ν' αναγνωρίσει τον Άγιο, που του μίλησε κατ' επανάληψη στον ύπνο του. Όταν μπήκε στο ναό της Παναγίας και είδε σ' ένα προσκυνητάρι την μορφή του Αγίου Χαραλάμπους, συγκλονίστηκε ολόκληρος. Αναγνώρισε τον σεβάσμιο νυκτερινό του επισκέπτη και ντράπηκε για την απιστία του, για τις επανειλημμένες αρνήσεις του. Κάλυψε με τα χέρια του το πρόσωπο του και είπε μερικές προσευχές στην γλώσσα του». Ο κάθε παραμυθάς περιγράφει και τη δική του εκδοχή, ανάλογα με τη φαντασία του...
5. ΤΟ ΑΚΡΟΝ ΑΩΤΟΝ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑΣ & ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΩΝ.
Ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες της ιστορίας αυτής, δεν διστάζει να γράψει και το εξής καταπληκτικό μεγάλο ψέμα: «Το 1945 ἐνῶ πιά ὁ πόλεμος είχε λήξει, οι επίσημοι των Φιλιατρών ειδοποιήθηκαν από τον Κοντάου, να τον περιμένουν κι' αυτόν στην πανηγύρι τοῦ Ἁγίου. Θα ερχόταν με την οικογένειά του να ευχαριστήσει τον Άγιο πού, όπως τοῦ υποσχέθηκε, τον επέστρεψε σώο στην πατρίδα του. Έτυχε όμως λόγω βλάβης τοῦ αυτοκινήτου του να φθάσει στις 12 Φεβρουαρίου. Οι Φιλιατρινοί και όλοι οι κάτοικοι της περιφερείας τοῦ επεφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή. Προς χάρι του επανέλαβαν την πανηγύρι. Εκείνος ανέβηκε σ' έναν εξώστη και μίλησε ελληνικά προς τα πλήθη. Τούς είπε μάλιστα ότι πριν αναχώρηση για την Ελλάδα είδε πάλι στον ύπνο του τον Άγιο Χαράλαμπο και τοῦ είπε: «Σέ περιμένω στα Φιλιατρά, όπου έδειξες την πίστη σου. Όλοι θα σέ υποδεχθούν με μεγάλη χαρά». Συγκίνηση και ιερός ενθουσιασμός είχε καταλάβει τούς πάντες».
Ουδέν σχόλιον για την καταφανώς αναληθέστατη και γελοία αυτήν περιγραφή, η οποία επιβεβαιώνει την ανυπαρξία του «θαύματος»... (Η βλακεία, δεν έχει όρια. Αν ήταν ποτέ δυνατόν, να τολμήσει ένας Γερμανός Αξιωματικός, να επισκεφτεί την Ελλάδα, ένα χρόνο μετά τον πόλεμο…).
6. Ο ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΠΟΥ «ΔΙΕΞΗΧΘΕΙ» ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ.
Ας δούμε και τον …σχεδόν «βιντεοσκοπημένο» διάλογο, που υποτίθεται ότι έκανε ο Άγιος με τον Γερμανό Διοικητή, την άγια και θαυματουργή εκείνη νύχτα: «Ο Άγιος άκουσε την προσευχή των Φιλιατρινών και έκανε το θαύμα του. Ο Άγιος παρουσιάζεται την νύκτα στον Κοντάου που κοιμότανε, σαν γέροντας σοβαρός, μεγαλοπρεπής, ιεροπρεπής και με λευκή γενειάδα. Ήτανε μια φυσιογνωμία που δεν την είχε δει ποτέ στη ζωή του ο προτεστάντης ή μάλλον ο άπιστος Γερμανός. Ο σεβάσμιος γέροντας του είπε με γλυκύτητα: --- Άκουσε παιδί μου. Τη διαταγή που έλαβες από την Τρίπολη, να μην την εκτελέσεις.
Το όνειρο ήταν ζωηρό και του έκανε εντύπωση. Ξύπνησε και ξανακοιμήθηκε, αλλά με την απόφαση να εκτελέσει την διαταγή. Ξανά παρουσιάζεται ο Άγιος στον ύπνο του και του λέγει: --- Αυτό που σου είπα να κάμεις. Τη διαταγή να μην την εκτελέσεις. Μη φοβηθείς. Εγώ θα φροντίσω να μην τιμωρηθείς. Ξαναξύπνησε και στο μυαλό του στριφογύριζαν τα λόγια που άκουσε. Αλλά ήταν αδύνατο να μην εκτελέσει τη διαταγή, διότι θα εκτελούσαν αυτόν οι Γερμανοί. Ξανακοιμήθηκε. Ξαναπαρουσιάζεται όμως ο σεβάσμιος γέροντας και του λέγει:
-- Σου είπα να μην φοβηθείς. Εγώ θα φροντίσω και δεν θα τιμωρηθείς. Θα σε φυλάξω εσένα και όλους τους άνδρες σου και θα γυρίσετε πίσω στα σπίτια σας, χωρίς να πάθει κανένας τίποτε.
