Η κυβέρνηση αυτή είναι «καταδικασμένη» να επιτύχει

Για μια ακόμη φορά οι δημοσκόποι και οι κάθε λογής Νοστράδαμοι, αφού, όχι μόνο δεν κατόρθωσαν να προβλέψουν αλλά ούτε και να προσεγγίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, προσπαθούν κατόπιν εορτής να ερμηνεύσουν τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή τη μαζική μετατόπιση του εκλογικού σώματος στο ΠΑΣΟΚ. Tα πράγματα είναι απλά, όπως απλή είναι και η εξήγησή τους. Πρόκειται αποκλειστικά για προσωπική νίκη του Γιώργου Παπανδρέου και του δικού του ΠΑΣΟΚ.

Το εκλογικό σώμα είχε μέτρο σύγκρισης. Είχε να συγκρίνει το χθες της .........

απραξίας, της αναποφασιστικότητας, της αναποτελεσματικότητας, της διαφθοράς και της συγκάλυψης, με την συγκρατημένη ελπίδα για τον αντίποδα του χθες.
H νίκη είναι προσωπική νίκη του Γιώργου Παπανδρέου και του δικού του ΠΑΣΟΚ.
Αυτή τη συγκρατημένη ελπίδα ενέπνευσε, με την επιμονή, τον ειλικρινή, πειστικό και δεσμευτικό του λόγο, ο Γιώργος Παπανδρέου.

Έτσι δημιουργήθηκε ένα σιωπηλό ρεύμα σκεφτόμενων πολιτών, που δεν καταγραφόταν στις δημοσκοπήσεις και που εκτίναξε τη διαφορά πάνω από τις 10 μονάδες.
Η αλήθεια είναι, ότι για το αποτέλεσμα ελάχιστα μέτρησε η οικονομική κρίση. Παραμένει όμως το πιο μεγάλο και δισεπίλυτο πρόβλημα, που χωρίς την τιθάσευσή του, δύσκολα μπορούν να υλοποιηθούν οι άλλες δεσμεύσεις. Πρωτίστως όμως αυτό που κυρίως επηρέασε θετικά τους ψηφοφόρους, ήταν οι δεσμεύσεις του Γιώργου Παπανδρέου για θεμελιακές αρχές και αξίες, που ρυθμίζουν τις σχέσεις κράτους πολίτη. Και οι δεσμεύσεις αυτές δεν ήταν γενικές και αφηρημένες, αλλά εξειδικευμένες.

Αλλά και οι εξαγγελίες του για την ανάταξη της οικονομίας, με την αναθέρμανση της αγοράς διά της ενίσχυσης των χαμηλών εισοδημάτων και κυρίως με την αύξηση των εσόδων με τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, δημιούργησαν μια αμυδρή προσδοκία.
Οι πολίτες γνωρίζουν ότι για την πάταξη της φοροδιαφυγής και την καταπολέμηση της διαφθοράς πρέπει πρώτα απ΄ όλα να υπάρχει θέληση.
Το ζητούμενο είναι, αν όλα αυτά θα εφαρμοστούν και αυτό θα φανεί από τα μέτρα που θα λάβει η νέα διακυβέρνηση τις πρώτες κιόλας ημέρες.
Πάντως το νέο υπουργικό Συμβούλιο, με νέα πρόσωπα και ισχυρό άρωμα γυναίκας, αφήνει περιθώρια συγκρατημένης αισιοδοξίας και ελπίδας.

Αν και όπως λένε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, έχει και αυτή τα όριά της. Μετά από τόσες ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις των κομμάτων εξουσίας και ειδικά της απελθούσας διακυβέρνησης, απόκαμε και η ελπίδα και περιήλθε σε κώμα. Αν δεν υπάρξουν άμεσα αποτελεσματικά μέτρα, θα έχει την τύχη του πολλές φορές καμένου δάσους, το οποίο δεν αναγεννιέται πλέον. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι εκλογές αυτές ήταν βουβές. Δεν υπήρχε ο ενθουσιασμός προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Οι πολίτες ήταν συγκρατημένοι και αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό και δυσπιστία τις εξαγγελίες των κομμάτων.

Κάθε πολιτική αλλαγή και μάλιστα με χαρακτηριστικά ανατροπής, όπως αυτή, αποτελεί μία νέα ευκαιρία, για μια νέα αρχή. Για μία νέα πορεία.
Ο νέος πρωθυπουργός τα πρώτα δείγματα, των προθέσεών του, ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά από χθες, τα έδωσε με την ομιλία του στην πανηγυρική πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Η διακυβέρνηση της χώρας, βέβαια είναι συλλογική υπόθεση. Η συνολική ευθύνη όμως ανήκει στον πρωθυπουργό.
Τόσο η σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου, όσο και το αυστηρό και σαφές πλαίσιο, όπως το προσδιόρισε με τις κατευθυντήριες γραμμές που έδωσε στους υπουργούς του ο πρωθυπουργός, δημιουργούν προσδοκίες για ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης.
Μένει να δούμε αν και πως πόσα από όλα αυτά και σε ποιο βάθος χρόνου θα επιβεβαιωθούν στην πράξη.

Πάντως αν και η κυβέρνηση δεν ζήτησε πίστωση χρόνου, την έχει εκ των πραγμάτων, αφού η αξιωματική αντιπολίτευση, για απροσδιόριστο χρόνο, θα είναι απασχολημένη με τα εσωκομματικά της.
Τώρα, αν η συγκρατημένη ελπίδα των πολιτών θα γίνει βάσιμη ή θα χαθεί, θα εξαρτηθεί από τα πρώτα απτά μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις δεσμεύσεις της.
Αυτή η κυβέρνηση είναι «καταδικασμένη» να επιτύχει. Διαφορετικά η κατάσταση που θα δημιουργηθεί θα είναι εκρηκτική και μη διαχειρίσιμη.

Πηγή: Κεντρί