Απλά αυτήν την στιγμή το "σύστημα" λέει "Ελλάδα".

Η Ελλάδα μπήκε "ξαφνικά" στο στόχαστρο. Η Ελλάδα κρίνεται ανεπαρκής και αναξιόχρεη, όταν πχ η Ιαπωνία, την ίδια στιγμή έχει Χρέος προς ΑΕΠ άνω του 200%. Όταν η Ιταλία έχει άνω του 100%. Όταν η Ιρλανδία έχει αυξήσει το χρέος της προς ΑΕΠ κατά 300% τα τελευταία 3 χρόνια. Όταν στην Ισπανία η ανεργία αυξήθηκε κατά 40% σε 3 χρόνια και το χρέος καλπάζει. Και πάει λέγοντας. Απλά αυτήν την στιγμή το "σύστημα" λέει "Ελλάδα".
Τα κερδοσκοπικά πρεζόνια που έχουν ρίξει σε 20ετή αποπληθωρισμό την Ιαπωνία, που έχουν χρεοκοπήσει την Αργεντινή, που έχουν εκτινάξει τις τιμές των τροφίμων και του πετρελαίου με πρόσχημα την "ζήτηση" - που ποτέ δεν υπήρξε (Epicurus2day - Η κρίση της ζωής μας 12/11/2008)- που δημιούργησαν τη νομισματική κρίση της δεκαετίας του '90 με υπερπρωταγωνιστή...

τον πολύ κ. Sorros, απλά αυτήν την περίοδο έριξαν το κέρμα τους καταδώ. Μπορούν να μας πάνε όπου θέλουν. Βασανιστικά ή γρήγορα, με όποιον τρόπο επιλέξουν. Όσο αντέχαμε (δανειζόμενοι) αγοράζαμε τα πανάκριβα οπλικά τους συστήματα, τους βάζαμε συνεταίρους στις ομολογιακές μας εκδόσεις, τους εκχωρούσαμε τον εθνικό μας πλούτο, μας υποδείκνυαν την "ενδεδειγμένη οικονομική πολιτική", τους "κατάλληλους" πολιτικούς ηγέτες, τους "αρμόδιους συμβούλους". Μας αποκαλούν περιπαικτικά γουρούνια "PIGS" αλλά οι χοίροι γίνονται νόστιμο ζαμπόν, παρόλαυτά.

Σχεδόν όλοι οι ηγέτες της μεταπολίτευσης είναι Αμερικανόφερτοι. Η χούντα ήταν Αμερικανόφερτη. Όλες οι πολιτικές καμπάνιες "σκληρού ροκ" ήταν υπό την αιγίδα αμερικάνικων "image makers'. H πόλωση ήταν το όπιο του λαού. Ποτέ ο Έλληνας δεν αναρωτήθηκε. Πως και πλούτισαν τόσοι. Πως μπούκωσαν τόσα χρήματα. Πόσο θα άντεχε το δύσμοιρο κρατικό πορτοφόλι. Και με τι ανταλλάγματα;

Όλα είναι εδώ. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για ενημέρωση των προηγουμένων. Η κατάσταση είναι η ίδια και απαράλλακτη. Είναι διεθνής, δε.

Προς το παρόν μπορούμε να ακούμε τον κ.Λαζόπουλο να κηρύττει ως ένας νέος αριστερός προφήτης εκ Κολωνακίου, με ταρίφα κάποιων εκατομμυρίων Ευρώ, τον λόγο της αργυρώνητης αντίστασης. Αυτόν έχουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε. Τον τηλεοπτικό μας Θεό. Τον τηλεοπτικό μας Δικαστή κ. Τριανταφυλλόπουλο. Τον τηλεοπτικό μας Ιμάμη κ. Χατζηνικολάου. Τον τηλεοπτικό μας Σάτυρο κ. Αναστασιάδη. Τους τηλεοπτικούς Μαγείρους, τους τηλεοπτικούς Αρλεκίνους, κοκ Με μια σατανική ομοιότητα, άπαντες. Είναι μπουκωμένοι μέχρι σκασμού. Όχι γιατί είναι αυτό που είναι (το οποίο είναι απόλυτα θεμιτό). Αλλά για να είναι αυτοί που είναι. Σκεφτείτε το. Στο πρόσωπο τους θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε. Απλά έτυχε να είναι κατάλληλοι για τους ρόλους. Οι πλέον κατάλληλοι. Και ακίνδυνοι, φυσικά.

