Βασίλης Σπυρόπουλος «Κερδίζουν πολλά φέρνοντας φθηνά προϊόντα»

Με τον Βασίλη Σπυρόπουλο συναντηθήκαμε ένα Σάββατο στη λαϊκή, στην Κεντρική Αγορά της Καλαμάτας, όπου έρχεται συχνά για να πουλήσει τα προϊόντα του. Καθισμένοι πάνω σε δυο τελάρα, πίσω από τον πάγκο με τις τσακώνικες μελιτζάνες, τα αγγουράκια και τις πιπεριές, αρχίσαμε τη συζήτηση, ενώ εκείνος εξυπηρετούσε τον κόσμο που σταματούσε μπροστά μας για να αγοράσει τα φρέσκα κηπευτικά του. Ζύγιζε, έδινε ρέστα και χαιρετούσε τους γνωστούς, χωρίς να χάσει στιγμή τον ειρμό των σκέψεών του.
Αγρότης από τα Φιλιατρά, μέλος του Δ.Σ. .......

του Αγροτικού Συλλόγου της τριφυλιακής πόλης και της ΠΑΣΥ (Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση), είχε πολλά και ενδιαφέροντα να σχολιάσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο αγροτικός πληθυσμός. Το γεγονός ότι ακόμη και περαστικοί παρεμβάλλονταν στην κουβέντα μας για να πουν την άποψή τους, δείχνει ότι το θέμα δεν απασχολεί μόνο τους αγρότες. Άλλωστε, η Μεσσηνία είναι αγροτικός νομός και η οικονομία της στηρίζεται στην παραγωγή (τουλάχιστον ακόμη). Τα θέματα φλέγοντα: Επιδοτήσεις, Αγροτική Τράπεζα, Φωτοβολταϊκά, Τιμές Προϊόντων. Παραθέτουμε ορισμένες μόνο από τις απόψεις του, καθώς ο λόγος του ήταν χειμαρρώδης!

«Φταίμε κι εμείς»

«Η πείνα είναι το καμάρι του κιοτή εκείνου που σκλάβος του μέλλει να θαφτεί…
Ταυτίζω τους στίχους αυτούς με την αδράνεια που δείχνει ο αγροτικός κόσμος και γενικά η ελληνική κοινωνία. Με την ανοχή που δείχνουμε εμείς οι αγρότες στις πολιτικές που εφαρμόζουν πάνω μας, οι οποίες μας έχουν οδηγήσει σε κατάσταση φτώχειας με αποτέλεσμα να ερημώσει η ύπαιθρος. Το εισόδημά μας έχει μειωθεί κατακόρυφα, είναι γνωστό στους πάντες, γιατί τα λεφτά πηγαίνουν στις τσέπες λίγων. Φταίμε κι εμείς, γιατί είμαστε ανοργάνωτοι, υπάρχει ατομισμός, δεν υπάρχει συλλογικότητα, πολιτική συνείδηση».

Επιδοτήσεις

«Οι ληστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σημείο αναφοράς τα ελλείμματα, πιέζουν να κοπούν οι επιδοτήσεις. Όμως, δεν μπορούν να τις κόψουν, γιατί πρόκειται για δικά μας λεφτά, που μοιράζουν οι Βρυξέλλες, αφού πάνε στα ταμεία της Ε.Ε. Είναι χρήματα από εισφορές της κάθε χώρας στην Ε.Ε. και από το 1/3 του ΦΠΑ, που μαζεύει κάθε χώρα. Αφού τα χρήματα πάνε εκεί, αυτοί τα δίνουν με τη μορφή επιδοτήσεων ή αναπτυξιακών προγραμμάτων, που και αυτό είναι ύποπτο, γιατί κανονίζουν την ανάπτυξη της κάθε χώρας ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα.