Στην αρχή θέλησε να αρνηθεί την εντολή του Αγίου Χαραλάμπους, και να παραστήσει τον γίγαντα. Αλλά παρ’ όλη την αθεΐα του, λύγισε, διότι εν συνεχεία τη νύχτα εκείνη, ο Γερμανός αξιωματικός, όπως έλεγε ο ίδιος, άκουσε στον ύπνο του φωνές και κλάματα, σαν να προέρχονται από τυραννισμένους ανθρώπους κάπου εκεί δίπλα στην αυλή του. Ύστερα πλησίαζαν ζωντανές μορφές, που έμοιαζαν σαν γυναίκες, γυναίκες πολλές, που κτυπούσαν κεφάλια και στήθια από πόνο.
Και ακόμη έβλεπε στον ύπνο του ο Γερμανός αξιωματικός κάτι σκοτεινόμακρα σύννεφα, που έβγαιναν από το δωμάτιό του και ανέβαιναν και σκίαζαν τον ήλιο. Και όλοι τους τρέχανε να κρυφτούνε πίσω από τους κορμούς των ελαιών.
Από τον τρόμο του ξύπνησε. Πήγε να μιλήσει, αλλά δεν μπορούσε, παρά κρατούσε ανοιχτό το στόμα του και κοίταζε την εικόνα του ονείρου του. Κοίταζε το γέρο που τον είδε μέσα στο όνειρό του και ο οποίος είχε μορφή Αγίου της Ορθοδοξίας. Όταν συνήλθε από τους εφιάλτες, άρχισε να σκέφτεται το κακό, που επρόκειτο να γίνει: Να σκοτώνονται άνθρωποι και σαν τα σκυλιά να μένουν άθαφτοι. Να καίγονται σπίτια σε ένα λεπτό, που απαιτούσαν αιώνες για να κτισθούν!
Οι σκέψεις αυτές τον αναστάτωσαν. Αλλά πάλι έλεγε: Εγώ είπα να κάψω την πόλιν. Και θα την κάψω.
Τότε έκλεισε τα μάτια του. Και ο γέρος, ο Άγιος Χαράλαμπος, εμφανίσθηκε ξανά μπροστά του απειλητικός και επίμονος. Με φωνή δε δυνατή και επιτακτική, του είπε:
—Πρόσεξε! Η πόλις δεν θα καεί και οι κάτοικοι ΔΕΝ θα συλληφθούν. Είναι αθώοι. Το ακούς»;
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Δεν χρειάζεται να κάνω εδώ σχόλια. Ο αφηγητής του χαριτωμένου αυτού φανταστικού διαλόγου, φαίνεται να έχει μεγάλο ταλέντο …σεναριογράφου! (Θα βρείτε αν ψάξετε για τον διάλογο αυτόν, στο διαδίκτυο)
***
Δεν νομίζω ότι πρέπει να προχωρήσουμε κι’ άλλο. Δεν χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να αποδειχτεί ότι το «θαύμα» αυτό είναι ένα 100% προϊόν μυθοπλασίας. Παραμένει όμως μια τελευταία απορία. Σε ποια γλώσσα άραγε έγινε ο ανωτέρω ωραίος διάλογος; Οι μυθοπλάστες δεν αναφέρουν τίποτα περί αυτού. Λέτε να αναγκάστηκε ο Άγιος να μάθει και ξένες γλώσσες, για να μιλήσει στον Κούνστερ στα γερμανικά, μια και ο Γερμανός Διοικητής δεν καταλάβαινε ελληνικά; Στα θαύματα θα μου πείτε, όλα είναι δυνατόν να συμβούν. Το ρεζουμέ πάντως είναι, ότι κατάφεραν και συνεννοήθηκαν οι δυό τους πάρα πολύ καλά, και τελικά …όπως λέμε συνήθως και στο τέλος όλων των παραμυθιών…
…«κι αυτοί ζήσανε καλά (δηλαδή οι Γερμανοί, που χάρις στον Άγιο, γύρισαν στην πατρίδα τους), κι εμείς (οι Φιλιατρινοί, που χάρις στον Άγιο, γλυτώσαμε από την τιμωρία)…καλύτερα»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.