Η ομιλία του Οδυσσέα Βουδούρη στη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής για τη ψήφο εμπιστοσύνης

Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα καλούμαστε να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα Κυβέρνηση. Βέβαια οι ειδικές παρούσες περιστάσεις δίνουν σε αυτή την ψηφοφορία μια ιστορική σημασία όπου ο κάθε Βουλευτής προσωπικά θα αναλάβει την ευθύνη του. Είναι λοιπόν, απαραίτητο να εξηγήσει ο καθένας από εμάς το «γιατί» της ψήφου του.

Προσωπικά ανήκω σε αυτούς που στρατεύτηκαν στη μάχη για τη μεγάλη πολιτική ανατροπή στη χώρα μας το 2004 με το σύνθημα «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα», όχι γιατί πίστευα ότι θα τα αλλάξουμε όλα επειδή έτσι το έλεγε ένα σύνθημα βέβαια, αλλά διότι πίστευα και πιστεύω ότι κάθε βαθύ και ριζικό πρέπει επιτέλους να αλλάξει σε αυτή τη χώρα.

Δεν έχω κομματικές περγαμηνές. Σέβομαι αυτούς .........

που τις έχουν. Παλεύω όμως για μια αλλαγή όπου η άσκηση της πολιτικής δεν θα είναι το προνόμιο μιας επαγγελματικής πολιτικής τάξης. Παλεύω για μια αλλαγή όπου στην άσκηση της εξουσίας θα συμμετέχουν και εθελοντές πολιτικοί, πολιτικοί που είναι πρώτα απ’ όλα ενεργοί πολίτες.

Αυτή ήταν και η επιδίωξή μου όταν ανέλαβα επικεφαλής της κίνησης του κινήματος «Κάθε μέρα πολίτης» το 2005. Ήταν μια πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου για να προωθήσουμε ακριβώς αυτό το οποίο σήμερα ζητούν οι λεγόμενοι «αγανακτισμένοι», μια άλλη μορφή δημοκρατίας πιο άμεση, πιο συμμετοχική.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πετύχαμε τότε. Ίσως δεν ήταν ώριμη η κοινωνία, ίσως δεν ήμασταν έτοιμοι εμείς, ίσως εγώ προσωπικά έκανα λάθη. Πόσο δίκιο όμως, είχαμε για την ανάγκη να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι και πόσο μπροστά θα ήμασταν σήμερα αν είχαμε επιμείνει και αν είχαμε επιτύχει! Διότι, ποιο είναι σήμερα το κομβικό στοιχείο της επιτυχίας; Η συναίνεση βέβαια. Δεν μιλάω για τη συναίνεση σε επίπεδο κομματικών επιτελείων. Διότι σήμερα δυστυχώς όλα τα κόμματα είναι απαξιωμένα. Και είναι αμφίβολο αν η συνύπαρξή τους σε ένα κοινό κυβερνητικό σχήμα θα μπορούσε να παράξει αξιοπιστία.

Ακούσαμε τον κ. Σαμαρά να προσπαθεί να αποποιηθεί την ευθύνη του για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης. Με μεγάλη δυσκολία όμως, κατάφερε να κρύψει την ανακούφιση του, μια υποβόσκουσα ανακούφιση που έλεγε «Ευτυχώς, η συναίνεση απέτυχε». Διότι όλη η στρατηγική του κ. Σαμαρά βασίζεται σε ένα στοίχημα: Στην κατάρρευση της Κυβέρνησης για να έρθει πάλι στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία ως μονοκομματική κυβέρνηση, αγνοώντας βέβαια, το εθνικό συμφέρον.

