Με το βλέμμα στο μέλλον για τα μεγάλα έργα και τις υποδομές της Μεσσηνίας

Με την από 22/06/11 επιστολή μου προς τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας, την οποία κοινοποίησα και προς όλα τα Μέσα, είχα εκφράσει τις ανησυχίες μου σχετικά με την πορεία και το μέλλον των μεγάλων έργων και των υποδομών, υπαρχόντων ή σε φάση υλοποίησης, στη Μεσσηνία.

Η πρόταση μου αφορούσε στη διοργάνωση ημερίδας με τίτλο «Οι αναπτυξιακές υποδομές της Μεσσηνίας και η πορεία ολοκλήρωσής τους», ως μια πρώτης τάξης αφορμή για να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και να αναλάβουμε κοινές δράσεις για τη διασφάλιση της πορείας των μεγάλων έργων, αλλά και την αξιοποίηση των υπαρχουσών υποδομών.
Η πρόταση μου, αυτή, προς έναν μη κομματικό, ........

διατομεακό φορέα απέβλεπε στη μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση και συμμετοχή από όλο το φάσμα των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και των οικονομικών φορέων του τόπου, ώστε με κοινές θέσεις και προτάσεις να λάβουμε πρωτοβουλίες για να «σηκώσουμε στους ώμους μας», όλοι μαζί, την αναπτυξιακή ώθηση του τόπου μας. Χαρακτηριστικά, στο αίτημα μου τότε, προς τιμήν του, με δική του πρωτοβουλία επικοινώνησε ο κ. Διονύσης Θωμάς, Αντιπρόεδρος Περιφερειακού Τμήματος Νοτιοανατολικής Πελοποννήσου του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και εξέφρασε την πρόθεσή του να συμμετέχει και να συνδράμει με κάθε τρόπο στην εκδήλωση το τοπικό τμήμα Σπάρτης του Οικονομικού Επιμελητηρίου.

Η χρονική στιγμή ήταν τέτοια που οι «σειρήνες» σχετικά με το πολιτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας, αλλά και τη μετατροπή του στρατιωτικού αεροδρομίου της Τρίπολης και σε πολιτικό, το ενδεχόμενο κλείσιμο του ΚΕΔΒ, τη διαφαινόμενη εγκατάλειψη των έργων της Ολυμπίας Οδού στο Κόρινθος - Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα - Καλαμάτα, είχαν αρχίσει να γίνονται εντονότερες. Στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον τόπο προστέθηκε πλέον και ο τόπος ίδρυσης και λειτουργίας σωφρονιστικού καταστήματος, κάτι που σχεδόν αυτονόητα θα έπρεπε να εγκατασταθεί στη Μεσσηνία, καθώς η ύπαρξη και λειτουργία Εφετείου στην Καλαμάτα συνιστά ισχυρότατο επιχείρημα προς τούτο. Συνεπώς, η ανάγκη ανάληψης δράσης ήταν άμεση, πριν… οδηγηθούμε για ακόμη μία φορά προ τετελεσμένων και να βλέπουμε π.χ. μετά από χρόνια τα κτίρια του Κέντρου Διαβιβάσεων εγκαταλελειμμένα και να αναπολούμε.

Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις προκλήσεις του μέλλοντος για τον τόπο μας, οφείλουμε να αφήσουμε στην άκρη την πεπατημένη της ατομικής δράσης και προβολής σε βάρος του συλλογικού, το επικοινωνιακό «κυνηγητό» στα Μέσα σε βάρος της ουσίας και τις μεγαλοστομίες σε βάρος του αποτελέσματος. Οφείλουμε όλοι μαζί να αγωνιστούμε για περιφερειακή, βιώσιμη και αλληλοσυμπληρωματική ανάπτυξη και να βάλουμε στην άκρη τις παραδοσιακές διενέξεις. Διενέξεις, οι οποίες βασίζονται σε λαϊκιστικά επιχειρήματα, ανταγωνιστικές πρακτικές, απουσία λογικών επιχειρημάτων, ξεπερασμένες αντιλήψεις περί ανάπτυξης και ακολουθούν το πρότυπο του «Μαυρογιαλούρου» που θα φέρει στον τόπο του θάλασσες και αεροδρόμια. Δηλαδή, σε μεγάλο βαθμό, το πολιτικό πρότυπο των αλόγιστων δαπανών που μας οδήγησε μέχρι εδώ και σήμερα μας οδηγεί στην εγκατάλειψη όσων, με τόσο στόμφο, διεκδικούσαμε στο παρελθόν. Να θέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις αξιοποίησης και να επιχειρήσουμε τη δημιουργία νέων παραγωγικών δομών στην ενδεχόμενη εγκατάλειψη οποιουδήποτε έργου υποδομής στη Μεσσηνία. Να απαντήσουμε με μια θετική πρόταση αξιοποίησής τους για την επόμενη μέρα.

Στο ενδεχόμενο κλείσιμο του Κέντρου Διαβιβάσεων να ζητήσουμε παραδείγματος χάριν, μετά από διαβούλευση όλων των φορέων, την ενδεχόμενη εγκατάσταση και λειτουργία παραγωγικών προτύπων όπως ένα πρωτοποριακό Κέντρο Ολοκληρωμένης Ελαιοκομικής Ανάπτυξης που θα αξιοποιεί τους υπάρχοντες χώρους και θα φιλοξενεί από αγροτικά σχολεία και ερευνητικά ινστιτούτα, μέχρι εκθεσιακούς χώρους για τους συνεταιρισμούς και τους ιδιώτες παραγωγούς, Μουσείο Ελαιοκομίας και ιστορίας της ελιάς και εγκαταστάσεις βιολογικής καλλιέργειας και μεταποίησης. Να εντάξουμε τη χρηματοδότηση αυτού του εγχειρήματος σε ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως το LIFE+ για την Περιβαλλοντική Πολιτική και Διακυβέρνηση που χρηματοδοτεί υψηλής ποιότητας καινοτόμα έργα με υψηλή προστιθέμενη αξία.

Κλείνοντας, το μείζον ζήτημα για τον τόπο μας δεν είναι απλά να δηλώνουμε «παρόντες». Το ζήτημα είναι η πρότερη δράση μας, η συλλογική μας δραστηριότητα και η διαμόρφωση κοινών τόπων μεταξύ μας στα σημαίνοντα ζητήματα του τόπου μας, να λειτουργήσουν ως ανάχωμα απέναντι σε οποιαδήποτε αρνητική απόφαση για τις προοπτικές ανάπτυξης της Μεσσηνίας. Η αποκλειστικά απορριπτική στάση δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Μπορούμε να πετύχουμε το καλύτερο για τον τόπο μας, μόνο με συλλογικές προτάσεις και διεκδικήσεις που θα λειτουργούν αντισταθμιστικά, τόσο ως προς τα έργα που απειλούνται με διακοπή, όσο και ως προς τα έργα που λειτουργούν ανταγωνιστικά για τη Μεσσηνία!