Έτσι φτάσαμε η Ελλάδα να αποψιλωθεί παραγωγικά, η βιομηχανία εξαφανίστηκε, μετακόμισε αλλού για οικονομικούς λόγους, ο αγροτικός τομέας απαξιώνεται, τα εισοδήματα, ενώ ανεβαίνει η παραγωγή, μειώνονται ραγδαία. Τελευταία τα πράγματα επιδεινώνονται, με τις πιέσεις για κόψιμο των επιδοτήσεων, με το μητρώο αγροτών, που τελικά βγάζει 250.000 συναδέλφους έξω.
Δε μας θέλουν πια. Γιατί έχει απελευθερωθεί η αγορά και μπορούν να φέρουν προϊόντα από παντού, με φθηνό κόστος, για να έχουν μεγάλα κέρδη. Οι Έλληνες αγρότες κάνουν ποιοτικά, καθαρά προϊόντα, βιολογικά. Οι κλιματολογικές μας συνθήκες δίνουν τη δυνατότητα να παράγουμε ποιοτικά προϊόντα. Όμως, τα συμφέροντα δεν αφήνουν να αναπτυχθεί η αγροτική οικονομία, γιατί υπάρχει παγκόσμια εμπορική ολοκλήρωση, μια ανοιχτή αγορά, όπου έρχονται προϊόντα από χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, με χαμηλές τιμές, οπότε αυτοί που διακινούν τα εμπορεύματα βγάζουν πάρα πολλά χρήματα. Και μετά μιλάνε για ανταγωνιστικότητα. Τι ανταγωνιστικότητα να υπάρξει, όταν δεν υπάρχουν ίσες δυνάμεις και ίσα οικονομικά μεγέθη;

Τις επιδοτήσεις τις δικαιούμαστε και όχι μόνο δεν πρέπει να τις κόψουν, αλλά πρέπει να τις επανασυνδέσουν με την παραγωγή, γιατί αυτή η κατάσταση οδηγεί στην ερημοποίηση. Αν κόψουν τις επιδοτήσεις, να περιμένουν αντιδράσεις. Ίσως μέχρι τώρα ο κόσμος να μην έχει μιλήσει, αλλά ξαφνικά μπορεί να ξεσπάσει ποτάμι οργής.
Τώρα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ειδικά στον τομέα του λαδιού. Οι τόνοι ελαιολάδου που παράγει η πατρίδα μας είναι συγκεκριμένοι, 250.000. Με τα πανωγραψίματα πήγαιναν 650.000. Και οι δύο κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., αντί να εξυγιάνουν το όλο σύστημα, αποδέχθηκαν αυτά που γίνονταν. Κι όμως, αυτοί που έκλεβαν τις επιδοτήσεις, σήμερα συνεχίζουν να αμείβονται».

Αγροτική Τράπεζα

«Προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του μνημονίου, είπε ότι θα στηριχθεί σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα έχει δύο τράπεζες δημόσιες. Εννοούσε το Ταμιευτήριο και την Αγροτική. Σήμερα θέλουν να ξεπουλήσουν την ΑΤΕ και μάλιστα σε μια τράπεζα, που είναι στην κόκκινη γραμμή, δηλαδή έχει δώσει δάνεια μεγαλύτερα του κεφαλαίου της. Στην Αγροτική είναι υποθηκευμένο το 80% της περιουσίας των Ελλήνων αγροτών, ενώ το 30% είναι στο κόκκινο. Αν αλλάξει χέρια, αυτομάτως αυτό το 30% θα εκποιηθεί, γιατί αυτό θα εξυπηρετεί τα νόμιμα δικαιώματα του αγοραστή. Τώρα, εάν ο αγοραστής είναι ξένος και μπαίνει μπροστά η Πειραιώς, τα δεινά θα είναι ακόμη περισσότερα. Η Αγροτική πρέπει να στηριχθεί. Όπως δεν πρέπει να πουληθεί η “Δωδώνη”, που έχει κτιστεί με το αίμα των κτηνοτρόφων. Είναι μια υγιής επιχείρηση, δε χρωστάει στην ΑΤΕ, η ΑΤΕ χρωστάει στη “Δωδώνη” και τους κτηνοτρόφους της Ηπείρου. Απλώς θέλουν να την ξεπουλήσουν, γιατί είναι μια βιομηχανία που δεν έχει προσαρμοστεί στους κανόνες της αγοράς».

