Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Καλή σχολική χρονιά σε όλους και όλες σας.

Μαθητικά χρόνια. Ανεμελιά, αστεία, πειράγματα στους καθηγητές μας, φασαρίες, είναι μέσα στην ζωή του μαθητή.
Τι όμορφα χρόνια.... Τι ανέμελη ζωή....

Κάθομαι και σκέφτομαι τα μαθητικά μου χρόνια. Τα χρόνια στο Δημοτικό, μετά στο γυμνάσιο με την Τσούτσα Γυμνασιάρχη, την Μπουγάτσου στην Οικιακή οικονομία, τον Μήτσο τον Γιανανκόπουλο στα μαθηματικά, τον Αλευρά στην γεωγραφία αν θυμάμαι καλά, την γυναίκα του τον Κοτσάλλου στα Φιλολογικά... με τόσους καθηγητές και τόσους συμμαθητές που κάναμε τις διαολιές μας στα διαλείμματα.... Ωραία χρόνια στο γυμνάσιο τότε.

Μετα στο Λύκειο. Με τον Λούπη για ..........

Λυκειάρχη. Βοήθεια μας!!! Τον Σταμάτη τον Γιαννακόπουλο για μαθηματικό με τα κρύα του αστεία που δεν γέλαγε κανένας, την Ντίνα την Μπίτσικα στα φιλολογικά, τον Λούπη στ' αρχαία.... (μας είχε θάψει ο άτιμος στις εξετάσεις της Α' Λυκείου καθώς είχαμε διαβάζει τα πρώτα κεφάλαια στα αρχαία και μας έβαλε από τα τελευταία και γράψαμε όλοι.... μέχρι 10. Ο καλύτερος είχε 10 όλοι οι υπόλοιποι από 7 και κάτω.) τον Στεγιόπουλο στην Φυσική τον Νίκο Λεβεντάκη στην χημεία να χτυπάει με μανία όταν έγραφε την κιμωλία στον πίνακα.
Και φυσικά μην ξεχάσω την Φιτσώρου στην Γ' Δέσμη που ήμουν. Η θεούσα που λέγαμε. Τι τράβηξε και αυτή η γυναίκα από εμάς τα θηρία....

Χρόνια βαθειά χαραγμένα μέσα μας. Χρόνια που όσο μεγαλώνουμε θυμόμαστε, και ξυπνάνε μνήμες, καταστάσεις.

Αυτές οι μνήμες από τα μαθητικά μου χρόνια ξύπνησαν σήμερα που συνειδητοποίησα ότι την δευτέρα αρχίζουν τα σχολεία.
Ανοιξα το Youtube και έψαξα για Αννα Βίσση - Τα μαθητικά μου χρόνια. Διαχρονικό τραγούδι. Το άκουσα, θυμήθηκα πράγματα και καταστάσεις από την μαθητική μου ζωή, δάκρυσα με αυτές τις σκέψεις, μέχρι που .... κάποιος από την οικογένεια με προσγείωσε στην τωρινή πραγματικότητα.

Και τι δεν θα έδινα να γύρναγαν πίσω αυτά τα χρόνια. Ξέρω όμως ότι δεν θα γυρίσουν. Πέρασαν. Έφυγαν. Και κάπου εδώ μπαίνουν οι στίχοι του τραγουδιού "Τα μαθητικά τα χρόνια" από την Άννα Βίσση.

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα
στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία
με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία
και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα
τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα...

Ας το ακούσουμε και ας σκεφτεί ο καθένας τα δικά του χρόνια στο σχολείο.



1 σχόλιο:

  1. ...τί ΄΄Λούπης΄΄αγαπητέ μας διαχειριστή,έχει όνομα ο άνθρωπος Χαράλαμπος Παγάνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Προσοχή στον τρόπο που σχολιάζετε. Σχόλια που δεν θα σέβονται τον χώρο που φιλοξενούνται ή άλλους θα σβήνονται ΤΕΛΕΙΩΣ.