Μπορούμε να διαβάζουμε, να ακούμε, να συμβουλευόμαστε τους φιλάργυρους, που βύζαξαν μέχρι τελευταίας σταγόνας την ισχνή αγελάδα του κρατικού κορβανά - και έτσι επιβίωσαν - να οδύρονται για την κακή μας τύχη. Όταν προ καιρού πολλοί εξ αυτών μας διαβεβαίωναν ότι δεν τρέχει τίποτα. Όλα ήταν θεωρίες συνωμοσίας και καταστροφολογία. Όλα ήταν ένα ψέμα.

Ας κοιταχτούμε λίγο στον καθρέφτη. Δεν είμαστε τόσο όμορφοι όσο νομίζουμε. Είμαστε συνυπεύθυνοι. Και όσοι ακόμα παραπληροφορούν, αγνοούν ή κόπτονται για τα αφεντικά τους είναι και κάτι ακόμα: επικίνδυνοι. Και απέναντι μας.

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Όσο μας αφορά εδώ, κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να υψώσουμε την μαύρη σημαία της αγωνίας και του δεν πάει παραπέρα.

Δρυός πεσούσης, όμως, πας ανήρ ξυλεύεται. Δυστυχώς.

Kαι τώρα στο 'δια ταύτα'. Τι συμβαίνει:
Η Ελλάς μετά την Δικτατορία, αποφάσισε, τους πολλούς, επί επταετία βαρβάρους, κατάπτυστους, λεχρίτες και ρουφιάνους, να τους αφήσει άθικτους εις ένδειξιν "δημοκρατικής ανωτερότητος". Στην ουσία, προκειμένου να μην θιγούν οικονομικοί παράγοντες που θυσαύρισαν κατά την επταετία και προκειμένου να μείνουν άθικτοι επίσης, κάποιο μεγαλόσχημοι βουτυρωμένοι κώλοι. Και οι εκ Δύσεως πατρόνες. Και οι εξ Ανατολής ινστρούκτορες.

Κάποιοι εξ αυτών (διότι ο χρόνος νικά τα πάντα) πρωτοστάτησαν έκτοτε, στην "οικονομική ζωή", την "πολιτική ζωή", "την δημοσιογραφία", την τέχνη, τα σώματα "ασφαλείας", κλπ.

Ως μη γεγραμμένες και μη γενόμενες οι αμαρτίες τους.

Τα οικονομικά και άλλα εγκλήματα όμως, ζητούν τιμωρία. Δεν μπορεί το έλασσον (μια υπεξαίρεση πχ κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ) να είναι κακουργηματική και να επισύει ποινές φυλάκισης ετών και οι ΜΕΓΙΣΤΟΙ εγκληματίες να σουλατσάρουν δώθε κείθε. Και να πρωταγωνιστούν στο μέλλον μας. Όχι η εθνική αλλά η ατομική μας αξιοπρέπεια ζητά απαντήσεις.

Ας γίνει αντιληπτό τούτο. Δεν είναι αποδεκτό από τον σύγχρονο άνθρωπο η κάθε μορφής βία εναντίον του.

Αυτό έγινε πάντως αντιληπτό από αυτούς που έπρεπε για τους λόγους που τους αφορούν. Έτσι, τα άρματα δεν μπορούν τόσο εύκολα να ξαναβγούν στους δρόμους όπως πριν 35 χρόνια. Ας μην ανησυχείτε. Ούτε να σε βασανίσουν μπορούν. Ούτε να σου βουλώσουν το στόμα.

Το άρμα πρέπει (έπρεπε) να μπει στην ζωή σου πλέον, αλλιώς, Από αλλού. Από το "παράθυρο" ας πούμε. Και όταν θα (που ήδη έχει) στρογγυλοκαθίσει στο σαλόνι σου, δεν μπορείς να το βγάλεις. Το χειρότερο: είναι πια μέρος του εαυτού σου, της ζωής σου, του τίποτα (μας).