Εφυγε στα 85 του ο Ευγενιος Σπαθαρης

Ο Ευγένιος Σπαθαρης, ψυχή του θεάτρου σκιών και συνεχιστής μιας οικογενειακής παράδοσης που κρατούσε πάνω από έναν αιώνα, έφυγε το βράδυ του Σαββάτου μετά από τετραήμερη νοσηλεία στο ΚΑΤ.

Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, δεν άντεξε τα πολλαπλά κατάγματα που είχε υποστεί από το ατύχημα που είχε στο Ινστιτουτο Γκαιτε (είχε χάσει την ισορροπία του και είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι).

Ο Σπαθαρης γεννήθηκε το 1924 στην Κηφισιά. Από τα χρόνια της Κατοχης ειχε αρχισει να δίνει παραστάσεις Καραγκιοζη, ακολουθώντας την τέχνη του πάτερα του, Σωτήρη (1892-1973).

Μετα το 1950, ο Σπαθαρης ξεκινά περιοδείες σε Ευρώπη και Αμερική, κάνοντας γνωστό ......

τον Καραγκιόζη σε όλον τον κόσμο και αποσπώντας διεθνείς διακρίσεις τόσο για τις παραστάσεις του, όσο και για τη ζωγραφική του.

Το 1962 ο Ευγένιος Σπαθάρης ηχογραφεί όλες τις κλασσικές παραστάσεις του Καραγκιόζη στην Κολούμπια, και έτσι κυκλοφορούν οι πρώτοι δίσκοι του. Το 1966 δημιουργείται ο Πειραματικός Σταθμός Τηλεόρασης και ξεκινά με τον Καραγκιόζη του Σπαθάρη, ο οποίος συνεχίστηκε έως το 1992.

Σημαντική ήταν η συμμετοχή του , ως σκηνογράφου και σκηνοθέτη, και στα θεατρικά πράγματα. Σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε με τεράστια επιτυχία τον "Μέγα Αλέξανδρο" με το Ελληνικό Χορόδραμα (1950), επίσης τον "Μέγα Αλέξανδρο" συνεργαζόμενος με την Σοφία Βέμπο (1954), "Το ταξίδι" του Γ. θέμελη (1965), τον "Καραγκιόζη Δικτάτορα" του Γ. Γιαννακόπουλου (1969), "Το μεγάλο μας τσίρκο" του Ι. Καμπανέλλη (1972), τον "Καραγκιόζη παρά λίγο Βεζύρη" του Σκούρτη, "τα Καραγκιοζέϊκα" του Ρώτα και άλλα. Το 1980 ανεβάζει διασκευασμένους τους Βατράχους του Αριστοφάνη που αμέσως κυκλοφόρησε και σε δίσκο. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1998, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Τσαρούχη, επαναφέρει με πολύ μεγάλη επιτυχία στη σκηνή την επινόηση του πατέρα του, την "ολόσωμη αποθέωση", ανεβάζοντας το ηρωϊκό έργο "Αθανάσιος Διάκος".

Συμμετείχε το 2001 και στον Πλουτο του Αριστοφανη, σε μια από τις τελευταίες παραστάσεις που σκηνοθέτησε ο Μιμης Κουγιουμτζης για το Θέατρο Τέχνης.

Παρουσια ειχε ο Σπαθαρης και στον κινηματογραφο. Έπαιξε στο "Πικρό Ψωμί" του Γ. Γρηγορίου (1950), στον "Εξυπνότερο άνθρωπο του κόσμου" παραγωγής Ολυμπία Φίλμς (1950), στην "Κιβωτό" μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και τον Μίνω Αργυράκη (κινούμενα σχέδια 1956), στον "Μέγα Αλέξανδρο" του Γ. Ζερβουλάκου (1960), σε οκτώ ταινίες παραγωγής Ιωαννίδης Φίλμς με κλασσικές κωμωδίες του Καραγκιόζη (1962), στην "Λυσιστράτη" του Γ. Ζερβουλάκου (1974), στο "Τεριρέμ" του Α. Δοξιάδη (1992) και σε πολλά ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στην Ελλάδα.

Το 1995 συγκεντρώνει όλα τα έργα του σε μόνιμη στέγη στο Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών Δήμου Αμαρουσίου.

Ο Αγγελος Σικελιανος για τον Σπαθαρη

«Η τέχνη του Σπαθάρη είναι στη βάση της λαϊκής ψυχής και ζωής και μακάριος όποιος την αντικρίζει με τη σοβαρότητα που της οφείλεται. Μέσα της δεν κατασταλάζει μόνο η λαγαρή θυμοσοφία του λαού μας μπρος στα ανάποδα τον κόσμου, αλλά σκεπάζεται και η πηγαία δύναμη πόχει μέσα του και με την οποία υπερνικά αυτά τα ανάποδα με ψυχισμό ασύγκριτο, ανεβαίνοντας απ' τα σκαλιά της θείας του εξυπνάδας ως με τις κορφές τον ηρωισμού».

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