Ο κ. Σαμαράς έπεσε και σε άλλες αντιφάσεις. Απέρριψε το δημοψήφισμα δήθεν ως διχαστικό. Μα, πιο δημοψήφισμα δεν είναι «διχαστικό»; Εκτός βέβαια από εκείνο για το οποίο έχουμε εκ των προτέρων αποφασίσει ότι θα ψηφίσουμε όλοι το ίδιο πράγμα. Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια, γιατί να κάνουμε δημοψήφισμα. Αν είναι διχαστικό ένα δημοψήφισμα πώς δεν είναι διχαστικές οι εκλογές που ο κ. Σαμαράς προτάσσει εδώ και τώρα;

Αγαπητοί συνάδελφοι, πιστεύω ότι κάναμε λάθος και πρέπει να το παραδεχθούμε. Κάναμε λάθος, όχι επειδή επιδιώξαμε τη συναίνεση, αλλά επειδή πιστέψαμε ότι θα μπορούσε να την αποδεχθεί η Νέα Δημοκρατία, όσοι τουλάχιστον από εμάς το πίστεψαν. Λάθος κάναμε διότι με τον τρόπο αυτό δώσαμε στον κ. Σαμαρά ένα πολιτικό βάρος, το οποίο δεν έχει στην πραγματικότητα.

Η συναίνεση που μας χρειάζεται είναι συναίνεση με την κοινωνία. Αυτή η συναίνεση επιδιώκεται με δύο τρόπους: Πρώτος τρόπος, ένας ανασχηματισμός κοινωνικού ανοίγματος. Αυτό δεν έγινε. Έχω πει την άποψή μου γι’ αυτό και δεν έχει νόημα να επανέλθω. Μας απομένει λοιπόν, ο δεύτερος τρόπος, που είναι και ο σημαντικότερος, το περιεχόμενο της πολιτικής μας.

Βάζουμε στόχους: Ανάπτυξη10% μέχρι το 2015. Πρωτογενές πλεόνασμα το 2012. Μείωση του χρέους κατά δέκα τέσσερις μονάδες. Αυτοί είναι σωστοί, αλλά φιλόδοξοι στόχοι. Με ποιο κοινωνικό κόστος όμως; Πρέπει να διασφαλίσουμε την ελληνική κοινωνία ότι αυτοί οι στόχοι θα επιτευχθούν με όρους δικαιοσύνης και προστασίας των οικονομικά ασθενέστερων.

Παράλληλα, δηλαδή με την εφαρμογή του μνημονίου απαιτείται, λοιπόν, να συνάψουμε και ένα «κοινωνικό συμβόλαιο» με τον ελληνικό λαό, ένα συμβόλαιο το οποίο με συγκεκριμένους δείκτες θα δεσμεύει την Κυβέρνηση απέναντι στον ελληνικό λαό όπως έχει δεσμευθεί απέναντι στους διεθνείς οικονομικούς εταίρους. Πρέπει να δεσμευθούμε ότι η ανεργία θα συγκρατηθεί σε συγκεκριμένα πλαίσια, ότι τα μέτρα τα οποία θα πρέπει να πάρουμε δεν θα επιβαρύνουν ούτε κατά ένα ευρώ τους πολίτες, οι οποίοι ήδη βρίσκονται σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat στα όρια της φτώχειας. Το κοινωνικό συμβόλαιο πρέπει να είναι δέσμευση όχι απλός για τα μέτρα τα οποία θα πάρουμε, αλλά κυρίως για τα αποτελέσματά τους. Τότε θα γίνει ένα συμβόλαιο συναίνεσης με την κοινωνία.

Αγαπητοί συνάδελφοι, αναφορά μου στο ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι οι ιδέες και οι θέσεις του Γιώργου Παπανδρέου. Ο δρόμος όμως από το 2004 αποδείχθηκε πιο περίπλοκος από ότι πιστέψαμε, όπως και αυτός του Ομηρικού Οδυσσέα. Επειδή όμως υπάρχει Ιθάκη και επειδή πάντα έχω εμπιστοσύνη στη βούληση και στη ειλικρίνεια του Πρωθυπουργού δηλώνω ότι δίνω ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση την οποία όρισε.
Ευχαριστώ πολύ.

ΣΧΟΛΙΟ
Από το "Βλέπω σύντομα εκλογές" στην ολική επαναφορά......