Κυβέρνηση Ν.Δ., με ολίγη από ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Λύση ελπίδας ή απελπισίας;

Του Ηλία Γιαννόπουλου

Αποκτήσαμε, λοιπόν, κυβέρνηση στην Ελλάδα και, μάλιστα, μετά από συμφωνία τριών, παρακαλώ, κομμάτων! Της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. Αυτή η τρικομματική κυβέρνηση (κυβέρνηση εθνικής ευθύνης τη χαρακτήρισαν με διακήρυξή τους οι επικεφαλής των τριών κομμάτων, κυβέρνηση Ν.Δ. με ολίγη- συμμετοχή- από ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ. λέω εγώ) είναι για τη χώρα και το λαό λύση ελπίδας ή, μήπως, λύση απελπισίας;

Όχι, δε μιζεριάζω με το «καλημέρα» ούτε και προεξοφλώ αποτυχία. Άλλωστε, είναι γνωστές οι θέσεις μου για την αναγκαιότητα κυβερνήσεων συνεργασίας, κάτι που επιβάλλει και η κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε.
Απλά, αναρωτιέμαι αν, όντως, μεταξύ αυτών των........

τριών συγκεκριμένων κομμάτων μπορεί να υπάρξει ουσιαστική συμφωνία, προγραμματική, αρχών, θέσεων, εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Ναι, συμφωνούν και τα τρία κόμματα στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την παραμονή μας στο ευρώ. Ναι, με δικά του, έστω, λόγια το καθένα, «έλεγαν» για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Ναι, συμφώνησαν, ήδη, και είπαν «όχι απολύσεις στο Δημόσιο, όχι στη νέα μείωση μισθών - συντάξεων, όχι σε νέους φόρους, φοροελαφρύνσεις κ.ά.». Βέβαια, προεκλογικά, παρουσιάζοντας τα προγράμματά τους, οι θέσεις των τριών κομμάτων διέφεραν και σε κάποιες περιπτώσεις ήταν διαμετρικά αντίθετες. Μετέβαλλαν, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, τις θέσεις τους, θα μου πείτε, μετεκλογικά, για τη συμφωνία στο σχηματισμό κυβέρνησης και τη σωτηρία της χώρας, και δε θα διαφωνήσω. Μπορεί, όμως, πράγματι να υπάρξει μεταξύ των τριών συγκυβερνώντων κομμάτων ουσιαστική και ειλικρινής συμφωνία για όλα τα μεγάλα και ανοιχτά εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα - προβλήματα; Μπορεί, για παράδειγμα, να συμφωνήσουν στις θέσεις έναντι των Σκοπίων και της Τουρκίας; Την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης; Την εγκληματικότητα; Τα εργασιακά; Τις αλλαγές στην Υγεία και την Παιδεία; Τον αγροτικό τομέα; Τις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας; Μπορούν να συμφωνήσουν πού και πώς θα βρουν τα 11,6 δισ., για τα οποία «έπρεπε» να ληφθούν μέτρα τον Ιούνιο αλλά με τις εκλογές πήραν «παράτα» και μετατίθενται για το Σεπτέμβριο; Ακούγεται καλά και ευχάριστα στα αυτιά μας, ότι δε θα μπουν νέοι φόροι και θα γίνουν ελαφρύνσεις, δεν είπαν όμως αν θα αυξήσουν κάποιους από τους άμεσους ή έμμεσους φόρους που πληρώνουμε. Ακούστηκε με ικανοποίηση η εξαγγελία του πρωθυπουργού για περικοπή 30% των μισθών των υπουργών, ωστόσο δεν ειπώθηκε ότι ουσιαστικά πρόκειται για 250 - 300, το πολύ ευρώ, το μήνα!

Για να γυρίσουμε στο θέμα μας, ακόμη πειστική απάντηση στον εαυτό μου δεν έχω δώσει. Η τρικομματική αυτή κυβέρνηση είναι λύση ελπίδας ή απελπισίας; Σκεφτείτε και δώστε εσείς την απάντηση!