Ηλιακή έκλειψη 2009

Γενικά, μιλώντας στην Αστρονομία για εκλείψεις εννοούμε ότι έχουμε παρεμβολή ενός ουράνιου σώματος ανάμεσα σε δύο άλλα. Στην περίπτωση της σεληνιακής έκλειψης η Γη παρεμβάλλεται μεταξύ Ηλίου και Σελήνης, ενώ στην ηλιακή έκλειψη η Σελήνη είναι εκείνη που βρίσκεται ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη.

Αντίθετα με τη σεληνιακή έκλειψη, που συμβαίνει στη φάση της πανσελήνου (αντίθεση), η φαντασμαγορική ηλιακή έκλειψη συμβαίνει όταν έχουμε νέα Σελήνη.
Όπως γνωρίζουμε, σε κάποια σημεία της τροχιάς της η φαινόμενη διάμετρος της .........

Σελήνης είναι ακριβώς η ίδια με τη φαινόμενη διάμετρο του Ήλιου. Αν την εποχή εκείνη ο σεληνιακός δίσκος περάσει ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο θα έχουμε μια ολική έκλειψή του.





Συνεπώς αναγκαία συνθήκη για να συμβεί έκλειψη Ηλίου είναι η Σελήνη να βρίσκεται σε σύνοδο (αποχή 0°), δηλαδή Γη, Σελήνη και Ήλιος να βρίσκονται σε ευθεία γραμμή.

Γενικώς η ηλιακή έκλειψη δεν είναι ορατή από όλα τα σημεία της Γης, αλλά μόνον από εκείνους τους τόπους που βρίσκονται σε μια ζώνη πλάτους, που ποτέ δεν ξεπερνά τα 268 Κm σε πλάτος και μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα σε μήκος, την οποία σαρώνει ο λεγόμενος κώνος σκιάς της Σελήνης με ταχύτητα 0,5-1 Κm/sec. Μέσα στη ζώνη αυτή λόγω της εκκεντρότητας της τροχιάς της Σελήνης συμβαίνει - για έναν γήινο παρατηρητή - να αποκρύπτεται ο δίσκος του Ήλιου, εκτός από έναν εξωτερικό δακτύλιο, οπότε η έκλειψη, καλείται δακτυλιοειδής.

Οι περιοχές που σαρώνονται από τη σκιά «βλέπουν» ολική έκλειψη. Όσες βρίσκονται γειτονικά στη ζώνη ολικής έκλειψης, σαρώνονται από την «παρασκιά» και τότε η ηλιακή έκλειψη είναι μερική. Τέλος, όλες οι άλλες περιοχές - οι έξω της ζώνης - δεν «βλέπουν» καθόλου την έκλειψη του Ήλιου. Μια ολική ηλιακή έκλειψη στην καλύτερη περίπτωση δεν διαρκεί περισσότερο από 7 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα.