Οι δύο όψεις του διχασμού!

Γράφει η Αντωνία Μπούζα

Καίτοι πέρασαν τόσα χρόνια από τον Οκτώβριο του 1949 όπου έλαβαν οριστικά τέλος οι εχθροπραξίες μεταξύ των αντιμαχομένων του εμφυλίου πολέμου, εσχάτως κάποιοι μας θυμίζουν σε κάθε ........

ευκαιρία όσα μας δίχασαν και μας εξόντωσαν. Ηθικά και υλικά.
Κάποιοι λοιπόν επαναφέρουν από τη λήθη τις μάχες στο Γράμμο και στο Βίτσι, τις επιχειρήσεις Πυρσός Α,Β,Γ και κάποιοι άλλοι ξεδιάντροπα πανηγυρίζουν για πράξεις που άφησαν πίσω τους εκατόμβες θυμάτων όπως στο Μελιγαλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και ανασύρουν εκφράσεις σαν «το αντάμωμα στα γουναράδικα» που ευθέως παραπέμπει σε λογικές εμφυλίου.

Θλιβερό σύμπτωμα παρακμής όλα αυτά, με τους Έλληνες, λες και έχουν πέσει σε ιστορικό λήθαργο , να δέχονται αδιαμαρτύρητα την αναμόχλευση παθών που αναζωπυρώνουν μίση και διχασμό.
Η ιστορία έπρεπε να μας έχει διδάξει ότι ο διχασμός επιφέρει καταστροφή , φτώχεια ακόμη και θάνατο.
Σήμερα ευρισκόμαστε σε μία ομολογουμένως δύσκολη συγκυρία, μέσα όμως σε ένα παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον που κι αυτό συνταράσσεται από τ΄απόνερα της οικονομικής κρίσης που έχει αγγίξει ακόμη και τις ισχυρές οικονομίες.
Αυτήν την περίοδο βρήκε πρόσφορο έδαφος η παραπλανητική φιλοπατρία με τους δήθεν υπερασπιστές των αδυνάτων, που εμφανώς πασχίζουν απλά και μόνο να καρπωθούν πολιτικά οφέλη, αδιαφορώντας για το κακό που προξενούν στην πατρίδα μας.
Για να κατορθώσουμε ως Χώρα να βαδίσουμε ξανά στο δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας, πρέπει να τολμήσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα της οικονομίας μας.

Ο διογκωμένος δημόσιος τομέας ήταν η αχίλλειος πτέρνα μας, που ενώ τη γνωρίζουμε διστάζουμε να αλλάξουμε. Ο ανορθολογισμός και η αναποτελεσματικότητα είναι υπεύθυνοι για την απαξίωση του δημοσίου, ενώ μη απόδοση υπευθυνότητας ,καθιστά δύσκολη τη δημοκρατική διακυβέρνηση.
Κάποιες πολιτικές δυνάμεις, με ιδιαιτέρως υποκριτικό τρόπο προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες ότι μπορούμε να συνεχίσουμε με λογικές και συμπεριφορές του χθες .
Υπάρχουν συμπολίτες μας όπου πείθονται για τα εύκολα που τους παρουσιάζουν, χωρίς να ζητούν εξηγήσεις και πληροφόρηση για εναλλακτικό σχέδιο -αν υπάρχει -που πιθανόν κάποιοι επεξεργάζονται , θεωρώντας ότι οι δυσκολίες απλά και μόνον αφορούν τους Έλληνες, αγνοώντας ότι ολόκληρος ο οικονομικός πλανήτης ανησυχεί και πάσχει για την κρίση στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα για την Ελληνική κρίση.
Δυστυχώς βρεθήκαμε μπροστά στις επιπτώσεις όσων τελείως επιπόλαια πράξαμε τα τελευταία 30 χρόνια και είτε παθητικά, είτε ενεργά αποδεχτήκαμε και στηρίξαμε αγνοώντας, πως όταν το πηγάδι στερέψει από νερό, θα διψάσουμε όλοι .

Μέσα σε όλη αυτήν την οικονομική κοσμογονία για τα Ελληνικά δεδομένα,έχουμε ν΄αντιμετωπίσουμε και την αναμόχλευση παθών και πληγών του παρελθόντος.
Οι …τσαμπουκάδες εκπρόσωποι των αντιμαχομένων πλευρών, καλό είναι να ξέρουν ότι οι λεκτικές ακροβασίες ίσως παρασύρουν ανθρώπους που δεν έχουν την απαιτούμενη παιδεία σε πράξεις που θα δυναμιτίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια στην πατρίδα μας .
Συγχέοντας και παραποιώντας τις διαμετρικά αντίθετες έννοιες εθνικισμού – πατριωτισμού, κάποιοι ωθούμενοι από άλλα κίνητρα ,εγκλωβίζουν και παραπλανούν τους Έλληνες .

Ο εθνικισμός σαν ιδεολογία και πολιτική αρθρώνεται πάνω σε δύο άξονες: Τη διαιώνιση της ολιγαρχικής εξουσίας και της θεοποίησης των σκληρών μηχανισμών του κράτους και τον εθνικό (φυλετικό) ρατσισμό και επεκτατισμό.
Ενώ, ο πατριωτισμός βρίσκεται στον αντίποδα, σ’ αντιδιαμετρική θέση όλων αυτών.
Χαρακτηριστικά ο Ντε Γκωλ, έλεγε: «Πατριωτισμός είναι να αγαπάς την Πατρίδα σου. Εθνικισμός είναι να μισείς την πατρίδα του άλλου».
Καιρός λοιπόν ν΄αγαπήσουμε την πατρίδα μας!