Απάντηση π. Ευαγγέλου Σίμου σε σχόλια αναγνωστών.

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΜΟΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

Κυπαρισσία 1 Φεβρουαρίου 2012

Με αφορμή το σάλο που δημιουργήθηκε από το χθεσινό αναληθές δημοσίευμά σας κατά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Χρυσοστόμου, κάποιοι αναγνώστες σας αναφέρθηκαν και σ’ εμένα σχολιάζοντας τη διακονία μου στα Φιλιατρά. Επ’ αυτών επιθυμώ να καταθέσω τα εξής:

Κατ΄αρχάς πρέπει να τονίσω ότι η ............

παρουσία μου στα Φιλιατρά περιορίζεται αυστηρά και μόνον στην ιερατική μου αποστολή. Δεν αναμειγνύομαι σε άλλες υποθέσεις, παρά μόνον σε ότι αφορά το ρόλο μου ως Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και ως Εφημερίου της Ενορίας των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Στα πλαίσια αυτά εργαζόμενος, προσπαθώ να ενεργώ υπό το φως της διδασκαλίας, των Ιερών Κανόνων και της τάξεως της Εκκλησίας μας, με σκοπό τη ψυχική ωφέλεια και τη σωτηρία των πιστών. Αυτή είναι η αποστολή μου, αυτή είναι η ευθύνη μου, γι’αυτό θα δώσω λόγο στο Θεό. Ίσως κάποιοι να έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν τους κληρικούς ως μισθωτούς υπαλλήλους, που έχουν υποχρέωση να εξυπηρετούν τα έθιμα και τις απαιτήσεις του καθενός. που τους πληρώνει αναλόγως. Δεν αγνοώ ότι υπάρχουν κληρικοί που δέχονται να παίζουν αυτό το ρόλο, προσβλέποντας μόνο στο υλικό κέρδος. Δεν είμαι απ’αυτούς ούτε θα γίνω, όσο κι αν αυτό κακοφαίνεται σε μερικούς. Η Εκκλησία χειροτονεί τους ιερείς και τους στέλλει στις Ενορίες ως λειτουργούς των θείων Μυστηρίων, ως διδασκάλους των θείων εντολών και όχι ως εντολοδόχους των ανθρώπων, ως οδηγούς και όχι ως ουραγούς. Όσοι δεν επιθυμούν να θέσουν τον εαυτό τους υπό την πνευματική ευθύνη των ιερέων, μπορούν να το κάνουν. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να τους ζητούν να συμπεριφέρωνται αντίθετα από την αποστολή τους.

Κατηγορούμαι ότι καταργώ και δεν σέβομαι τα έθιμα και κυρίως το έθιμο της Αναστάσεως στον προαύλιο χώρο του Ναού μας. Το έθιμο αυτό συνίστατο στο να τοποθετείται η εξέδρα στο κέντρο της πλατείας και να γίνεται ο ιερέας, η εικόνα της Αναστάσεως και τα λοιπά ιερά σύμβολα στόχος των εκατοντάδων βολίδων και πυροτεχνημάτων που εξετοξεύοντο από παντού γύρω γύρω. Η μετατροπή της πανεπισήμου Τελετής της Αναστάσεως σε ένα απερίγραπτο αλαλούμ, η ασεβέστατη βεβήλωση των Ιερών Συμβόλων, η γελοιοποίηση της Ιερωσύνης με το κάψιμο των ιερών Αμφίων θεωρείται από κάποιους «σεβαστό ἔθιμο», το οποίο ώφειλα να αποδεχθώ. Δεν τους έκανα την χάρη, ούτε υπεχώρησα στις πιέσεις και τις αήθεις απειλές τους. Όχι από φόβο ανθρώπινο, όπως γράφει ο σχολιαστής σας, αλλά από φόβο Θεού, που όπως φαίνεται έχει εκλείψει από πολλούς. Ως υπεύθυνος ιερέας είχα το καθήκον να διαφυλάξω την ιερότητα της Τελετής και των συμβόλων της πίστεώς μας και να αποτρέψω τους χριστιανούς από μια τέτοια ασεβή και αθεόφοβη συνήθεια. Και όλοι οι καλοπροαίρετοι Ενορίτες μας το δέχθηκαν με έκδηλη ανακούφιση. «Επιτέλους, λένε, νοιώθουμε Ανάσταση, πρώτη φορά ακούσαμε το Χριστός Ανέστη».

Σέβομαι λοιπόν τα έθιμα και τις τοπικές συνήθειες και τις τηρώ και τις επαυξάνω (π.χ. Πανηγύρεις Εξωκκλησίων, Λιτανεία Αγίας Κυριακής, Κατάδυσις του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα τα Θεοφάνεια). Όπου αυτές όμως προσκρούουν στις εντολές του Θεού και στην τάξη της Εκκλησίας έχω καθήκον να τις καταργήσω. Αυτό παραγγέλλει ο ιερός Χρυσόστομος στον ποιμένα: «Μή λεγέτω τις ότι έθος ἐστι… Αλλ’ ει μεν πονηρά τά γενόμενα, καν παλαιόν έθος εστι κατάλυσον. Αν δε μη πονηρά, καν συνήθεια μη η, εισάγαγε και καταφύτευσον» (Migne P.G. 51,210).

Είμαι βέβαιος ότι και οι πιο επιφυλακτικοί, όταν θελήσουν να σκεφθούν κατά Θεόν θα καταλάβουν το νόημα της στάσεώς μας αυτής. Εγώ δεν ζητώ από κανέναν τίποτε. Σέβομαι την ελευθερία του καθενός να επιλέγει τη στάση του έναντι του Θεού και της Εκκλησίας. Είναι παράλογο να ζητώ να αναγνωρίζεται και σε μένα η ελευθερία να ενεργώ στο χώρο της ευθύνης μου ως ιερεύς με συνείδηση της αποστολής του;