Φωτοβολταϊκά και ΠΑΣΕΓΕΣ

«Δε διαφωνούμε με την πράσινη οικονομία. Το αντίθετο. Αρκεί να είναι με τα συμφέροντα του λαού και όχι των λίγων. Θέλουν φωτοβολταϊκά. Έχουν γίνει περιβαλλοντικές μελέτες; Και πού θα τα βάλουν; Σε ζώνες υψηλής παραγωγής; Αν, σύμφωνα με μελέτη, μία μονάδα για 100 KW σου στοιχίζει 350.000 ευρώ, με τα ίδια λεφτά φτιάχνεις 25 στρέμματα θερμοκήπια και έχεις πολλαπλάσια κέρδη απ’ ό,τι με τα φωτοβολταϊκά. Επίσης, δεν απαξιώνεται η αξία της γης σου και το εισόδημά σου είναι συγκεκριμένο, ενώ με τα φωτοβολταϊκά δεν είναι, γιατί τα τιμολόγια θα είναι πτωτικά. Τα πρώτα χρόνια θα δουλεύεις για την τράπεζα και μόλις ξεχρεώσεις, τι τιμολόγια θα ισχύουν;
Να μπουν φωτοβολταϊκά, αλλά με περιβαλλοντικές μελέτες, μακριά από τις ζώνες υψηλής παραγωγικότητας. Και, αν θέλουν, να βοηθήσουν τους αγρότες, μέσα στη ζώνη υψηλής παραγωγής να τους δώσουν δικαίωμα να κάνουν πολύ μικρές μονάδες, για να καλύψουν τις προσωπικές τους ανάγκες σε ηλεκτρικό ρεύμα.
Έτσι όπως πάει να γίνει τώρα, οι αγρότες θα δεσμευθούν, θα μπουν σε ένα παιχνίδι δανείων, οι τράπεζες θα πάρουν σίγουρα τα λεφτά τους, και μόλις οι αγρότες ξεχρεώσουν, θα έχει πέσει η αξία του ρεύματος, τα οφέλη θα είναι πενιχρά και θα αναγκαστούν να πουλήσουν και τις εγκαταστάσεις και το χώρο τους. Επίσης, ο λόγος που θέλουν να βάλουν τα φωτοβολταϊκά σε ζώνες υψηλής παραγωγικότητας, είναι ότι εκεί θα τα βρουν όλα έτοιμα, δε χρειάζεται να ανοίξουν δρόμους ή να κάνουν διαμορφώσεις, οπότε δε θα χαλάσουν χρήματα.

Τα φωτοβολταϊκά εξυπηρετούν και μια γραφειοκρατική συνδικαλιστική οργάνωση, την ΠΑΣΕΓΕΣ, που είναι ταυτισμένη με την εξουσία απόλυτα, δεν παράγει τίποτα και πρέπει να επιβιώσει γιατί στοιχίζει. Αν της πάρουν και τις επιδοτήσεις και τις πάνε στον ΟΠΕΚΕΠΕ, τότε δε θα μπορεί να υπάρξει. Γι’ αυτό βγήκε σαν κράχτης στην επαρχία να βάλει τους αγρότες στο παιχνίδι. Θα τους πάει πελατεία και θα πάρει κέρδη. Η ΠΑΣΕΓΕΣ θα έπρεπε να στηρίζει τον αγρότη στο εισόδημά του. Όμως, ειδικά οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν έχουν καν τη δυνατότητα να μπουν στα φωτοβολταϊκά, γιατί τα μεγέθη είναι μεγάλα. Ο μέσος όρος των καλλιεργούμενων στρεμμάτων στην Ελλάδα είναι 28, στην Ευρώπη 350 και στην Αμερική 2.500».

Τιμές ανάλογες του κόστους παραγωγής

«Εμείς τι πρέπει να ζητάμε: τιμή στα αγροτικά προϊόντα με σημείο αναφοράς το κόστος παραγωγής. Για να μην έχεις το άγχος της επιβίωσης, για να ζήσεις με αξιοπρέπεια, με ψηλά το κεφάλι. Αυτό είναι το λογικό και το τίμιο. Σε μια ευνομούμενη κοινωνία, υπάρχουν νόμοι. Οι καπιταλιστές βέβαια θέλουν μια κοινωνία ζούγκλας, γιατί αυτό τους ευνοεί. Και μπορεί να είναι πιο δυνατοί σε αυτές τις συγκυρίες, αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Ξαφνικά, μπορεί κάτι να γίνει και τότε ο κόσμος δε θα μαζεύεται. Το θέμα είναι να λειτουργήσει ενωτικά, όλοι οι αγρότες μαζί και σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, τους εργάτες, τους φοιτητές… Άλλη λύση δεν υπάρχει. Το να λέμε ότι κάνουμε ρεαλιστική πολιτική, εμένα δε με καλύπτει. Άλλο ο ρεαλισμός και άλλο η ταξική πολιτική και η δουλοπρέπεια».

Από το Θάρρος